2052 resultaten.
met de stenen mantel der liefde..
netgedicht
4.0 met 64 stemmen 2.788 De verandering is merkbaar aangebroken,
een zachte sluier van onaantastbaar goud
ontspiegelt alles wat aan liefde zo hard
in mijn gezicht werd teruggekaatst
ik verloor aan kracht de kwinkslagen,
aan diepte jouw schier onmetelijke lach
aan hoop jouw neergeslagen ogen
het blindelings vertrouwen dat ontbrak..
de ruïnestenen op het uitgelopen…
wat het hart wordt aangegaan is met het hart
gedicht
2.0 met 32 stemmen 17.310 wat het hart wordt aangegaan is met het hart
zo weer losgemaakt, er hoeft daarover geen wanhoop te zijn.
over het algemeen is men vrij in het merendeel van zijn organen,
tenzij een hand als ze slaapt en de uitgeputte roede.
maar het ware verdriet ziet weer elders. loopt er met een wijde boog omheen.
verdwaal in omliggende velden tot bijna de ochtend…
Gij hebt gezegd
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.193 Gij hebt gezegd: „de vrouw
Wier ogen in Uw ogen lezen,
wier lippen bloeien op Uw mond
en door Uw wezen schijnt verwezen
en slechts Uw taal en zin verkondt,
heeft dag noch uur gekend de trouw
en was U nimmer tot Uw heil;
haar voze hart is vuig en veil;
zij heeft Uw geld en goed verdaan
en alle glans Uw naam ontnomen.
Dus droomt gij schoonheid…
Liefdesverdriet
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 253 Ik weet dat ik je
nu los moet laten
Moet laten waar je bent
Je niet moet prikken
Mijn verlangen bij me houden moet
op moet laten lossen
moet stoppen onder het tapijt
op moet laten branden
uit moet laten doven
af moet leiden
met anderen moet overdekken
verstand gebruiken moet
Maar van waar komt toch
dat onstuimige, intense
Dat ik alleen…
Destijds Toekomstige Tijd...
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 92 ..die zij niet zag zitten...
Soms richtte ik mijn pijlen op niet te
Realiseren, niet te krijgen
Heel de wereld lag aan haar voeten
Daarna de kus die mijn wereld deed trillen
Haar naakt omvatte mij geheel
Overdonderd' mij
Reeds voor de eenwording, samensmelting waren wij
Innig samen tot het eind der tijd
Dat 't eind der tijd helaas niet…
Oktober
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 118 Late vogels vluchten
langs blauwe hemellichten
richting grijze horizon
oktober is op zijn mooist
wanneer ik je wil kussen
meer afscheidsbrief
dan ik letterlijk bedoel
voorgoed voorbij die zomerdromen
er dansen fraai gevormde schimmen
ritmisch in leegte van herinneringen
het zijn de vroegere mensen die van mij
hebben gehouden, om…
Schaamlippenschemer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 122 Een pluimpje hasj verlaat mijn strot
terwijl Camila in de hoek naast het bed
met een komodovaraan ligt te paren
en de stank van het beest de kamer vult
Drink je wijn en denk niet aan de morgen
word je wakker naast een nest vol
padden met tieten en dijen
of staat ze haar eigen eieren te bakken
Ik kook wel vaker in mijn eigen brouwsel
verdorven…
P.P.C.
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.764 Vaarwel, Clary. Ik wens u geen geluk.
Zoiets klinkt dom, bij hen reeds die het menen.
Gij hebt u goed verkocht. Maak u niet druk
over de rest: want àlle mensen wenen.
Uw huis was klein. Uw heer heeft het vergroot.
De bron van zijn fortuin heet niet te stelpen.
Uw roem wordt groot en duurt wel tot zijn dood.
Uw ziel is klein. Ik kon het niet…
Kralen
gedicht
2.0 met 44 stemmen 19.230 Cornflakesgeknisper: gefluister
van lichtjaren ver weerklinkend door
melk. Je armband die stukspringt. Kralen
tot stilstand op acht, vijf, vier centimeter
van de jam en nooit stel je de vraag hoe ze
ochtend na ochtend op exact dezelfde plaats
hoe dat in godsnaam. Je hoeft het je maar één keer
af te vragen en de dag begint, een andere, waar…
't Minste bij haar vertrek
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 122 30 jaar geleden stopte mijn
hart en
devalueerde mijn geheugen
3 decennia terug, ging ik
er 2 weerom in tijd
geenszins een leugen
20 jaar geleden weer alles
op rails
ontwikkelde zich, ongeneeslijk
Polycythemia Vera met
een veel teveel aan bloed
ziekte onwezenlijk
Een ziekte zonder hoop op ge-
nezing
Een ziekte met als gevolg gebrek…
Eén met vuurzee
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 152 De Golden-Gate oranje-
rood, één met vuurzee
32 jaar terug
stond ik hier op een afstand van 5500 mijl in 'n
Vuur van Liefde…
Achter jouw stilte
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 82 Nu jij dit leest
voel ik de adem van de zee
de duinen waarop wij
ooit ravotten
jij bent het niet voor mij
achter jouw stilte
begint de horizon met dromen
open jouw geest vol mooie beelden
voor mij ben jij het nooit geworden
achter jouw stilte lik ik mijn wonden.…
Liefdesverdriet
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 137 Twee monden
kussen elkaar
En open
gaan alle wonden
als ik
ernaar staar…
Mijn lief is weg
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 308 Mijn lief is weg
weg als een uitgedoofde ster
weg als een afgebrande lucifer
Mijn lief is weg
ze sloeg hard op de stille trom
en verdween met de noorderzon
Mijn lief is weg
als een rivier die buiten haar oevers treedt
ze nam haar lichaam mee
Mijn lief is weg
als een uitgelezen boek. ik was
de laatste letter in haar alfabet
Mijn lief…
Wie ben ik geworden
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 153 Wie ben ik geworden
nu de nacht over de stad valt
de maan zachtjes huilt
jij met een lach een ander kust
dezelfde liefde ooit voor mij
is voorbij gegaan in duister
onvolkomenheden
ze blijven bij me
zoals de nacht
hoort bij de dag
zal ik aan je denken
met of zonder lach.…
Storm
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.903 De storm loeit door de holle bouwval — gierend
Beukt hij en brokt, met vuisten reuzesterk...
En golft door 't riet in 't water, dat hij, tierend,
Opzwalpt en neerklotst met zijn stalen vlerk;
Dan, woester woede nog de toomen vierend,
Schiet hij de zwarte wolken in van 't zwerk,
En wringt ze saam, ze met zich mede-slierend
Langs 't aangezicht…
Schaduwstilte
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 101 Wij zijn niet meer bij elkaar in die droom
er ligt een schaduwstilte in ons nieuwe domein
de echo gehoord van verborgen muziek
waar wolken in gekte voorbij zweven
is nu de kalmte van de zomernacht
zelfs het afscheid doet geen pijn
niet meer in mijn hart
nooit meer in mijn gedachten
het is voorbij
in dankbare schaduwstilte.…
Heimwee
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 94 We lopen samen stroomopwaarts
door de voegen van de stad
mijn dagboek en ik
we gaan gescheiden
zij in een mystiek bloemenveld
ik in een keurig joggingpak
door het dagelijkse leven
wanneer ze zwaluwen ziet
tekent ze een landkaart
haar vingers in het zand
neemt ze mijn hand
een land, een dromer.…
Ze kijken elkaar aan
gedicht
2.0 met 69 stemmen 34.646 Ze kijken elkaar aan.
'Jij hield van mij.'
'Nee, jij hield van mij.'
'Nee, jij van mij.'
'O nee, jij van mij!'
'Maar ik heb jou in de steek gelaten.'
'Nee, ik heb jou in de steek gelaten.'
'Nee, nee, ik jou.'
'O nee, ik jou!'
Ze slaan hun ogen neer.
'Jij bent vast heel verdrietig nu.'
'Nee, jij bent vast heel verdrietig…
DUIZEND METER FILM
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 97 wie zijn hier verdwenen
en hebben deze
volle tafels achtergelaten?
de bronzen meisjes in bikini
zijn ergens anders nu,
laten openingszinnen
landen op hun borsten,
komen toch altijd thuis.
(alle meisjes leiden zonnige,
kleine levens, de avondwind om elke
zachte hoek, zuchtend om hen heen)
witte troostmeisjes verschralen in rook,
verharden…
Ik heb boeken over jou geschreven
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 284 Ik heb boeken over jou geschreven
dat ik je zo dikwijls heb gemist
daar heb ik mijn impressies weergegeven
liefde, haat en verzoening door elkaar geschikt.
Ik heb vragen over jou gemaakt
en zelf de antwoorden gevonden
ik heb jouw tekorten bijgeschaafd
en ze achteraf met veel goeds verbonden.
Ik heb jouw naam groot uit ge prent
en tot tweemaal…
Klaprozen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 153 Toen ik klaprozen voor je plukte,
Poppies, zoals ze liefkozend in het engels worden genoemd.
Poppies dag na dag geplukt
In een felle, vroege zomerzon.
En ik herinner me
Hoe zowel blad na blad
Als traan na traan
Langzaam de winter aankondigden.
Afvallige gratie en
Scheidende schoonheid op de achterbank
Nog altijd trekt jouw naam, jouw geur,…
Semen dubium
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 89 Het twijfelzaad
dat twijfel zaait
in 't hart en de
genen dergene
Voor wie het semen
dubionis een keus is,
zijn existentiële
conditie bepaalt,
Is het meer
dan materie
die welig tiert
maar 't hart
breken doet
waar twee
zielen wenen...…
Trekvogels
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 197 TREKVOGELS
Het zou wel overgaan
melancholie om afscheid
van wat eens zo vertrouwd
dichtbij was en voelbaar
Een hoofd achter een spiegelbeeld
een hand op een schouder
een naakt lichaam ervoor
onbekend en ver weg…
Mijn rug is recht en zal niet breken
gedicht
2.0 met 43 stemmen 14.482 mijn koude hersentjes werken traag een gletsjer die het verleden
langzaam en onverbiddelijk bedekt met tonnen ijs in dit paleis bewust
zonder trui kachel en jammerlijk jou waar leven een overlevingsslag
expeditie robinson in het pleistoceen is geworden het moet zijn want
misschien was het niet veel maar ik gaf je alles
wat ik bezat toen jij…
Klacht
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.384 'k Dacht dat ik eens zijn bruid zou wezen,
ik heb zijn naam in droom zo vaak gelezen,
waaronder dan de mijne stond;
ik was zijn vrouw -
zodat ik nauw
begrijpen kan,
dat hij nu is een vreemde man
die kust een andre mond.
Ik heb de kaarten opgenomen,
wat hij verbood,
maar in mijn nood
wil 'k weten of hij terug zal komen -
zij zeggen niet…
Ik liet je alleen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 109 Ik liet je alleen
En sindsdien weet ik niet
waar je gebleven bent
Nu kijk ik overal op straat om me heen
Ik dacht je te zien in
een weerspiegeling van een winkelruit
maar het was slechts een hersenschim
En je stem, lijkt het wel, hoor ik
in ieder zuchtje van de wind
Ik fluister je naam alsof je dichtbij bent
Jij bent dichtbij
Ik…
Zonneblind
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 247 Zij, dat meisje
Dat je nooit meer vergat
Waar het verhaal altijd meerdere kleuren bij bevat
Zij, die nooit meer vergeten kon gaan
Bleef bij je
Alsof haar geest met je mee was gedaan
Ze was mooi, lief en intelligent
Niets wat aan haar kon tippen of bij haar in de buurt kwam
Ja, zij, dat meisje dat er altijd was
En nooit meer zou vergaan…
JFK
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 123 Marilyn kon niet
weten dat haar John een jaar
later werd vermoord...…
Net als Icarus
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 127 Net als Icarus
kwam ik te dichtbij
en viel
Niemand treurde
om mijn val
Dus stond ik weer op
en probeerde het opnieuw
En ik viel weer
En ik stond weer op
En ik probeerde het weer
opnieuw…