Alle inzendingen over barre tocht

Een koperen helm biedt ons bescherming en achterop klamp jij je vast als houvast voor het leven dat hard als ijzer tot je komt en zwiepend in de regen vang ik voor jou op deze barre tocht enkele druppels op.…

steeds hoger tot mijn schaduw verdwijnt stap ik een barre tocht omhoog gegeseld door de wind zoekend naar zalvende stilte eenzaamheid treft als een kaakslag in het dal staat een koe ik noem haar Gertrude dat praat makkelijker…

mijn fiets verroert zich in stugge verbazing, koud is de weg druipende bomen werpen druppels langs mijn pad; de wind speelt mee totdat ik zeg dat het genoeg is mijn fiets loopt warm en aan mijn arm likt - schuchter nog - de zon hoeveel kon ik hebben geweten toen ik – in een godvergeten tijd – een barre tocht ten spijt me wel van…

ik vraag je wie jij bent je kijkt me aan alsof je water ziet branden legt mij uit met woord en handen dat jij een mens bent net als ik na een barre tocht door vele landen dat je hier bent om te leven zonder honger angst of pijn hoopt dat er een plaats zal zijn ogen kijken vol verwachten een kleine grote vent wees welkom fijn dat jij…

Zoals het gebeurt, vermaken wij de herinneringen, zo is de barre tocht, rechter – linker hand ineengeslagen onbeholpen religie uitgevoerd, waarin menig dagboek is verbrand, verhoedt de werkelijkheid in verhalen rond te treuren om te vaak herhaald te worden, vervreemding van hun oorsprong, als ik dat schrijf wordt dat meestal zeuren en tracht…

Zoals het gebeurt, vermaken wij de herinneringen, zo is de barre tocht, rechter – linker hand ineengeslagen, onbeholpen religie uitgevoerd, waarin menig dagboek is verbrand, verhoedt de werkelijkheid in verhalen rond te treuren om te vaak herhaald te worden, vervreemding van hun oorsprong, als ik dat schrijf wordt dat meestal zeuren en tracht…

tocht naar de onderwereld door het brandende Troje... __________________________________ Wie drukt op Ajax meer dan ooit z'n stempel Een F-vakmuts waaronder je niks ziet Met spandoek, vuurwerk, bekertjes, geen lied Maar aanstichters van 't kwaad in Cruijffie's tempel?…

Bij onze troetelbeer Jeroen Pauw zag ik een Syrisch gezin, die de barre tocht heeft doorstaan en die er voor gaan staan om in ons land de handen uit de mouwen te steken.…

gaan bezinnen het maakt ons droef en ontzettend bang kunnen we die moeilijke gevaren trotseren welke 'n inspanning wordt van ons verwacht komt er een beschermengel op onze wegen of biedt Gods Geest ons sterkte en kracht we moeten er eens met z'n allen doorheen en steun geven aan onze tochtgenoten laten wij hen niet op die barre…

Op zoek naar licht en duisternis twee uitersten in deze tijd kwam ik ze tegen en d'een zeid' "O hemel, waar de winter gast heer is voor vrieskou die ik mis, ik groet u waarde elegast zijt gij die over d'ijsvloer krast met lage friezen, hoge noren op 't stalen ros, als ooit tevoren enzo voorde uit stavoren, diens barre tocht met…

hij is zijn roeping misgelopen wellicht hadden zijn vaderen ooit van kruistochten gehoord en het kruis op hun rug gezet als genetisch overdraagbaar wapen maar ingeklemd in eigen web is er voor hem geen heilige oorlog hij zit en wacht tot mug en vlieg en mot in zijn val raken verward zijn vijand is zijn voedsel heel direct voor hem geen barre…

Daar is dan, oh rampspoed, haar kasteel het einde van een barre tocht Warme kuslippen zijn mijn deel een fluisterzucht en tranenvocht Snotdrupneuzig begin ik terug te lopen handen weggedrukt diep in de zakken Gelukkig, onze voordeur staat nog open het regent inmiddels met bakken.…

Bij een belezen weduwe, na een barre tocht over de Alpen, zijn vervloeking weergalmt nog door de bergen ( Klotenmoeder! KutVerlaine! ), zonder geld en zonder hoop, rustte hij aan haar borst, de hunkerende borsten.…

De moed bij elkaar geraapt voor een tocht langs de barre kust. Beukende zee en bijtende wind houden de wereld buiten. De stilte van het diepe ik verbergt zich in de duisternis. We wachten op een leeg gemoed. Elke vezel van het lichaam door het zand gevonden. We verlangen te kennen wat zich niet laat kennen.…

het gemoed wankelt nu het onwelgevallige van dood en verderf ver weg gezaaid ons machteloos slaat ook nu nu dit kind waarvan een de ogen onbevangen straalden ons de harten openbreekt schermutselen wij met vergeefs tumult wegkijkend van de wereld schreeuwen wij haar stil het schuldig geweten met de wijzende vinger ook nu nu dit…

Als mijn handen of schouders je niet kunnen steunen of helpen mijn woorden of juist het gebrek er aan nu domweg als mijn zwijgend knikken je niet kunnen troosten, vergeef me dan. Soms bezit ik niet meer dan wat ik heb, kan ik jou enkel een ogenblik van geduld het toen en nu geven, je echt wel samen voor en op die andere weg mocht je wensen…

O Geest, toen Gij ternederkwaamt En voor hun oog gestalte naamt, Doorzonk de hemel ademloos Een stille witte vlammenhoos. Boven hun lichaams donkre zuil Verscheen een zacht bewogen tuil Van licht, en glinsterende gleed Het neder langs hun schamel kleed. Hun mengelmoes van woorden vaal Klonk ieder als zijn moedertaal. In mensenwoord, op…

Om hitte en onrust uit te sluiten, Doen wij de zware luiken dicht. Nu dringt uit het rumoerig buiten Alleen de klaarheid van het licht, Want zie, de harten zijn nog open, En zon komt helder ingezeefd En toont, van blanke glans omdropen, Al wat er binnen staat en leeft. Heer, doe de luiken van ons wezen Voor werelds ijdelheden dicht. En…

In barre tijden, heb je meer aan lot- genoten, dan aan land- genoten.…

't Zijn barre tijden.…

Kraaien om je hoofd barre winter nog in maart balsen in de zon…

Van sneeuw die niet smelt en van barre nachtvorst en van stille vogels een februarizondag en een winter die beklijft…

nu het virus blaffend gaten in het leven vreet weten we dat bomen geen gouden appels dragen nu stemmen verstarren in monotone virustaal wekken we ongeboren woorden tot leven nu we de wet op de zwaartekracht tarten verheffen we gewone mensendingen tot kleine mysteries nu we in de stilte stiller worden…

in de schaduw van de tovertuin doemt vergrendeling op verwonderd peinst de boer over de os die plots viool spelen kan met vuur en magische veer schrijft een nachtelijke dichter onverdroten voort kinderhanden tekenen het ei in de buik van de rode hen de lantaarnpaal neemt de benen samen met het licht een man met één voet…

Ik verlang zo naar de lente ik verlang zo naar de zon ik zou wel een moord kunnen plegen ik leg die barre koude lange winter om!…

De euro en de bruiloft van het jaar Vereisen hulp van duizenden agenten En daarom lopen volksevenementen Zoals ook de elfstedentocht gevaar. Ze hebben Juliana zelfs verboden Om dood te gaan in deze periode.…

Langs de Visspaanstraat loopt ze verloren met reismand en poes. Langs heiligenprenten de rozenkransen de tuinkabouters de waterpomp. Langs de vuilniszakken de waterplassen het vermoeden van ratten. De paadjes zijn effen het hekken knarst niet de gewassen zijn jong. Hier kleven geen bladeren aan de stoep geen salpeter in oude kelderkasten…

muziek op het tapijt een verdwaalde kat bij het vaal geschijn van een heilige kaars het is zes in de avond en buiten het duister de straten verlaten is het niet beter gewoon binnen te zijn een oude man vergeten waarom hij ooit begon en zelfs werd verwekt schrijft zijn memoires op geleend papier een latere dag wel eens zal hij…

De populaire tocht door Friese steden Die is nog niet gereden deze eeuw. Nu vriest het flink, maar ligt er ook veel sneeuw: Het ijs is slecht en mag men niet betreden. De tocht komt pas na kilometers vegen Of na een dag met lekker warme regen.…

Nu het tocht in je hart bevriest het mijne: had me maar vertrouwd! Ik wilde je leiden, bijstaan, er voor je zijn op moeilijke momenten je hand nemen, en nog! Nu je me anders ziet verkrampt ook mijn ziel: maar waarom? Ben je bang voor de toekomst of voor het verleden? Kijk naar mijn ogen, zie, ik heb het goed met je voor!…