Alle inzendingen over Aubade

op mijn verjaardag 's ochtends vroeg een aubade van een zanglijster…

loslaten is gaan in diepten niet om te vergaan als oud vuil of worden tot uitgedroogde bloemen het is zoeken naar de aarde, wortels voelen, drinken uit nieuwe waarden waarop ikzelf mag roemen in bleke schaduw zal ik verblijven waar nog prille zaden de stilte inlijven wachtend op een nieuwe aubade…

‘s Morgens zit hij op de vensterbank bij het brood dat ik serveer en brengt mij als dank een aubade, althans dat geloof ik zo graag, laat mij in die waan. Als hij, stank voor dank, een ‘cadeautje’ achterlaat, zeg ik boos dat ik hem verlaat, palmt hij me in met een prachtig lied; hij verstaat alleen de vogeltaal.…

Op haar kleine apothekersweegschaal weegt ze alles in porties af. Liefde, warmte en genegenheid heel precieus en geroutineerd, zo heeft haar moeder het haar geleerd Maar nee, ze is mijn middernachtelijke freule, geen dorre dochter van een kruidenier Als ze gekrenkt wordt komt ze schuilen, Ik ken geen mooier huilend dier. Ze houdt van…

Ik gniffelde onder wit satijn en dacht, Het vergt toch minimaal een luit wil ik aan het raam verschijnen Het bewegende gordijn Een glimp bordeauxrood kant Zijn overslaande stem, want hoe kan ik beter een aubade beantwoorden, dan met Aubade? Hoofsheid is een ernstig spel, maar ik hou niet van spelregels.…

de bode schreef vooringenomen in de bede kerkte ons huwelijk de aubade schrok van onze leeftijd onwijs oud geworden en daarna dood, gewoon, uit elkaar gevallen…

fluiters in strak zwart bezorgen mij een privé openluchtconcert…

In alle vroegte werd ik gewekt door 'n prachtige aubade het leek wel meer een serenade toen wist ik het direct kleurde er een glimlach op mijn lippen dit niemand anders kon zijn dan mijn eigenste Valentijn aan zoiets moois kan niemand tippen…

Je slaat verrast een zonsopkomst gade boven een vlakke en diep blauwe zee, je geniet van zo'n prachtige aubade en die muzikale stilte, sleept je mee. Niets van dat feest is mij teloor gegaan en dat bracht bij mij heel wat teweeg, de horizon leek volop in brand te staan terwijl de zon dit hellevuur langzaam ontsteeg.…

Als we beiden de verste sterren gadeslaan gepriemd op het zwarte canvas van de kosmos wordt de afstand driedimensionaal overbrugd en kom je zwijgend uit het niets vandaan, in elke hand de contouren van ons verhaal,een aubade aan de tijd waarin ik berust en ademhaal.…

Als we beiden de verste sterren gadeslaan gepriemd op het zwarte canvas van de kosmos wordt de afstand driedimensionaal overbrugd en kom je zwijgend uit het niets vandaan, in elke hand de contouren van ons verhaal,een aubade aan de tijd waarin ik berust en ademhaal.…

Wat ik nodig heb Een vers kopje morgenzin Gegoten door jou. Wanneer afgelopen nacht haar geheimen onthult in een nieuwe dag is het ook de tijd van licht en vluchtigheid waarin wereld ontwaakt uit een diepe slaap tegelijk kleurt de omliggende zon haar hemel in verschillende tinten en tonen onder het wakend oog van de maan. Op hetzelfde moment…

Als melomane melodie- nomade Geniet ik van hun morgenstond aubade…

een merel op het dak vederlichte klanken orakelen het ontwaken van deze dag lief is deze merel mij zijn euforie een aubade aan de stilte op een laatste reis naar huis en 's avonds druipt de weemoed van het dak en betraant een bed slaperige sleutelbloemen…

De dubbele roos verbrak haar spiegelbeeld waar eerder een glimp van verlangen verscheen, handen minzaam haar lippen beroerden. De ranke wereld tot aan jouw lippen zal ik droogleggen achter een dappere glimlach, laten rusten op het kussen van de nacht waar een zwerfkei duizelt met een vlinder elkaar toedekken in tomeloze verbeelding bij…

Onstuimig is jouw haar dat zelfs de wind kan laten draaien naar alle richtingen denkbaar op mijn vertrouwd kompas, mee met de richting naar morgen deinden wij eindeloos gelukkig langszij, voerden ons aan de dageraad dat zo onverzadigbaar kwam voor jou en mij.…

zijn vonkten haar ogen met onverwachte helderheid haar stem die nog alle tonen kende gaf stevige repliek zij was niet ziek alleen het lichaam wilde niet ademloos keek iedereen geboeid naar dit stukje leven wat zij nog kon geven was fenomenaal in geestkracht ongebroken en nog van alles op de hoogte nam zij ons mee in haar aubade…

kaboutergespuis of de smidse en kobolden achter hun machinegeruis wel een jonge schone fee die eenzaam in de hoge toren huist moederziel alleen haar nachten weent gespeend van lief en thuis dan gaat mijn witte paard al in gestrekte draf op het tere wezen af ik glimlach superieur zet mijn ladder bij de deur en breng haar een aubade…

steeds de plaats waar een bloeiende bloem zonlicht verwerft door bladeren te spreiden, zich openstellend als van zelve, keert zij naar het licht zoals mijn liefde zich naar herkenning dicht mijn vriend de schaduw dekt soms onbewust doch met hemelse genade voor even de levenslust vernieuwd komt vaak later een fruitige aubade…

leugen is Het gemis aan kerklatijn Doet velen terugverlangen Naar pracht en praal der kanseltaal Gregoriaanse zangen Het zijn de opgezette kelen Die zoetgevooisde klanken kwelen Van blauwborst nachtegaal en merel Wijsjes die geen mens vervelen Ode aan de vroege vogel Welkom zij uw zang van goud Zonnegloed welt van uw vleugels Een aubade…

Zie je me vliegen, trek je stoute schoen an mijn nestasvogala, weet jij nog hu hic jou na jouw aubade liet unbidan wanhopig zong, o lief, waar blief je nu? Hinase zingt obla di obla du kom dan bij mij, wat unbídan wi nu?…

twee houtduiven in een zacht aanroepend koeren een kwakend kikkerkoor verschuilt zich in het riet krassende kraaien zoeken zwermend naar de ultieme plek in het struikgewas betovert de nachtegaal met melodieuze zang in het donker tolt de slapeloze tobbend in zijn bed het is de haan die het ochtendlicht een roestige aubade…

Ween niet over wat verloren is, nu haar transparante schim op de golven van de winden rust, naast de leeuwerik in z’n eindeloze klim naar dát streepje licht, ontrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam, een hemelse lampion in haar aubade de toekomst kust en aan het heilig vuur ontkwam, gebalsemd in een seringenbad, bron van geurend…

gas Ik zoek mijn heil nu maar in composieten een elfenbank in 't duizendschoonoordbos sla met wilde gebaren erop los als roestvrij stalagmiet bij stalactieten waar ik mij parelmoerkleurig bevind als ondergronds paravisiaanse bezweerder bedwelmend en psychoparalyserend megalucide doch ziende niet blind met oden en bijwijlen zelfs aubaden…

"Een alternatieve aubade" In mergelland, de voerstreek en batouwe Aan randen van de peel, ter zee van lauwe Heerst over 't stroese zand en de valouwe In lockdownland de vorst van strenge kouwe In genen dele wordt in kroonjuwelen Versmaad noch veronachtzaamd om verblijd, Niettegenstaande quarantainetijd, Hem een royaal signaal te gaan…

Zij was mijn vluchtige sheherazade zij nam mij mee maar heeft mij opgelicht tiramisu bij noorderzonnelicht voor dag en dauw had zij zichzelf verraden verdwijnend in het naamloos ochtendlicht Ik zet achter haar naam een accolade met uitroepteken in dit puntgedicht nooit meer wacht ik zonder haar tegenwicht vergeefs bij open raam op haar aubade…

Of de verpleegster op de verpakking van Droste chocolade, die met haar gezondheids- initiatief oproept tot een smaakzintuig aubade. Ten slotte de vrouw als het huishoudelijk Sorbo fenomeen, de Cora van Mora, de moeder met het maandelijkse probleem.…

Ik ween niet over wat verloren is, nu haar transparante adem op de golven van de winden rust, oprijst naast de leeuwerik in een eindeloze klim naar dat ene streepje licht, stipje op de horizon onttrokken aan de duisternis, waarop ik ben gefixeerd een tijdloze lampion een aubade op de toekomst zoals die zou moeten zijn, een…

morgendauw omlijst door stille woorden zullen altijd in ieders armen rusten sporen wat ons verlicht en wat zich uitbreid als we de helderste sterren gadeslaan een gouden stip aan de horizon van verre kusten, worden afstanden driedimensionaal overbrugd, dan ben je zwijgend uit het niets gegaan, in beide handen contouren van verhalen, aubade…

Tot zover deze maandagse aubade mijn chocoladeletter nieuwsbericht wie 't land gegijzeld houdt heb ik belicht met bibi zal hij boeten voor zijn daden!…