Alle inzendingen over draagkracht en licht

draagkracht erboven gegaan niets langer dragen kan niet verder dragen verdragen uit bundel "geen gemakkelijke zoektocht" opgedragen aan de ggz-client oktober 2005 isbn 90-809885-1-0…

Bestaan zonder draagkracht Verslagen door het leven - Ongewild onderuit gegaan…

op vlindervleugels zo licht draagt zij zorgen die niet de hare zijn moedig als zij is of compleet gestoord sjouwt zij deze vol elan tot er genoeg ruimte ontstaat of de storm zich uiteindelijk neerlegt…

Zij beweerde dat de grond onder haar voeten Zou verschuiven als zij dwaalde En de wereld om haar heen Haar zou verlaten als zij langzaam weer ontwaakte Dus zij droomde over werelden van engelen En speelde tussen wolken Die al druppelend verdwaalden Tussen ver verlaten volkeren Tot de wolken zeeën werden En het water haar gedaante verder…

wilde kamperfoelie klimt in ons bos slingert zich vast om heggen kreupelhout die naar zeggen dan het loodje leggen fout eten gaat van beklemd gewas los ze sluiten wel in voor hun feeërieke pracht fataal tappen ze teveel licht en draagkracht…

me terdege bewust van het lege in ’t rimpelende zal ik de windstille dagen zachtgolvend breken ten volle de draagkracht van ’t bewegen beleven…

De hemel vervloeide, al even staat het huis wijdbeens zo het verschonende licht mijn aarzeling al doorbreekt en glas breekbaarder laat wezen dan dat men kan meewegen, dat het zich gewoon niet dragen laat.…

mijn aarde roert zich sidderend en bevend ondergrondse spoken blijken springlevend ooit niet behapbaar in duisternis verdwenen nu genoeg draagkracht bij daglicht verschenen…

“En juffrouw Maxima, verklaar u nader: Zijt gij wel voor de oudste zoon van mij Een goede en draagkrachtige partij? Dus wat ik vragen wil, wat doet uw vader?” Het antwoord kon de majesteit behagen. “Wat dééd uw vader?” had ze moeten vragen.…

De overheid was 'blind voor mens en recht' Daardoor viel veel ellende te betreuren Toch kan het morgen net zo goed gebeuren We zijn aan onze achterdocht gehecht De draagkracht blijft voor vullen van de zakken Zolang er armen zijn om aan te pakken…

Dat dit het is Wat ik ooit Gekregen heb, Zich uitbreidde Tot een last die Mijn draagkracht Vele malen oversteeg, En dat ik nu Heb teruggekregen Als een kostbaar geschenk, Dat zich makk'lijk Laat dragen In mijn hand San Zeno di Montagna, Verona, 15 juli 2015.…

weer is stilte gebroken door duizend vlagen wind geluidloos waaien woorden op vleugels weg wat ik ook zeg er zit geen draagkracht meer in zinnen zij lijken hol van binnen als echo’s in gesprek de wind monoloogt luwte dwarrelt letters zonder hoop…

Dat dit het is, Wat zich uitbreidt Tot een last Die de draagkracht Vele malen overstijgt - Allengs draaglijk wordt Nu gedachten woorden Vormen die een weg Zoeken door de pen Die hun sporen Achterlaat op Het papier San Zeno di Montagna, Verona, dinsdag 15 juli 2015.…

Een Ugandese anti-homo-wet Heeft onze leiders zeer in toorn ontstoken Waarop er met Uganda is gebroken Zeer prijzenswaardig van ons kabinet De vraag is hoe er stelling wordt genomen Als in dat land De Spelen zullen komen…

Laat ons maar vertrouwen op liefde, op draagkracht en Geest en op vriendschap. Zo wordt het stilaan avond, de zon kleurt rood. Vrede kome over jou, over mij, over allen.…

dat krijg je met te zware druk van doorlopend stijgende kosten hieronder haken hoekstenen af de lasten breken rotsen…

lijdensweg een opklopbare knapzak tot een troostbal het paar dode dingen waar je van leeft het snijden in het overleven van alles wat maar geen luchtkastelen gedroogde pezen bijtklaar aangemaakte houten lonten het scherp van de snee een afgeknepen kaartje van die ene vriend een afscheidsbrief het papiervodje - de weg terug wat draagkracht…

De ingesponnen roes die stilte kan voortbrengen vraagt geen crisismanagement, veeleer flaneerkunst en draagkracht. Stilte is als een onderduikadres waarin de schraapzucht naar profilering met zachte hand wordt ontschorst tot onbewimpelde zelfbespiegeling.…

De vleugel glanst, haar draagkracht even sterk, zoals de lichte Arabesque die ik ontwijk als ik mij tot herinnering beperk. Zie, mijn vader prijst mijn spel, geeft richtlijnen, streelt nu mijn moeders hand.…

niet gunnen maar elk om de ander de lucht in feselen in de vlucht naar het azimut de stammen gevlecht kunnen uitdunnen tot verrankte sierlijkheid met de dood van de ander slechts kurketrekker potsierlijk van alenigheid verstoken van draagkracht…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

De lucht die betrekt. Er verschijnt een grijs wolkendek. De zon houdt zich schuil.…

De ringen van Gods trouw, die jullie jaarringen omgeven vormen draagkracht voor de mooiste vruchten van het huwelijksleven.…

De avond sijpelt binnen in het regenwoud waar elke lichte plek door duister wordt gedicht en ogen in de nevels glurend zijn gericht op iedere beweging in laag kreupelhout behoedzaam zoeken poten naar een evenwicht alsof de draagkracht van de takken hen benauwt pas na het aftasten worden ze goed beschouwd als jacht- en rustplaats met een…

Een vrolijke god, genaamd Bacchus Orakelde in amfibrachus: "De mens loopt te mokken En noemt dat betrokken Mijn raad: drink in godsnaam, en lach eens"…

bijzonder aan dichters is hun aparte positioneren op de marktplaats zij staan er altijd los van de vraag is er vraag naar neem van mij aan een type marketeren zonder evenaar geen haring of hemd of het is afgestemd worden behoeften dichterlijk gewekt draagkrachtig en potentieel aanbod overdondert disproportioneel daar komen de curven…

Hoe de draagkracht in het donker schrijft uit het diep in de aarde zich tot schollen verheft het zwarte gat gapend het begrijpen en de angst op fragiele vleugels met kunstig geduld verworven uit de mens hoe soms heel de wereld aan je trekt met voeten wortelend in het drijfzand van schouders die naar beneden hangen de zucht het eeuwige…

Wij zijn van die verdichtte dingen open de haakjes en maak een opzettelijk gebaar [trek er een lijntje om achteraf] rond het gesprek af met een belofte en zet de deur op een kier het licht gedimd tot het weerzien [hoe waarom het zo gaat hoort] sluit de haakjes wikkel het af de handen gevouwen als om de woorden nadrukkelijk [als een toegift…

Wat heb ik toch mijn eigen draagkracht overschat!…

In gans verduisterd woud droomde ik van sterren… en een maanlicht pad, naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest. Heb ik niet altijd op uw komst vertrouwd? Mijn hart kent u, gij kent mijns harten schat, en samen gaan wij verder, onbevreesd.…