Alle inzendingen over dwaasheden

Ik weet niet wat ik jou zou zeggen, als je hier bij mij zou zijn. Ik denk wel dat er tranen drupten, omdat ik blij, zo blij zou zijn. Het is natuurlijk dwaas, om zo te denken. Mijn fantasie gaat dikwijls met mij op de loop. Het verlangen naar jouw blauwe ogen, vervult mij telkens weer met stille hoop. Een mens moet blijven hopen, op zich…

nu de herfst lijkt te smoren in onkundigheid is het gloren van de nieuwe zon verdwenen in de trage dimensie van mijn vlijt hoe het boek ook schreeuwt zich wil laat lezen dwars door het doffe kaft is mijn vlucht langs dode vogels iets wat ik nooit had bedacht het hart, de pionier van mijn reis de ingezetene van het verdorven vlees blijkt…

't Is dwaasheid hij nadert me.…

Polemiek is een pennenstrijd met rake woorden dwaasheid. Geleerde heren, Die discussiëren Over de heilige waarheid. Polemiek, Eigen partijpolitiek.…

als degene die het weten kan de confrontatie vindt of zoekt met wie het niets schelen kan zal hem het gesprek niet baten wijsheid immers verandert niet waarin de dwaasheid volhardt…

Dwaasheid in Hillegom Uit de subsidiepot: Duizenden euro’s voor Zo’n oude zak! Fatboy met nieuwe taak: Masturbatorium Knus in de huiskamer Wat een gemak!…

Ik huilde de wind koesterde mijn verdriet achter een waas van transparant Eerst verblind ontworstelde ik mij van de dwaasheid te groot te zijn Ik voelde me weer kind toen ik het raakte zonder minder of meer te zijn…

Begrijper van al mijn leed, Trooster van al mijn zeer, Toeschouwer van al mijn dwaasheden, Vaste vriend in mijn gezelschap, Luisteraar van mijn gebeden, Miauw toch nog eens een keer, Zoals je ooit zo vrolijk deed.…

de dromen die de dagen doordringen die de dreiging dragen dat dit doelloos dromen de dagen doodt die dagen doen denken dat de diepe droefheid doorgaat dat de 1000 dromen doen dwalen dat de dwaasheid danst…

Het WK Sauna is geëscaleerd Want bij een alsmaar stijgend aantal graden Leed Ladyzhenskiy (finalist) veel schade Van al die hitte is ie gecrepeerd En zo werd Ladyzhenskiy een legende In deze tak van dwaasheid en ellende…

we kunnen ons verleden onterven, herbetreden maagdelijke ruimte met het eerste woord beschrijven neigt dit naar dwaasheid? we kunnen ons begeven in de oudste toekomst de diepzee van droogte naar intenser heden meer dan vandaag…

ik weet dat in mijn lucide werkelijkheid de absurditeit van de wereld snakt naar een thuis in Utrecht of Abcoude met vreemde kostgangers moet het leven zuiver zijn nu ik me ontwikkel in stugge dwaasheid van mijn fabuleren voel ik mij steeds meer thuis in hogere sferen.…

zodra de meute schrikt van eigen woede, teleurgesteld haar dwaasheid alweer wegslikt en machteloos, ontgoocheld, aan haar wond likt dan lacht De Macht, maar wel uit arren moede: lijkt alles bij het oude en bedaard rancune is er steeds en vaak ontaard……

(voor Jotie) Een lange nacht in Gent om een dode vriend te eren wat god wat een dwaasheid is maar de armen doet groeien in een slagveld met de duivels die verloren wordt opnieuw zoals hij openbaarde en ik een in memoriam er achterna uitvecht niet ver van Oudenaarde gedeeld in bloedende letters.…

Ai zeg, gij stugge Wijsgeer, Wat smaalt gij op mijn zangen En noemt hen laffe dwaasheid? Ik zing alleen van Liefde, Van Fillis vriendlijke oogjes, Van ted're minnekusjes, En is dit laffe dwaasheid?…

Dwaasheid, wijsheid, kleinheid, zorg om anderen, vergeten en vergeven, kansen bieden en weten dat je zelf gedragen bent, geliefd en door het licht omstraald.…

Grondig relativeren en steeds opnieuw weer leren tot je de les verstaat en weer wat dwaasheid laat...…

Dan een man daar die zijn dwaasheid snel erkent en, met het portier nog open, naar zijn zwaktes wijst als schuldigen van het doolhof waarin roos met doornen prikt. Bloed op het tapijt.…

Is 't dwaasheid, eerzucht of de hang naar macht of mogelijk een mix van al die dingen? Maar na de dag komt telkens weer de nacht en niemand kan ons laatste lied dan zingen. Het leven heeft geduld en maakt ons wijs al moeten we ook honderd keren vallen en zijn nog niet al onze haren grijs - laat ons toch maar barmhartig zijn voor allen.…

Wat was ik dwaas vandaag: ik liep mezelf voorbij in duizend zuchten. Wat was ik dwaas vandaag: het leven is veel meer dan blauwe luchten. Wat was ik dwaas vandaag: ik luisterde niet goed naar wat zou moeten. Wat was ik dwaas vandaag: daarom wil ik met liefs wat mensen groeten.…

Dwaze dingen Die wij doen Vormen het ongemak Waarmee wij leven Kille tradities Blijven behouden In het huis Waar wij nu wonen Liefdeloze blikken Werpen wij langs elkaar heen Zodat we niet bang hoeven te zijn Voor de waarheid Slaap zacht meisje Droom zacht prins…

die ge er thans zult vinden Dooddet ge de zonen, Rookwolken vlammen op de winden Uit de steden waar zij wonen, Gij hebt de kindren, de vrouwen Van uw nieuwe genoten Doen hongren en rouwen, Verkracht en verstoten: Klaag het nu, klaag het nu voor elkaar, Nu uw nieuwe jaar, Het jaar van de mensheid zich heeft ontsloten, En vraag: 'welk een dwaasheid…

"Laat mij mijn kinderlijke blijheid", sprak de dwaze, "want het is door deze kinderlijke (h)eerlijkheid dat ik niet verstrikt geraakte in het volwassen net met zijn dichtgesnoerde mazen." "Laat mij mijn onschuldig gebrabbel", sprak de dwaze, "want door deze onschuldigheid gooide ik mijn zienswijze over het leven voor jullie denken…

Onbegrepen onrechtvaardigheid heeft geen onwetendheid, geen uitspraken geen grote wijsheid bijgevolg met een verstandelijke handicap, maar een opheffing van dementia in dwaasheid.…

was me was de herinnering van mijn huid de keuze tot vechten bracht niets dan vocht en kwaad de illusie van verbondenheid de strijd verloren in alle dwaasheid was me was de herinnering van mijn huid te lang leef jij in mij voort te lang leef ik in rouw en spijt laat me ontwaken tussen de golven van liefde tussen de sporen van…

Dat rijmt ook op dicht, maar is veel minder gesloten dan de dwaasheid van slot en grendel.…

uit toevallige omarming die verlangen deed naar steeds weer opnieuw die glimp van jou je warme zachte flanken verdronken in bloedstollend mooie ogen verloren dit ongeboren kind en jij die jeugdig onverschillig in mij dit craquele veroorzaakte pijnlijk gekrenkte dwaasheid…

Als ik aan je denk Bijna zo vaak als er Dagen tussen ons liggen Veroudert mijn gezicht zich Trekt mijn mond Vreemde krommingen Zoals door de zon betrapt Op nutteloze vraaggesprekken Mijn naieve kijkertjes Zien soms onvermijdelijke genen Dansend over de kloof In dwaasheid ik me nooit wenste En al die jaren Beweeg je je daar Gewoon…

rede en dwaasheid wisselen elkaar af ouder en anders daarom niet verstandiger onbedwingbaar hart vraagt wat onmogelijk is in plotseling oplaaiend vuur wenkt het avontuur dagen vergaan in een waan van weemoedigheid broze gedachten over onbezonnen lentes gevolgd door bittere inkeer ontbreekt echter nog steeds de weerbaarheid tegen…

Waar waarheid in fluistertaal spreekt alleen en eenzaam aan de oevers van in zijn bed gedroomde rivieren door dwaasheid die zijn ziel ontdekt beleeft hij in het idioom van de nacht nieuwe essenties van het woordenspel korte woorden die voor vibraties zorgen uitgesproken met hijgend vitaal stemgeluid hij penetreert nu dieper in zijn liefdesdroom…