Alle inzendingen over emoties

Wie was zij die jij aanklampte op straat Was jij in Bisjkek, dacht je niet aan mij Was het je slaapgebrek of fear of flying Die jou dreef tot zo'n onbezonnen daad Drie weken lang zat ik in de penarie Was het wel echt gebeurd wat jij me schreef Was het wel waar, klopt het wat hij mij zei Ging jij voor bijna niets over de schreef…

Ik was net niet slim genoeg Ik was net iets te ongeduldig Ik was net niet flink genoeg Ik was net iets te onbeleefd Ik had net niet genoeg zelf vertrouwen Ik had net niet genoeg open gestaan Ik had net niet genoeg kansen gegrepen Ik had net niet genoeg aandacht gegeven Ik had niet de juiste vrienden gemaakt Ik had het niet zien staan…

Wat is nu de hamvraag vandaag wordt zij door verdriet overmand van regen in de drup beland of keren zich alsnog haar kansen dat is nu de hamvraag vandaag Indien ze een leven wil leiden met nul komma nul cent op zak geen alcoholroes of tabak maar wel twenty four seven een dak in de bed-bad-brood opvang kan lijden Met een lange ij, geen…

Je prikte je aan mijn pen en sliep in, en droomde verbitterd de honderd jaren tussen de werkelijkheid en de prins. Ik trachtte een gat te maken, maar de haag bleek onmenselijk dik, een schuld die groeide en groeide omdat ze geschreven stond op mijn gezicht. Wat ik had weg te snoeien was ik, dit koude, dienstdoende masker dat liefde bewijst…

Een klik In je hoofd En je gaat overboord De gevoelens Van je broosheid Zitten vol woede Geen denken aan Wat men dan zegt Het wordt geroepen Tegen het bot En voor je stopt Is het gedaan…

- S P I E S - Als ik wakker word heb ik geen rust hoe leef ik hier, ben ik waar ik niet helder zie, een vluchteling? Wat weet ik eigenlijk Wijs mij de juiste weg Toen kwamen de spionnen uit het water unheimisch, nineteen eighty four, ik kreeg een onbestemd gevoel je weet ze kunnen zich in elke hoek verstoppen en op elk…

Dan, in de ochtend ben ik eindelijk alleen Een zachte wind suist langs mijn oren Mist nevelt op mijn gezicht Een zoete zomer is vervlogen Maakt plaats voor wat ik wist dat zou komen Grijze wolken halen me langzaam in Op mijn wangen komt alles samen De mist, de nevel, de motregen Ten slotte mijn zoute tranen In het weiland wachten…

Zestien is altijd zonder vader een zoektocht naar de zondeval. Wie vindt mij verschrikkelijk Afwezig? Zestien is altijd zonder vader, voorschrift, evenwicht. Wie klopt er aan mijn ribbenkast: Houdt huis in al mijn drift? Zestien is een worggreep naar de engel, de verrukking van het vallen vader van de wens en altijd zonder toekomst…

Ineens als je was van de lijn je blij bent met je schone kleding door je wasmachine Dat je kasten, laden hebt ze in op te bergen, onder jouw dak Je toch, bijna schuldig voelt…

Zij hebben ons hart ingepikt, Onze groei, onze poppen genekt, Onze tuin op de trein gezet, Ons verblind met hun lichtende as. Zij hebben de zwarte zak Van hun afwezigheid strak Over ons heengetrokken En toen onze oren verpest Met de ruis van hun hemelse spraak. Dus waar ik vandaan kom, daar Moet je die opgebaarde Nog lichtjes blozende…

Als de zoemer gaat is het voorbij het naseizoen van indian summer liefde op bronzen vleugels van melancholie als kaleidoscoop in een kakofonie kleuren van de herfstzon die mijn hart doorkliefde Is zij nog steeds of niet meer van mij?…

Verslavend het lezen van gedichten bedenksels, wat ieder bedacht waaraan dacht, hoe onze breinen, hoe onze harten werken door wat in beslag, wat laat ons domineren En dan het naar buiten brengen zorgzaam, ingespannen als een baby in box, eerst liggend dan zich ophijsend aan spijlen woordjes probeert, produceert herhaalt en…

Elim werd als Eurydice de onderwereld in gesleurd zonder pardon zonder genade recht van spreken kreeg ze niet Hades werd haar toeziend oog in zijn obscure onderkomen gedwongen zonder daglicht zonder zon en machteloos bleef ze verstoken van de liefde van haar radeloze minnaar Orpheus zong niet meer, klaagt nu zijn lied en roept…

Mijn trefwoord is: gevoelig - zo ben ik gewoon gemaakt Je hoeft er niet van te schrikken, maar als je me niet raakt, kun je beter op iemand anders mikken…

Iets roepends kom je achterom, ik binnen op de bank, ploft naast me gooit benen over mijn knieën Je lijf dat stevig praten we bij en over bultjes Geen wonder, zo lang vaak zitten tegen autostoel in de hitte We eten ijs en drinken thee Bij de deur een dikke zoen dan voel ik hoe vol zo'n kort bezoek jij met je mee en puzzel…

beschadig hem maar nooit hij is zo mooi, zo fijn zijn mond, zijn neus, zijn ogen beschadig hem maar nooit hij is zo zacht, zo rein hij heeft geen mens bedrogen beschadig hem maar nooit hij is zo goud, zo puur zijn hart, zijn ziel, zijn denken beschadig hem maar nooit…

Ik droomde – een droom vol tegenstrijdigheden, Half licht, half duisternis, half waar, half waan, Nu Profetie, dan Echo van ’t Verleden, Vaak beide in eens, en immer – half verstaan. ‘k Greep schimmen, die mij door de vingren gleden; Ik vloog, of kroop, maar niets werd afgedaan; ‘k Heb in één uur genoten en geleden, Heel ’t bonte lot eens Levens…

Twee personen waren er nu bij, niet eerder hier geweest op weg erheen leek het een beetje feest met bloemen en een plant We zaten met z'n vijven voor zijn graf op ‘t gras Vriendin van broer en vriend van zus Als, als om hen voor te stellen Deze stelden vragen soms zodat broer vertellen kon hoe ‘t hem toen, de dag erna verging…

is het wisselstroom of ouderwetse stoom aan uit aan uit gevoelens die stromen of bij het kookpunt stomen het mag echt allemaal want ik ben mens niet van staal…

Hoe dingen binnen hem bestaan. Planken boordevol wasverzacht linnengoed. Als uitgedroomde zeilen schurken lakens tegen elkaar aan. Op stijve stapels rusten nog in overijverige vouw gestreken zakdoeken van voor de wegwerptijd. Het gespaarde uit de magere jaren schuilt in een mandje achterin: een mistige bril, te slanke ringen,…

‘k Wilde die dag gemasseerd, bedacht welke vriend, vriendin ik zou vragen En append: De eerste zou reizen, dus kon niet De tweede ver weg, gebogen over buro hij En ik in de zon aan de vaart op een bankje, zag roeiers voorbij, honden waarachter baasjes zelfs één die mijn bankje beplaste Appte vriendin die zelf massage meer nodig…

Laat maar los Het komt wel goed Ja, laat maar gaan Wat bedoeld is, Komt bij je terug Bij de volgende volle maan Een wonder van licht In je bestaan Dat er altijd is Niet ver van je vandaan Dus laat maar los Bij stille maan Je blijft wel staan…

Er valt niets te verwachten, alleen adem beweegt en die stokt als een ezel op onwillige poten. Er zou geritsel moeten komen uit bomen. Het open meer zou moeten rillen. Maar niets, niets verroert zich het water is onhoudbaar te oud de wind allang de dood ingevroren. Er valt niets te verwachten niemand is jarig geen mens hangt zich op…

de rivier kolkend en woest als een wild dier kronkelend door het landschap gedachten kolkend en woest verraderlijk onstuitbaar als de rivier onberekenbaar onbereikbaar onbetrouwbaar stromend naar een waterval van kolkende emoties neerstortend in een onpeilbare diepte…

schrijvend met in mijn hand mijn hart en in mijn hoofd het intens beleven maak ik de lezer deel en part van de scherven uit mijn leven waar beelden gaan vervagen en in mistige gedachten over gaan zullen mijn woorden tot het einde der dagen op het netvlies blijven staan…

Ik heb je lief zoals je soms gelijk een gouden zomerdag bent nee nee nee ik heb je lief zoals je bent nee nee ik heb je lief zoals nee ik heb je lief -------------------------------------------------------- uit: 'Een leeuwerik boven het weiland', 1980.…

de bijen gaan zoemen de tuin gaat weer bloemen en Bello die kwispelt dolblij de zon door de ruiten de was hangt weer buiten Minou spint voldaan op de sprei en Tweety gaat kwelen zijn vreugd wil hij delen en Lorre die zegt weer 'joechei' en ik... Famke Franssen ik sta maar te dansen wanneer je weer terugkomt bij…

Langs het eenzame spoor de telefoonpaal. Hij gonst. Er is geen ander geluid langs het eindeloos spoor. Een wolk drijft over hem en is onverschillig. Het landschap "gaat zijn gang"... Toch gonst de telefoon-paal dag en nacht, onder de hemel. Het is een verlaten pijn, een onophoudelijke klacht... Als wij hem horen: ons hart breekt, in zelfpijn…

Nauw zichtbaar wiegen, op een lichte zucht, De witte bloesems in de schemering - ziet, Hoe langs mijn venster nog, met ras gerucht, Een enkele, al te late vogel vliedt. En ver, daar ginds, die zacht-gekleurde lucht Als parelmoer, waar iedere tint vervliet In teerheid... Rust - o, wonder - vreemd genucht! Want alles is bij dag zo innig niet.…

Zo nu en dan tel ik mijn zegeningen bij tijd en wijle somtijds af en toe cassettes vol juwelen zegelringen misschien breng ik ze naar de kringloop toe Heel zelden draag ik mijn verlovingsringen als ik een vlucht boek met frans avia of bel italia, doet er niet toe dan maakt mijn hart een sprong en hoor haar zingen die ene hit van abba, waterloo…