Alle inzendingen

tweehonderdachtentwintig seizoenen hand in hand samen wandelend bloeit nog de liefde als bloesem die de lente in het voorjaar kondigt in goede en in slechte tijden geweven door en met de tijd werden herinneringen gemaakt tot een encyclopedie vol passie jullie liefde voor en met elkaar is een testament van trouw en geduld dat jullie blijvend…

Schil per schil Vel na vel Van peuter naar jeugd Slot na slot Cel per cel Van driften naar deugd Van wil naar weg Van vuur naar vlam Vol hart en ziel…

Ik woon in het 10e straatje in de Jordaan u kent ongetwijfeld de 9 straatjes van Amsterdam nou het leuke daaraan is ze leiden naar het 10e de Hazenstraat daar woon ik, 3 hoog met 'bloed, zweet en tranen': lopen, bus, vliegtuig, bus, lopen daalde ik af deze winter voor een zomerse vakantie naar o.a. het André Hazespleintje in de wijk La…

Mijn zolderkamer tocht uit duizend kieren Die kou is niet zo erg maar dat geluid! Het jonge stel hiernaast leeft zich graag uit Ik hoor ze heel de nacht hun liefde vieren Vandaar dat ik vandaag maar iets aparts kocht: Zo'n extra dikke tochtstrip tegen hartstocht…

Dichte regen dooft de lichtbundels direct uit -- zonder dat het sist.…

De Kerstboodschap dit jaar was onverwacht: ‘Voormalig president is overleden’ Veroordeeld, maar de man had tot op heden Niet één dag achter tralies doorgebracht Nog steeds krijgt hij veel handen op elkaar Al was hij drugsdealer en moordenaar…

de zon scheen in het heldere water en ik zag me kijken naar mezelf legde voor even de boze wereld naast me neer en zag die kleine jongen ongedwongen spelen dromen over morgen zijn later en besef me keer op keer die onbezorgdheid en vrijheid waarin we als kind verbleven zo onschuldig ongeduldig tot een grote wilde valse kater hem…

Wie het hevigst verlangt naar de ochtend raakt als eerste verstrikt in de nacht. Tot in het holst van de kast loert nageslacht. Zeker eerst vertederd toezien hoe de kindren elkaar op een lentebriesje blazend zich vermakend tussen omgekeerde hoge houten stoelen voortplanten, dan je aangesproken voelen bij het noemen van je naam en ook nog…

Kom vaak bij ons. Jij die begint te leven Verstaat ons 't best en bent het dichtste bij. Een kerkhof vind je, evenals een wei, Een plaats goed om te draven en te spelen. Je praat met dingen die geen antwoord geven, Die enkel lachen, stil, lang, als de zon, Er schaduwen als glimlachen doen zweven. Ook grauwe stenen in een dartle bron Zijn…

Grijze nevel vouwt wacht stil op een kale tak de wereld verdwijnt Verre vogelgeluiden sterven langzaam weg in grijze verte waar kale takken als donkere lijnen ongekende geheimen schrijven tegen verbleekte hemel. Het in stilte gehulde landschap wacht onder de mantel van rustende nevel. Als een ademend wezen omsluit de mist alles wat…

hoe glanzend de dageraad op de borst van verse sneeuw…

Er hangt iets astronomisch in de lucht wat tussen nebula en cumulus en stratocirrus in gaat radiëren de spanning tussen hemel en de boog van gas en nevel in de atmosfeer zal in 't polaire noorderlicht verdampen het is de derailleur der circonflex die spaceship earth met al z'n kosmonauten koers doet zetten naar het licht der zon…

Het mistgordijntje trekt langzaam open. Met een koude frisse ochtend komt er steeds meer zicht. De bomen stil, kaal dit is de winter van nu net na de Kerstdagen. Nog een aantal dagen voor oud en nieuw. Hopelijk mogen we het zonnetje nog enkele keren voorbij zien komen voor het einde van dit jaar.…

klokken luiden zacht, de wereld roept, maar ik zwijg. muren zijn mijn thuis. woorden gaan voorbij, ik wil ze graag begrijpen, maar ze overspoelen. te groot, veel te druk, in de klas verdween ik stil. verdwaald in mezelf. diep in mijn dromen, buiten lachen, samen zijn. als vriend en leerling. hoor je mij soms fluist’ren? reik je…

ingezwachteld, van kleur ontdaan ligt daar het dal van duizend gedachten herwonnen en ontgonnen is dit het terrein dat geschiedenis prijsgaf in vroegtalig onderhoud, genetisch vertakt, tot straatlengten verheven het is nog vroeg binnen brandgrenzen we blijven hier niet in hangen wervelend van verlangen vroeg of laat naar een uithoek…

De Ottomanen maakten een comeback Zeiden Jeruzalem is nu weer van ons De Joodse bevolking kreeg de bons En checkte zijn reiskoffers in voor vertrek De Zoeloes schopten de boeren er uit De Anglo-Saxische Amerikanen Maakten plaats voor de Mohawk-indianen En werden op hun beurt door hen uitgebuit De Maori's dreven de Nieuw Zeelanders De…

Na Kerst sla ik altijd aan ´t contempleren Een jaar voorbij, wat heeft het ons gebracht Weer meer ellende dan ik had verwacht De mensheid heeft helaas nog veel te leren Het nieuwe jaar nadert met rasse schreden Er moet klimaatverandering optreden…

Zij heeft er nu al honderdtweeëntachtig Zij valt ons elke ochtend, zon of regen Of bij mistroostig miezerregenweer Met al haar onfortuinlijkheden lastig Aan onze bede nu eens in te tomen Met trauma's naar een therapeut te gaan Gebedsgenezer danwel een sjamaan Of guru die zich opent voor haar dromen Geeft zij na al die tijd nog geen…

Wil ik jouw lijden kennen om te begrijpen -- wat het mijne is?…

laten wij het toch eens weer doen een takje groen wat rode bessen planten in mosgroen wij hebben ergens nog zilveren slingers die vaak langs onze vingers zijn gegaan en die we daarna hebben vergeten geen aandacht en plaats voor vrede op aard wel chaos en opgroeiende jeugd met andere ideeën en vooral wensen maar het kan niet…

vertel ons nu eens wie we zijn wat we kunnen pogen en wat niet een leven lang hebben we gezocht de antwoorden werden nooit gevonden en daardoor krijgen we geen echte namen en dat is zonde en schept achterdocht net niet het waarom en waardoor mogen weten dat is ons lot maar u weet alles voor ons alleen u u bent immers de…

Veertien was ik, onder de kerstboom. Hij zeven en zeventig. De kamer rook naar mandarijnen toen hij, ver weg, in de bergen, ging wandelen voor de laatste keer zonder overjas. Ik kende hem niet. Het was erg koud het sneeuwde zachtjes en de weg lag vrolijk in het verschiet. Hij stapte stram voorwaarts zijn vaag-rode stropdas om zijn hals…

Zie zo, mijn kleine sneeuwman, Nu ben je kant en klaar; Maar 'k heb nog wat vergeten, Een kuifje op je haar, En dan dit korte pijpje.... Kom, open nu je mond, Kijk, piet, hij staat er heuzig Of hij er jaren stond. En had ik nu een spiegel, Dan liet ik je er in zien, En stond je vast beteuterd Als laatst die kleine mien, Toen…

Zij, mama Paula (89) is een vrouw van de sterksten dat heeft menigeen kunnen en mogen merken met stevige wortels al heel lang in de grond staat zij aan het hoofd van het familieverbond Dat wil ik (72) graag als één na de oudste symboliseren in een zilveren standaardboom met al haar kinderen groot en klein (7) en zelf een achterkleine schat…

Loop langzaam de horizon tegenmoet, het is die onbekende verte die het doet. Dat het hart sneller voor iemand kan gaan kloppen, die je als een Sirene alsmaar opnieuw blijft lokken. In dromerige ogen kan men zijn bestemming terugvinden, wanneer ze echter sluiten is dit het teken dat jij ze niet aan je hebt kunnen binden. Waardoor de zoektocht…

Kerstsfeer Bijzonder stil en grijsgrauw verlichting om koepels de vogel op www.vliegles.nl blijkt nep wel zwarte vogels in kale takken hardloopster met kerstmuts bomen vol schimmels aan basten zie zachte oranje op grond de man met kamerjas aan kanaal blijkt gekleed eronder terug in onze straten zegt me iemand dat het zo mooi…

Op zoek naar licht en duisternis twee uitersten in deze tijd kwam ik ze tegen en d'een zeid' "O hemel, waar de winter gast heer is voor vrieskou die ik mis, ik groet u waarde elegast zijt gij die over d'ijsvloer krast met lage friezen, hoge noren op 't stalen ros, als ooit tevoren enzo voorde uit stavoren, diens barre tocht met…

Haar oogopslag heeft me diep verwond, in mijn hart -- als een liefdespijl.…

Het is de toon die de muziek maakt nou, daar zorgde de Wester-Cantorij wel voor maar ook de soliste, de sopraan en samen zingen in massale samenzang met 't orgel en 't orgel solo Maar ook wijlen Toon Hermans met zijn gedichie scheurde, schuurde door de akoestische grote Wester Eerwaarde Herman(s) zelf:Koestveld voegde 't woord bij d…

moeiteloos schoof de tweede dag voor bij de eerste, het sprookje uit het sprookjesboek vertaalt en herhaalt telkens weer het geschrevene van oude seniele lieden die wat krasten op het perkament zonder oorsprong zo werd de bijbel een statuut met veel allure, A Course in Miracles zette eens dat boek in een optiek van een waarachtig…