Alle inzendingen

Je bent boos. Echt niet. Wel! Je zoekt ruzie, alweer -- spreek je me tegen!…

excellent gezelschap streelzacht voelt je fluwelen huid in het nog warme oranje rode avondlicht je ogen helderen dit schitterend moment met een sprankelende glans die van binnen uit gevoed wordt door liefde in geel en rode vlammen die dansen in een bedje vurig blauw dat al is klaargelegd en voor excellent gezelschap een…

Slachtoffer volkerenmooord Student Erasmiaans Lyceum Je mocht niet meer met openbaar vervoer Maar in je hoofd ging je toch door met reizen Je maakte een tramroutekaart, te prijzen Uitvouwbaar en precies, een hele toer Postuum word je nu om je werk geëerd Museum Rotterdam is uitverkoren En Ian Jaspers' werkstuk werd geboren Hij heeft je…

ik waardeer de ledige cirkels gebouwd op wrokkige grond waar polderkoppen zingen in ‘t dagelijks lommeren dat is de ‘status vitae’ en steeds vitaler de weerklanken Freudiaans ‘as fuck’ moordend en plunderend zonder pijn in ‘t hart ‘my name is nobody’ als ‘t wilde dier dat heur haar verloor onbekend met platonisch geluk maar bezeten door…

De trompettist staat naast het monument Nog even en dan moet het weer gebeuren Al sinds vanochtend schijt hij zeven kleuren (Hoewel hij het signaal al jaren kent) Maar wacht eens, is de koning er niet bij? Ach stik, het is vandaag de dérde mei…

Opgesloten in een dal Het gaat niet meer zoals je wilt Je wordt door de Maatschappij gedwongen sterk te zijn Al leef je met veel pijn Aan de Top word je stevig door de mensen geraakt Ik tegen de rest Want door overlevingsmentaliteit wordt de strijd nóóit gestaakt…

Honderd Om op te stappen En één Om door te gaan Die ene reden Blijft ons binden Al de anderen Gaan eraan…

Als ik doodga hoop ik dat je er bij bent dat ik je aankijk dat je mij aankijkt dat ik je hand nog voelen kan Dan zal ik rustig doodgaan Dan hoeft niemand verdrietig te zijn Dan ben ik gelukkig.…

Nu baant zich 't nat Een heimelijk pad, En tjilpt en fluistert, In bloem en blad Voor 't oog verduisterd. Nu dartelt vrij, Op gouden zanden, De stroom voorbij. Hij schuurt zijn randen Allengskens uit, En sleept de buit Van kleiner vlieten Geweldig voort; En golven schieten, Van ver gehoord, Langs 't rotsig boord. Nu vangt een dal…

de jonge blade- ren van de rode ende groene beuk dansen lichtvoetig op de avond- bries een perk met hoog- gesteelde zachtwitte en zachtblauwe bloemen wiegt heel zachtjes met ze mee…

----------------------------- ----------------------------- dichters wijzen, wijzen je op kleine dingen, dingen waar nog geen goede woorden voor zijn. iets subtiels, iets waar je niet verder over nadacht, iets wat je in het voorbijgaan hebt gezien, maar dacht dat het onbelangrijk was dichters hebben een oog voor dat. dichters gebruiken…

je zonlicht brengt verlichting in mijn dagen waar ik mijzelf in stilte terugvind in gevoel uitvergroot leg ik dat bij jou te drogen of laat ’t hangen in de storm die ’t losmaken kan waarna ik ’t alsnog laat smeulen tot ’t allerlaatste restje in rook opgaat in definitieve sliertjes welke ik dan vang als ’n tovenaar van niks om…

de stilte schuift langs de muren alsof ze iets zoekt dat net niet aanwezig is er hangt een kleur geen naam voor maar je voelt het in je schouders iets kijkt maar zonder ogen en jij kijkt terug met iets dat niet van jou is de tijd is traag vandaag als verf die weigert te drogen als adem in een kamer waar niemand wordt gemist…

Samen met mijn ouderpartner leggen we een 2e plantenbak aan op het terras van de woning van onze dochter Giulia "Jan mag ik een spijkertje?" "Jan mag ik de hamer?" Hoor ik nu mijn vaders stem? Neen het is de stem van mijn ouderpartner met verve timmert ze aan de plantenbak Ik zie dat ze de hamer niet goed vasthoudt, gebruikt ik…

Wat hebban vogala met jou gemeen en mij - de lucht lijkt klaarder dan voorheen het is of olla nestas had hagunnan hinase ook, habenas anda thu? Zie je me vliegen, trek je stoute schoen an mijn nestasvogala, weet jij nog hu hic jou na jouw aubade liet unbidan wanhopig zong, o lief, waar blief je nu? Hinase zingt obla di obla du kom…

We zijn elkaar met de grillige natuur op het eiland in jouw droom verzonnen we vergeten nooit het drieste avontuur aan zee is de prille lente begonnen en waar jij ooit vragen had bloeien nu bloemen in de wind in weemoed van het talenbad ben jij het allernieuwste kind uit duisternis in het licht gestapt je lacht nu naar het leven -…

hoe ver kun je kijken tussen bedrijven door in de loop van de dag gedurende halveringstijd van halfschaduw wie onthoudt jouw naam in de verre hoek van een omtrek van aanstaande geboorte van liefde het vooralsnog aanhoudende sterk gelijkende half aangevreten gebrek een streep te trekken kruiselings te bestuiven met alsmaar eenhuizig…

Een kind fantaseert wel hoe dood zijn zou zijn, maar -- niet hoe oud zijn is.…

het beweegt niet het gloeit niet het is een kamer zonder muren zonder ramen, alleen ademen soms een rimpel in het niets alsof iets zich herinnert dat het bestaat geen woorden hier geen vorm alleen jij voordat je jezelf werd…

Er is iets dat beweegt onder alles wat stil lijkt — een trilling, niet van wind, maar van weten. De grond houdt zijn adem in. Ik hoor hoe het gesteente zijn geheimen schuurt tegen de muren van mijn bekken. Alles is zwaar hier, log, en toch een spanning, alsof elk korrel zand een belofte draagt van breuk. Mijn handen graven…

ik zag haar staan in een shot van glanzend witte tanden waar zij de shine van schoonheid aan zou geven haar spiegels zijn omkransd met allerlei soorten penselen borsteltjes en tal van andere functionele werktuigjes die op haar knap gezicht een nog hemelsere lach en verstolen knipoog achter laten…

Zingende merel stilte vult de lege lucht dauw op het blad ligt Soms is het genoeg om een straal licht te volgen, hoe die zich strekt over de vloer zonder haast, alsof de ochtend zelf even wil blijven hangen, zodat ik mag voelen wat ik anders zou vergeten. De wereld roept luid, maar ik luister liever naar het zachte, de stem van wind tussen…

maar ik kan niet vliegen zei het kind jawel zei de engel dat gaat vanzelf als je er maar gewoon aan begint schok je schouders en je vliegt zomaar naar het hemelgewelf dat kan ieder kind dat de aarde te vroeg achter zich liet het kind begreep een engel zal nooit liegen het kind dacht nog even aan z’n ouders’ groot verdriet en kon toen…

zijn leugen was haar waarheid zijn lachen haar verdriet een onvoltooide liefde meer vroegen zij ook niet haar lichaam zijn genieten haar passie zijn gevaar een onderhuidse hartstocht dreef ze naar elkaar hoe blind zij zich ook staarde hoe weinig hij ook zag zij voelden zich gelukkig al was het maar één dag…

Mooi meisje, dat met koelwit bruidsgewaad Verlangt te ontveinzen de heetdronkre gloed, Die onbewust haar slankheid stralen doet En uit de glans van 't haar en de ogen slaat, Nu voelt ze alsof ze, een uitverkoorne, gaat, Zij zij alleen, 't Geluk-zelf te gemoet: Haar eigen huis, haar man, zo knap, zo goed, Nobel en ridderlijk in woord en daad…

De dag zingt zich een vogeltje vlinders zoeken buikgeluiden een wind uit het zuiden legt eieren in een nest truien terug in de kast geen vest dat hier nog jast je bent niet ver van de boom gevallen uiterlijk onbewogen kleed jij je uit tussen nieuwe tulpen bloesem, bloemenvazen alles wijst zich een eigen weg naar jouw gewillige fluit…

De typisch hollandse benepenheid herkent men zo aan de kleingeestigheid van zedenmeesters in artikelstrijd bekrompen krompraat in rechtlijnigheid Hoe amoreel is overspeligheid hoe liederlijk is dan lichtzinnigheid verwerpelijk qua immoraliteit een klucht staat stijf van losse zedigheid oogluikend toegestaan intiem jolijt…

Er valt een vergissing over een liefdesaffaire op het groene gazon in haar bloesemende droomtuin wanneer de zon als een koperen ploert over het weekend schijnt; Het is bijna werkelijkheid haar zoete stiltedromen zijn te voelen in het verlangen ze probeert te begrijpen waarom ze zo vaak van idee verandert zij citeert niet ze weigert…

Waarom de laatste adem Voor mensen die dat Niet willen? Waarom de laatste groet die Slecht beklijft? (Niemand wil, maar 't moet dat is goed) Waarom oorlog, ziekte en Ergernissen die Niemand wil? De wereld wordt gestraft, daar Zij het nu zit te Verkloten Mensen sterven om niet of Lijden, maar met wie Aan hun zij? Is het…

Met DE TONEN VAN GIULIA wil ik laten horen en zien hoe contact te maken, verbinding, aanraking, genegenheid, warmte met onbeperkten doch zijnde meervoudig zeer ernstig gehandicapten Want wat ook mijn dochter Giulia van Dooren is heeft zij vooral opmerkelijk en veelvuldig laten zien haar zeer enorme meervoudige onbeperktheid in leven, er toe…