Alle inzendingen over ROOSKLEURIG

Niet rooskleurig het licht van mijn feiten: een handvol dode mussen en geen vogel in zicht. Toch hoor ik hem zingen, de lijster, voorbode van de zoveelste lente en prompt steekt de hoop zijn zoveelste kop op. --------------------------- uit: 'Onvoorzien', 1966.…

ver van huis wil ik leven alleen mezelf neem ik mee verwelkte dromen laat ik varen wat voorbij is wordt rooskleurig langs een rode draad plant ik poëzie…

tilt je op neemt je mee terug naar toen toen de vooruitzichten niet rooskleurig waren maar juist onzeker overleven dat is wat men deed overleven toch raakt zij je keer op keer weer en gaat de dans met je aan die eindige in vrijheid…

De zoeker naar eigen wezen staat op een kale bergspits omringd door het Niets het uitspansel boven hem gaat schuil achter één dreigend zware wolk vol ziedende bliksems scheurende donderslagen die stuiptrekt _ zich zwellend plooit tot monstergedaantes dan krimpt _ verhardt langzaam neerdaalt in een wijd zachtglooiend heuveldal voortbestaat…

Woorden verliezen hun betekenis, mensen hun gezicht... Zij klampen zich vast aan een laatste strohalm en hebben weliswaar hun hoop op de toekomst gericht. Hun leven heeft zijn glans verloren. Men verliest elkander uit het oog. En is nog bij elkaar als zon en regen, maar dan zonder regenboog.…

Het CPB geeft aan voor het jaar negen De toekomst niet rooskleurig in te zien En pas in het jaar tweeduizendentien Belooft de glazen bol weer heil en zegen. En daarom staat mij het idee wel aan Dat wij het komend jaar maar overslaan.…

Dat schaliegas is echt niet zo rooskleurig Sprak topman Peter Voser van de Shell De exploitatie blijkt voor ons een hel Dat maakt straks mijn vertrek wel ietwat treurig Gelukkig zit de oliemarkt geheid Zodat zijn bonus er niet onder lijdt…

elke dag wat zwart maar toch, de bloemen de merkbare liefde een pasgeboren kind het gebeurt gewoon elke dag een wonder gebeurtenis tegen het licht rooskleurig in het floers ik draai mijn hoofd naar het levendige zwevend in de lucht ik lach en zucht……

heel voorzichtig stuur ik je de andere kant op ja niet jou maar datgene dat je bedreigt dan blijven we net zolang lopen totdat het ons uit 't oog verliest zodat ik je bevrijden kan van lopen we samen een rooskleurige toekomst tegemoet…

Dat menig PaBoleerling slechter rekent Dan een begaafd Groep Achtscholier vermag Zou alarmerend zijn vandaag de dag Terwijl 't misschien de tijd rooskleurig tekent Wie weet wat later de scholier bereikt Die nu reeds juf of meester meester blijkt…

Troebel vooruitzicht, wanneer de toekomst er niet rooskleurig uitziet. Maar als je rózen, lángs de spoorlaan, vanuit je bóótje plukken kunt, zal de rest je toch een wórst zijn?!…

Het is jouw openheid rooskleurig in de geest van. Na de sluier over het land boekt zich een nieuw roman.…

Wil ze drijven in haar eigen bloemenbed het groene haar de rooskleurige sprekende ogen wil ze drinken onder dauw van meidoorn licht als lucht wolkendromen verzinnen wil ze liefde zingen in haar eindeloze land windzinderend aanschouwen de heldere blauwe lach eenvoudig als ze aangereikt gewoon leven in een uitgestrekte hand…

En U aanhoren als rooskleurig geluid. Ik stil zijn met jou en dan blijft de TV UiT!…

jij bent o zo heerlijk zo zacht voor mijn huid zo zoet en zo eerlijk mijn zomer- en winterfruit jij bent o zo fleurig zo op en top roem zo mooi en rooskleurig mijn zomer- en winterbloem jij bent o zo stralend zo puur uit de bron zo warm en bepalend mijn zomer- en winterzon…

Goud- of wellicht rooskleurig en niemand die nog onheil vermoedt.…

Haar ogen spreken zoals haar hart dat doet. Zij laat haar hoofd niet zakken en breken haar gemoed. Zij is een vrouw vol kleur, zo compleet. Weg met dat leed! Zij weet als geen ander hoe zij verder moet. Twijfelt niet langer en alles wat zij doet is goed. Het vuur zal weer in haar branden. Haar lot ligt in haar handen... Eens…

Liggend in elkaar verstrengeld hebben we alle tijd van de wereld elkaars warmte hebben we gevonden twee lichamen die passie delen Niets is mooier dan elkaar vertederen vertederen met woorden vertederen met daden minuten genieten van elkaar zonder enige haast Even is de wereld een paradijs Even is alles rooskleurig verlangende gedachten…

zo mistig en rooskleurig schoon adem ik tot het laatste seizoensbeeld je dromen in soms weet ik het niet hoe ik je lief of wegvegen moet langzaam verslijt mijn stem achter gevallen doeken en is dit gevecht voor jou voor mij geen kunst echter zucht me een helder landschap en ik kus de poëzie onder het blauwe licht welterusten slaap…

Met een gulle grijns op zijn gezicht pakt hij behoedzaam zijn wonder op wielen vast Knakkende hersenbanen deden hem wankelen Zwikkende enkels in een gebroken loopvermogen Rooskleurige toekomstbeelden veranderde op slag in meedogenloze werkelijkheid Het gemis van de vierwieler is niet meer mogelijk Innerlijke smart is nauwelijks…

Soms bracht iemand quasi-smalend een pijnlijke herinnering uit zijn of haar rooskleurig leven.…

Hoe onwaarschijnlijk blijkt de dood voor diegenen die in een roes van clichés gezamenlijk een rooskleurige boot drijvende houden? Men voor al het zwemmen vreest. Hoe onbegrijpelijk is de nood om langer te leven en langer te zijn? Eeuwig leven? Nee, ik wacht al vanaf klein op de onvermijdelijke dood.…

ik val weer diep, recht in die donkere afgrond mijn laatste hoop op beterschap werd mij gisteren ontnomen, in één seconde, in één zin, een klap recht in mijn gezicht het beeld van mijn toekomst niet bepaald rooskleurig is dit voortaan mijn leven? hoe moet ik hiermee omgaan?…

Ter gelegenheid van aller dagen, bijwijlen, het harmonieuze vervangen een lang vergeten "alles" met talloze opportune vragen rooskleurig schoon, vullen "stukken uit de oude doos" ten gepaste tijde, voeden zij de ziel met onvermogen.…

Ik ben weleens een typetje "zwart/wit" zie niet altijd alles even rooskleurig hou niet van vloeken en schelden maar hou het wel altijd netjes en keurig. Ik hou ook van een geintje,dat is waar kan met de meeste mensen wel overweg begrijp soms alle gedichten niet, maar ik vraag dan wel gewoon om uitleg.…

In een rooskleur die eeuwig wacht. Verwelk niet voor de morgen, die een nieuwe levenskracht in zich heeft geborgen. Die een paar lippen naderbij brengt tot een opwekking waar ontwaking wenkt. Die zoeken en zoenen. Die rozen ontgroenen. Die leven inblazen met een nieuwe spirituele vlam.…

Gelijk een spelend kind, in zoete waan, Haar pop aan 't liefdevolle hartje drukt, Van 't zielloos mondje menig kusje plukt En meent haar kindjes hart te voelen slaan, Het vlassen haar met bloem en lintje smukt, De kleertjes aantrekt, die zo mooi haar staan, De wassen wang, wier rooskleur haar verrukt, Warm streelt - de verf hangt lipje en vinger…

Richt uw oog Naar 't klein vertrek daar ginds, bestraald Door zachte glans, die van omhoog Rooskleurig door de venst'ren daalt. Nieuwsgierig staat een kinderpaar Dicht bij de wieg; ze tillen 't kleed En zien op 't wicht, dat, - wonderbaar! - Bij hen in huis zijn intree deed.…

Binnenkort ziet u wat u maar wil met een fantastische Google-bril. Zo rijdt u gedwee blauwluchtig naar zee. Al staat u al uren in Dordrecht stil.…

Jonge vaders hebben zo een taak in het huwelijk blijkt zo vaak, waarbinnen de romance En rooskleurigheid tot een Dagelijkse sleur verworden; Vertaalt wordt in een huiselijk Geluk van zorgplicht voor de Kinderen en de maaltijd op de Borden.…