Alle inzendingen over geruisloos

je kijkt me te voorzichtig aan er hangt wat heimwee om je ogen je wimpers vertellen me je dromen je kunt bij mij in stilte komen wonen ik vind wel woorden die geruisloos zijn.…

het kraakt waar ooit stilte voor is gemaakt om met veel geld elkaar geruisloos te passeren en dan nog iets van de ander te leren bij een geur is odeur gevoegd in combinatie met de tandeloze lach die toch het zuinige naar boven bracht in een extravert en joviaal ogend type goed voor het onderscheid in de typering van het eenmalig…

in stille zomers laat een zwijgend bloemenhart schaduw verdwijnen…

Geruisloos tikte jij mijn passie. Mijn opzwepende opschudding. Met ritmische woorden in monotone klank. Geruisloos maar fanatiek. Bracht jij intrigerende opvulling. Dat leidde tot een opzienbarende samenzang. Geruisloos maar kleurrijk. Zoals de zon de zee aantikt. En wij te droge op een treffende zandbank. Geruisloze handreiking.…

het binnenbloed kruipt bij elke slag van het hart wast gewogen dagen weg gaat aan zaak of rede voorbij maar verlicht niet het gewicht van steen in weke maag doch tempert geruisloos de zucht waaronder een ziel buigen wil die weet van elke groef wat gangbaar leven vermag en dat terwijl we ooit het troebele water in een vroege baai…

nacht komt wonderlijk dichtbij neemt mij in zich op nog zie ik in de vage gloed van buiten aldoor brandend neonlicht bladlappen buigen wil ik dat hier beweging is hoor onheilspellend engelenhoofdjes ritselen vleugelvruchten vallen ontvallen roteren boven de sloot draaien om hun as geruisloos en ik wil met hen zinken nerven…

De tijd verdwijnt geruisloosheid valt binnen je ogenblik het traan met de tikken verdwijnt het onverstoorbaar als de tijd is verder veel verder geruisloos voor me uit gegaan…

in zijn sluier Zacht omklemt het de kleuren Geruisloos zweeft de nevel Terug over het koele meer...…

In de verte een trein beweegt zich voort Geruisloos Door niets gestoord. Er nadert een trein gaat aan de stilte voorbij slokt me op In allesoverheersende razernij. Er trekt aan me voorbij een trein ik loop door geruisloos Alsof ik niets dan stilte hoor.…

verdwaald in je tunnel van liefde gevangen in je web van hartstocht probeer ik geruisloos te ademen jouw blinkende ogen betoveren mijn hart zo innig,zo vurig ik voel me verlamd…

Lange schaduwen trekken geruisloos volgend door de natte straat.…

stormvogels vliegen geruisloos voorlangs de zon de wind trekt al aan…

De hangklok viel stil met de schemer de regen geruisloos geen wind…

een verkleurend blad bomen sluiten hun poorten geruisloos vallend…

steur jy my huis hoe bring jy konflik as jy vir haar kom kuier die kat is weg, jy die muis my kinders hou daar niks nie van rep g'n woord oor nagmerries bang want jy is die mooi een, die skelmpie my vriende fluister, lag so skuins verby neus in ander se sake, wil hul liefs vermy so sal jy ook eendag sterf : die stil een die geruislose…

zij een klein muiske, schoonmoeder en haar wekflessen, een oude vriend mee zijn verhaal, mijn lief en nog eens en nog eens, het zonneke en daarna de ringel, brieven van een viool, piano en gitaar, doodprentjes, plastic zak voor mijn oude goed wat naar nieuwe gaat, meneer pastoor, de bakker, het licht het geraffineerde smeedwerk opent geruisloos…

zoals ze geruisloos uit haar dag en kleren stapt zo verstrengeld met mij in haar dromen glijdt is zij me liever dan lief…

we schuilen in het duister een uil duikt geruisloos na jaren en jaren wachten en gaat op, in het zwart…

kei neig rimpelt het aan de oppervlakte verdwijnt na overgave geruisloos diep (neig: heel hard – Herzeels dialect)…

Geruisloos loop je om mij heen Achter mijn rug sta je stil Je armen buigen zich langzaam Om mij zachtjes te omsluiten Intens strelen je handen Mijn roomwitte huid Vingers sluiten om mijn borsten De passie rilt in mijn lijf Je vingers voelen zacht Steeds dieper afdalend Tasten in puurheid Vol sensuele aanrakingen Geruisloos neem je mij…

Hier, met al mijn plichtsgevoel, mijn achterste Vastgeroest in een versleten keukenstoel, Hier laat ik mijn gezichtsverlies geruisloos Als een zwarte keisteen door je handen rollen Ginder. Ik krijg ons niet uit mijn bek. Gooi mij niet weg. Bewaar me. Stuur me mijn adres. Gooi me terug.…

het leven ligt er verlaten bij slechts her en der verspreid wat mensen die mij tegemoet komen en dan geruisloos door mij heen lopen mij achterlatend als decor…

Geruisloos zak ik in mekaar als een droog geworden zandbaktaart en niemand die met welgevormde klamme handen mij terug in mijn vorm kan slaan. ------------------------------ uit: 'Pritt.stift.lippe', 2004…

Zo'n electro-wagen is briljant : je zoeft geruisloos door het land. Maar valt je accu plat, verander van pad en wip effe over naar Nederland !…

ons spiegelbeeld jouw ogen geruisloos zacht dons in onze harten, zo dicht dat moment, daar windstil en warm als vrede, zo mooi en nu, blijvend verlangen…

hoger worden de golven wanneer het tij oprukt springen durfallen zo hoog als ze kunnen tot de onderstroom ze tackelt en de oerkracht het geruisloos wint ©Lady Love…

neer zijn moordende precisie is geducht hij vervolgt verzwaard met buit zijn vlucht de prooi bood hem geen enkel verweer geruisloos daalt er wat zwanendons…

Hoe ze kalm naar de overkant staart als mediterend licht zo koel, zo zacht onaantastbaar maar toch rakend in een stilte in een streling van tijd het kloppen van haar hart dat geruisloos naar het mijne overgaat.…

Wat weet ik van al die gebieden van lachen, wensen, schrijnen, smelten, wachten, hopen en geruisloos kwijnen, die in liefde samenvallen. Niets, behalve dan, dat je er hopeloos in kunt verdwalen en dat nog romantisch vindt ook ...…

Geruisloos je dienen wil ik vannacht ouderwets en op je wenken een schuimend biertje voor je schenken met de glimlach, ongeacht de retoriek van politiek correct feminisme met een frons onder het maanlicht en onder ons ben ik alleen.. je lustobject.…