Alle inzendingen over Verre

alle brieven die je schreef uit verre vreemde landen. Ze gingen èèn voor èèn op nieuw weer door m'n handen. M'n ogen lezen alle regels, en alle kussen proef ik weer. Want al die vele kussen, geef je me nog keer op keer. Al is het vele jaren al geleden, en is het reizen nu voorbij.…

ik wandel door het park ontmoet hier mijn wereld reis zo door jou en mij naar ver en diep van eindig en onbekend over dwaalwegen en uitzicht het heelal wordt hier verkend een zwaan drijft voort ogend naar haar kroost overziet dat wat moet omdat het zo hoort ik heb weet van verre landen zie daar de mens ontmoet hem in zijn tuin vraag…

Het is vreemd jou zo ver weg te weten te weten dat de adem die wij ademen dezelfde is. Om het stilzijn te omzeilen schrijf ik er om leen nacht krijgt een ander zicht en de dag legt zich in de armen van talrijke schrijfkronkels gedachten reflekteren gesprekken met het geheugen dat liefde leven is toch is er troost want jij bent…

soms wanneer je verre reizen maakt dan moet je soms noteren iets bijzonders misschien of misschien iets heel gewoons een mooie plek een speciale ontmoeting of zomaar een dood vogeltje op het trottoir dat je opeens verdrietig maakt een heerlijk gerecht een telefoonnummer reizigers die vrienden worden of misschien zomaar…

vrede is ver van waar geweld, agressie, onrecht, hebzucht, en honger regeren vrede is dichtbij in samen delen samen strijdbaar opstaan bewapend met miljoenen lichtjes het dreigend duister weren vrede van binnen is leven respecteren…

Als ik stil naast je lig Zo stil naast je lig In het vroege ochtend licht De geur van liefde nog om je heen De eerste vogels beginnen te zingen Een vroege auto die de weg opzoekt Weet ik dat het goed is dat je mijn plek hebt gevonden De plek die ik zo vergeten was .... Zo heel dichtbij Maar soms zo ver ... Zo vergeten ver Als ik naast…

we dansten zo licht verstrengeld zo zeker boven de tekens uit onder de laatste dwalende zon doken rondom het heden de duistere gevaren weg over de huizen van de doden galmden de spoken van het verleden de wind wiegde de kruinen van de bomen een lied sliep in de taal van onze lijven zo licht verstrengeld zo zeker boven de tekens…

Rosetta het eerste ruimtevaartuig in de geschiedenis in een baan om een komeet Rosetta Indemeij was 90 toen zij in de omgeving van Auschwitz overleed niet vernoemd blijft haar naam toch met die andere Rosetta verbonden…

Ze beleeft het zand, de zee sterren; de ogen van de nacht maakt leven in een handom- draai geluk in een doosje spreekt zomer met glimlach is overal, in de taal van ongesproken dromen in het vuur van de berg achter de zinnen van geliefden in het spoor van adem op glas tussen de tranen van het mos in mijn aquarellentuin van geweten; stilleven…

Ik ben van u zo verre, Ik waar bij u zo graag, En zeide u alle de liefde Die ‘k in de ziele draag! Ik fluisterde u in de oren Zo geren een enkel woord! -ik zong het reeds duizend keren! nog hebt gij het nooit gehoord! Ik zong het aan de rozen Wel honderd, honderd maal – Licht heeft het afgeluisterd De wilde nachtegaal.…

kwam jij eraan En ook al kleurde de hemel grauw scheen ons die hemel onaangedaan In de mooiste dromen kuste ik jou en keken wij elkaar met liefde aan In die dromen bezworen wij trouw en oneindig, vol liefde samen gaan In mijn mooiste dromen zag ik jou naderend in mijn eenzaam bestaan Je haar blinkend in ’t morgendauw kwam je daar uit ‘t verre…

Het was al een week vol schokkende dagen, de seizoenen zijn in de war onbegrijpelijk overweldigt het getij me dus mag het echt wel lang sneeuwen. Al zie ik ook de groei, veel bloeien hoeft niemand echt perfect te zijn, alles mogen ze gebruiken uit leven, geniet jij daar maar de geneugten. Warm je gerust in koele nachten elders in het tegenovergestelde…

steel de liefde uit je ogen ontvoer de lach van je gelaat haal de woorden uit je lippen wis het gevoel dat jij achterlaat ben nog opgesloten in verwarring fluister jouw naam in mijn hoofd denk aan al die zoete dingen die jij mij al zo vaak had beloofd teruggaan naar recent verleden naakt en zonder schroom zag ik mijn prins verschijnen…

mijn hart danst van verlangen in het ritme van onzekerheid het jaagt mijn warme bloed in al mijn verliefde cellen gedachte aan dit erotisch festijn vult de nachten met dromen droomt de nacht die gaat komen laadt mijn passie met hartstocht vage contouren van zilverdraad in een web gevangen geraakt glij ik langs de ragfijne banen naar de…

Jij schreef het verschil met vroeger aan voelbaar tijdsbesef voor vertrouwen in nieuwe kracht dat geen open boek bleek te leggen uit het zingen van de ziel waarmee enkel broodnodige aanhef de gerichte partner duidde op een rijke stand - zakelijk beginsel ter bescherming - Jij schreef het verschil met later aan tijdsduur gevoeld in winst…

Zo ver van huis, waar ook de hanen kraaien, de honden blaffen en de kinderen zingen, de mensen eveneens verlangen naar het licht, en waar ze - net als thuis - met veel te veel gewicht de daagse dingen doen. Hoe kan het anders? De mensen hier zijn vriendelijk, maar soms ook lui, of menen wij dat maar en kunnen ze niet anders dan door de grote…

neemt zijn tijd onder de hollandse wolken van mauve en jan voerman tussen bebloemde boorden met daarachter trage koeien wegdromend naar de einder fluistert de zilveren ijssel verslingert even het veer met daarop slechts de onthaasten bijna teder zet hij ze af wacht rustig op de verre fietser verlangend naar het onbekende hij weet…

Er is er een jarig hoera, hoera, Dat kun je niet zien, dat ben jij Je woont hier ver vandaan jaja, Maar met onze band zijn we blij! Want door alle talen en grenzen heen, Over bergen en kloven zo diep, Schenken we vriendschap, het is niet te leen En daarom driewerf hieper de hiep!…

ik stapel ze op er zijn er nog genoeg zo vroeg in de ochtend deze schelpen, wat men ook beweert, zijn geruisloos het zand echter spreekt over het liefste en het strand lijkt leeg alles is voorbijgaand, zeg ik en wachten is verloren tijd een meeuw kijkt mijn kant op de zon droogt haar vleugelpunten de noordenwind zal haar…

de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij het felste licht om daar dromen te dromen die haar het hart vertellen over wat ons elkaar vinden deed de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de grens van tijd waarin wij ooit samen waren wij elkaar lief minnen konden zonder dat de wereld het wist de verre blik in jouw ogen kijkt voorbij de…

Sara van der Sluis was in 7 stappen verwant aan oma de Liefde en een groot gevaar daarom werd zij samen met andere kinderen via Vught weggevoerd en op 9 juli 1943 vernichtet in Sobibor ze was 2 jaar oud…

Een groet van ons uit ’t land van Bergerac de Mont Ventoux, de Drôme, de Eiffeltoren Cicades imiteren eng’lenkoren en niemand heeft gehoord van Montignac Rondom ons ligt een nest van lege flesjes en circa zeven dooie, gele hesjes…

zij stond voor het raam in het holst van de nacht hij had haar gezien gewurgd en verkracht. zij hadden hem gezocht opgejaagd en gevonden hij werd opgebracht geslagen en gebonden. hij zat hier stil dacht aan zijn vrouw wachtte op zijn lot kende geen berouw. het einde was wreed zijn ziel bleef hem trouw nu hangt hij wat rond gewurgd…

Neem mij maar mee naar de Rijn – Daar in de verre landen Zal ik je vrouw zijn! Hij: O mijn lieve meid! Nam ik jou wel mee op reis, Maar daar in de verre landen Wacht al mijn vrouw op mij! Zij: Lieverd, wees bij mij!…

Langzaam vertoeft haar geest door dat verre land vol nevelen eenzaam drijft heimwee haar langs beken met helder water en geuren van frisse ochtenddauw de melancholische klanken weerklinken nog altijd over de heuvels en de groene velden daar waar eens haar thuis was in dat verre verre verleden…

houd me verre verre van troost in het grasland juicht de zangzwaan hij weet waarheen zijn ziel vertrekt groots en vrij van angst…

Het schaduwspel van mijn schrijvende vingers bij avondlicht laat mijn gedachten wéér oostwaarts drijven. Het ijle goud van de tempelbel dwarrelt op uit wierookstokjes en de eenzame bidsprinkhaan in mijn tuin murmelt het gebed van vele schedelblanke monniken. Hoe kan mijn hart zoveel schoonheid en verdriet bevatten en niet breken…

Het was op een heldere oktobermorgen dat ik Nederland voorgoed de rug toekeerde. Slechts bepakt met een saxofoon en wat gedichtenbundels vertrok ik naar het oosten voor onbepaalde tijd. Vierduizend zonsopgangen later, herinner ik mij die dag als de gelukigste van mijn leven. Het gevoel van absolute vrijheid dat ik ervoer op het…

als ik meega met de wind zo maar naar verre streken krijg ik dan heimwee naar mijn lief als ik daar los kom van de wind daar in die verre streken weet ik dan wel hoe het leven gaat als ik daar adem van die wind in die vreemde streken mis ik dan mijn hartedief want vaak is die wind ginds in die verre streken toch ook maar lucht gebleken…

De verre zomer De muziek van de verre zomer hoor ik nog zachtjes in de verte. Een zomer die mijn hart deed groeien tot voorbij de hemel. De muziek van de verre zomer zie ik nog flauwtjes verborgen achter een sluier van herfst mist.…