Alle inzendingen over NAARGEESTIGHEID

morgen, ja morgen ga ik u raken morgen, als de ochtendstond naar de tandenborstel grijpt om onwelriekend te verdoezelen als u dan, ondanks weer een smerig etmaal voor het slapen gaan, denkt, ik heb het gehad, wacht dan morgen af ik heb nog een paar nare woorden voor u.…

Naargeestigheid zegt naar van geest toch is geestig niet naar waarom zou een nare geest niet geestig kunnen zijn geheid!…

Terneerslag, ja, naargeestig. Feest? Vale deken van grijs. Gras? Boerkalucht, maar kleurloos. Zon kansloos. Horizon zonder zon.…

De muren trilden, schalden echo’s van dit naargeestige geluid. Daarna sprak de stilte ongemakkelijk, ongebreideld het was duidelijk ze sprak luid.…

op een naargeestige nacht zal zij plots vaker wakker worden zoals alle oude vrouwen vroeg of laat slaapdronken zal ze om haar blaas te ledigen schuifelen naar 't toilet uur na uur na uur verbijsterd zal ze op de hoek van de wastafel haar gebit zien zwemmen in een kommetje brak water…

leeg kleurden blikken rap uit het rammelend arsenaal roestig schroot van de naargeestige band overspelig bloot met volgers en influencers de tik-tok voorbij is het nog steeds niks geworden tussen hen en zij met het voorlopig hij de act zonder smoel kent geen woorden grieft communicatief hen die wel horen omdat antwoorden in deze…

Maar taal moet oud worden en naargeestig, en wat dan nog van jou? Mijn lief, blijf daarom maar hermetisch voortbestaan in flarden ongeschreven poëzie en fragmenten van de vier seizoenen.…

Nog steeds kijk ik uit het raam, dan Beginnen naargeestig de klokken te luiden Van de kerk in Gods naam.…

Roem en Gif: disfunctionele broers ontkenners van een gedeeld DNA voor deze jongens is het samen drinken één pot nat geen fijnproevers van huis uit de bekers onafscheidelijk naast elkaar geheven: proost Gif proost Roem de drinkebroers hebben alle wijsheid in pacht ze drinken de zanderige bitterheid weg tijd gaat verloren…

Somber zijn de dagen Wanneer de regen druilt Meevoelt met de wereld die zacht huilt Wanhopig giert de wind Voortslepen is haar lot IJzig fris de winterkou Die verkleumt tot op het bot Neerslachtig en naargeestig Zijn de woorden die ik vind Dit gevoel dat mij aangrijpt Ongewenst en onbegrepen Verwekt in mij een angstig kind Uitzichtloos…

barre winterkou trotseren verloren in een witte woestenij ze koesteren het nageslacht, een ei en hongeren, maar zonder protesteren terwijl hun spek verschrompelt onder veren een echte heer gedoogt de heerschappij van dames die nu heerlijk foerageren gekakel, afgunst noch gebakkelei de mannenwereld kan bevrijd floreren al doet de klok naargeestig…

De avond heeft niets lieflijks in dit land; het licht vergloeit als in ontstoken ogen, de lucht weegt grauw en bitter als nat zand op bomen, in de Noordenwind gebogen. ’t Cholerisch bruisen in de naakte kruinen vervult nachtlang, naargeestig en alom de schemering en in verkleurde tuinen waart regen, ijzig, als een ziekte om.…

Naargeestig en stil staan de reuzen te staan ‘k zie ze vanachter m’n raam die trotseren regen mist en kou weten niet beter dan dit! Takken staan stil waaien doet ‘t niet maar koud dat ‘t is, ongekend blauwe neuzen- en tenenweer dus: verwarming aan en nee, ik haal geen: Frisse neus.…

die sprieterig reikt naar dromen over zomer was groen en ongerept , verloor zijn strijd tegen het ouder worden in een tijd die niet wordt terug gezet de paden zijn nu afgedekt mos heeft zich al afgezet de wind is vogelvrij, breekt takken voor een beter zicht het bos is helemaal voor mij ik zal niet blijven want ik wil eruit, het naargeestig…

Naargeestige mistflarden trekken langs Zo koud had je het niet gedacht In Duitsland, op een camping Geen warme pyjama voor de nacht Je dochter ziek van kou en nattigheid ’s Avonds wordt ze hoestend wakker Misselijk zeker?…

Naargeestig schreeuwen meeuwen in de mist Het doet mij huiverend naar zon verlangen Al wekenlang is de rivier gevangen En ligt mijn woonboot star in ijs gekist Wanneer de mist door wind wordt weggewist Zie ik de watervogels onbevangen Bij honderden rondom mijn arkje hangen Zij wachten stil er wordt geen plaats betwist Ik voer hen vis, strooi…

kompas is geduldig blijft om zijn lichtas draaien al eeuwenlang, de zon schijnt bloot dat over het aardrijk straalt het zonlicht maakt geen verschil heeft geen voorkeur, verheft zich niet in het licht van ogen die harten bindt van natuur de open lucht is van iedereen is nooit zeeziek van aard geen gedienstigheid komt er aan te pas (dat naargeestig…

Wijl ‘t stille mij de keel dichtkneep zat ‘t duister vol van met onbekend Van de nacht gloeide de wurggreep waaraan ’t verlaten mens nooit went Waar klokgeluid het stille verbrak restte mij enkel groter eenzaamheid Ik voelde mij als nooit tevoren zwak ik was alleen voor eeuwig en altijd Toen het duister rondom mij gleed zong mijn hart naargeestig…

Het was zo’n eenzaam donkere nacht waarin sterren weigerden te schijnen Zo’n nacht, waarbij het noodlot lacht en waarin je ’t liefste zou verdwijnen Het was zo’n verlaten donkere nacht waarin mijn ogen urenlang schreiden Zo’n nacht waarop je ultieme kracht samen met jou de dood in wil glijden Het was zo’n naargeestig kille nacht waarin…

Als herfst bladeren heeft verwaaid geen beschutting in de kruinen wind naargeestig tussen bomen huilt zal dan alles anders wezen? Als winter alles eentonig kleurt met stemmig wit over de velden overal kou en guurheid heerst zal dan alles anders wezen?…

het wijde moeras kent allang geen bewoner meer heeft één scheve wandkast van molm ribbelig hout vol grijs pluizig stof gemoedelijk nodend tot behaag'lijk luieren de ingezakte trappen en vloeren met gaten bergen lome mistroostigheid 's avonds kringelt kille poeldamp door kapotte ramen binnen voert heerschappij over de lege kamers kleine naargeestige…

De wolken weenden, mijn ogen ook naargeestig huilde eveneens de wind Ik volgde mijn verleden hersenspook en scheen voor ‘t hedendaagse blind Het duister lachte, het lachte mij uit, wie je zoekt komt immers niet terug Van het verleden scheen zij de bruid nu stond zij voor mij open, die brug De wolken huilden tranen en tuiten; in feite weenden…

Ergens is er een dood punt tussen in- en uitademen, op en neer of heen en terug Dat is de schuilplaats van bijvoorbeeld reizigers boven een wolkenlandschap die de tijd najagen maar ondertussen tijdloos in zwart geronk naar een tv-scherm turen want de ovalen ruitjes bieden slechts dat naargeestig uitzicht op de eigen uitzinnige drift…

Wat is mooi wat is lelijk wat is goed en wat is slecht In het Noorse Bergen weer een dag met die daar altijd aanwezige naargeestige regen één zo’n dagje in de Sahel zou echt mooi en gewoon een zegen wezen Mooi lelijk goed of slecht hangt af van de omstandigheden Dat mooie schilderij van een of andere onbekende schilder helaas in geld zo…

van mijn dromen ik zocht haastig naar een pen maar toen ik die gevonden had was het donker, en ik besloot terug te gaan, naar mijn huis dat in de stad lag, tussen de klimrozen die in volle bloei stonden in het huis was het aardedonker en ik zocht door de gang naar een licht dat ik terugzag in mijn witte kamer er overviel mij een naargeestigheid…

Gij die 't eerlijk, heerlijk Mens-zijn verknoeit, tot een lafhartig, sip, Naarstig, naargeestig lelijk-doen en smeerlijk Grijpen met groeslig hand-paar wilt hip, hip, Naar 't schone dat u aanspuwt en dan wip Weer troont in haar Hoog-heerlijkheid Ondeerlijk.…

Vanuit het naargeestige Noorden hoor ik tromgeroffel als een gestaald leger geboren op het slachtveld, de terugtocht naar aardbeienvla en suikerkoek.…

Maar onuitroeibaar zijn je dorre distels, droge haverstelen, wilde bloemen, olijfboomgaarden die met holle ogen naargeestig rechtvaardigheid uitstaren, de geur van linde, jasmijn en brem, je vergezichten zijn er nog van dorpjes blinkend tegen groene bergen. Niet inzoomen, maar ze klein, ver en vooral schilderachtig laten.…

aan Hup Holland hup Met de pletterpet vooraan Want de Nederlandse humor kan de hele wereld aan Dit is misschien mijn laatste sms dag pa en moe We vliegen met een heli nu naar Robbeneiland toe Vanochtend vroeg werden we zomaar van ons bed gelicht Nu gaan we met z'n tweeën naar een koud en eng gesticht Het is er kil en vochtig kortom een naargeestig…

alras verdort tableau vivant van genot en gruw deez woeste pantomime onbezonnen vlucht uit een leven in verval verboden vrucht dit intermezzo in gebarsten grime murw van veil vermaak daalt de machochel af in dieper dal de danser eens luimig metgezel doldriest van kannen schuimend bier nu drinkebroer deerniswekkend in zijn zotte monoloog naargeestig…