Alle inzendingen over oud herinnering

Ach, oude vrienden: oude herinneringen -- kunnen hen kwetsen.…

daar gaan we dan met zijn allen op jacht naar oude herinneringen zoekend naar juist dat kleine beetje decembergevoel- die gezelligheid. jammer dat het niet voor ieder geldt in het donkerste van donker- zitten mensen zonder lichtjes zonder feestmaal zonder alles...…

vroeger was alles beter ons geheugen is bewezen selectief en verandert ook nog creatief oude herinneringen het meest zoals het vroeger was is het nooit geweest wel was voor velen uit de klas de toekomst in het betreurd verleden briljanter dan hun toekomst heden…

ik dompel me onder in ‘n natte herfst waarin het bos nu des te feller geurt en blinkt waar mijn gemoed wat meer naar binnen keert, een oude herinnering nog altijd huist waar ik in ‘n bosrijk landschap struin nog ongerept door de tijd met rust gelaten over het met wilde cantharellen bezaaide pad, weer aan mijn vaders hand…

alle sneeuwpoppen met takken penen dollend brrr wat een vrieskou een natte lente de bomen in compleet groen mossen en knoppen hoopje agenda's lezend achter brandnetels te lang en langer aan een witte muur boven een doos sieraden de jaden ketting het hangt aan de wand oude herinneringen komen boven -…

Want het nieuw jaar is een begin voor jou en iedereen die geluk en liefde niet alleen in oude herinneringen achterlaat.…

herinneringen ophalen dat het loof van de bomen weldra van kleur verschiet de milde baren zich bekwamen in schuimkloppen en angst zaaien.…

De pijn van oude herinneringen…

In mijn weiland zit een oude waterput eenzaam zonder huis – verlaten een restje water bevat ze nog wat ooit via dakgoten in haar uit kwam stromen nu echoot en weerspiegelt ze slechts oude herinneringen en langzaam vervagende dromen dat is het enige en toch toch is dat voor wie van dromen en oude weggespoelde verhalen houdt ze wil ervaren…

Alles heeft zijn tijd voor en najaarsbloemen veranderen van het uur verwarmen met een licht vuur Het rimpelen inkeren van de dagen op glad ijs wagen paal en perk stellen bloementapijt vol kleuren grafzerken laten zich tooien Oude herinneringen komen tot leven reîncarnatie borrelt op chrysanten Japans staatssymbool steeds meer variëteiten…

Jij bent de mooiste lovesong uit een oude herinnering, en de klanken van het lied dat ik nu met m'n handen zing. Jij bent de droom in de nacht waar ik niet uit ontwaken wil, en de woorden van dit vers, waarmee ik mijn gedachten stil.…

soms denk ik dat woorden zinloos zijn zoals zomers die nooit meer stijgen en slechts even trillen op vingers van oude herinneringen waar zeeën ophouden met bestaan in armen en voetsporen, laag begraven onder ramen en buiken vol brakende honger en dat een uitwuivende duin de meeuwen met dode ogen zal achterlaten, even vreemd als het…

kan zo wegvallen -het is oud geluk- voorzichtig!…

herinneringen passeerden als ademtocht ons ruwe gehemelte ook de vrouw van zijn leven en liefde in tijden van oorlog tot het landschap weer verscheen velden tarwe en vlas zover het oog reikte waar mijn vader stilletjes in verdween…

Ook denkt men vaak aan hen die er niet meer zijn Vader en moeder, broers en zusters die we missen Bekende mensen, familie, vrienden en kennissen Oude herinneringen van vroeger, toch geeft dat pijn.…

tijd, voorbijgegaan voor je het weet tijd is als je levensrefrein neuriën zacht streel je over oude herinneringen heel behoedzaam…weemoedig we dansen nog steeds op lievelingsmuziek romances, in dagen van weleer nestelen zich tevreden in mijn ziel rustiger en bewuster ga ik om met tijd willekeurige beelden van jeugdherinneringen de koepel…

je levensverhaal is opgetekend in scherpe en in zachte lijnen over de strakke droge vormen van jouw zongetaande verschijning mijn ogen lezen leed en liefde zien je broze handen die ooit krachtig maar ook teder werktuig waren rusten in je moede schoot recht nog de rug op verzwakt gebeente kaatsen je ogen het leven al terug slechts nog in…

de po ik kan niet zo goed meer lopen maar ik zal altijd blijven hopen dat hij mijn schrijven lezen zal met al die mooie jaren al heb ik grijze haren zo blij dat ik herinneren kan mijn allerliefste overleden man.…

Dissonant nu in blitse glitter en glamour Toch een blikopener: voor wie wou zien voorspelde je gratis menige toekomst Zoals je daar moederziel alleen op de koffie bij fris oude herinneringen eenzaamheid zat te verzinnebeelden…

Eeuwen oude herinneringen… Krijgen heel andere wendingen. De gedachtes gaan van kwaad tot erger… Vinden mensen het niet erg dat ik mij dood erger? Wat voor inspiratie halen ze uit al deze negativiteit? Waarom focussen we ons niet op actualiteit? Blijven doorzeuren over een ver verleden… Brengt ons echt niet verder in het heden!…

Van jong en vitaal naar oud en gebroken Van een doos vol herinneringen naar een pakhuis dat uitpuilt van het verleden Van een bloeiende toekomst naar een angstig aftellen Wat is mooier? Hopen en groeien of terugbeleven en afsterven…

de gedachte aan je stem die over heuvels en zeeën vloog naar andere landen toen je vreemde vruchten proefde en opgewonden raakte van smekende vrouwenogen altijd een muntstuk in je hand het was al een herinnering bij je krantje kopen en kopje koffie op de hoek toen later vroeger werd van samen naar de bioscoop mijn tranen en jouw zakdoek…

Nog heeft geen hunner ons begeven, Al worden wij wel oud en stijf! Doch komt de liefde ze ons ontstelen... Wel doet het scheiden lijden; maar, Gaat, kinders lief, 't geluk is daar, Waar kleintjes bij de haard spelen!…

Het hart blijft jong en wordt niet oud, Wanneer 't zich fris en open houdt, Om al wat menslijk is te voelen; Te voelen wat een kind verblijdt, En wat er door de geest moet woelen Eens jonglings, in zijn schoonste tijd.…

Het hart blijft jong en wordt niet oud, Wanneer 't zich fris en open houdt Om al wat menslijk is te voelen, Te voelen wat een kind verblijdt, En wat er door de geest moet woelen Eens jonglings, in zijn schoonste tijd.…

Grote dief, pak nu op mijn oude dag andermaal uw pen en schrijf dat Jenny mij toen voor het eerst heeft gekust.…

Is dit oud worden? Zijn? Vaker en vaker je familieleden oproepen, je klasgenoten. De levenden. Meer en meer de doden.…

Zonder de tijd te vragen dwaal ik met oude vragen en ben jij de herinnering die ik volg en nooit meer verlies…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…