Alle inzendingen over passant

Eén keer bij elkaar gelegen toen de drift ons had gevat, je deed niet moeilijk, niet verlegen gaf je alles wat je had. Willig nodigende armen, streling maande: ‘ga je gang’, heimelijk elkander warmend aan het koortsvuur van de drang. Het samenzijn ontbeerde zegen, ik droomde jou doch jij mij niet. Nimmermeer kwam ik jou tegen hoewel…

Ooit het recht vergaard. Nimmer rechtmatig verjaard. Ooit met stelligheid verworven. Nimmer omarmd,slechts gestorven.…

De trap aflopen, en passant de tong uitsteken tegen een beeld dat nog ongebakken op tafel staat. Groente zaaien, een kind verwekken, en passant de braam opbinden en vertrekken. In het voorbijgaan Je uitrekken. Voor de spiegel je borsten betasten op harde plekken.…

Een stad gegoten uit beton trams uit ijzer, de vrouwen lijfjes als colaflesjes hier dan vreemdeling te zijn zoals ze al eeuwen op de terrassen zitten kijken momenten verzinken in de zwierende taal, passeren als sigarettenrook --------------------------------- http://verlorenwoorden.web-log.nl…

Je liep hier binnen en keek rondom je snoof en proefde van wat je wou je deed je ding en ging maar door opeens was daar een luisterend oor meer centjes, dichterbij opeens was je hier niet meer dan slechts een passant.…

gestroomlijnd en gestemd gehavend en ongetemd vertellen ze hun verhaal hij bespeelt respectvol de snaren en mijn ziel ik luister met een haast voyeuristisch genot naar de unieke klanken die zij enkel voor hem schijnen te behouden en mij slechts toelaten als voorbijganger…

ik zie zo vaak je lach hand of blik dat ik schrik als je niet en passant voorbij komt wij delen de wereld in al zijn aanwezigheden herkennen onszelf in samen genieten als teken van liefde het zijn de kleuren die jou raken en in hun weerkaatsing net even anders gaan smaken je zwaai die uit afscheid een beloftevol weerzien…

te doen nog in zo weinig tijd Lopen, altijd doorgaan - tot de top is bereikt Hij zal niet laten merken - dat hij de muzikant negeert Die te lui is om te werken - en nooit iets heeft geleerd De muzikant weet beter - hij is hier al geweest Hij weet wat hij in die zwartgelakte holle ogen leest Daarom zingt hij maar weer Eén stap per keer Passanten…

In de kroeg de stilste klant brandewijn tot aan de rand tegen alles weer bestand blijf ik zittend een passant…

als vluchtig passant door verleden en heden wenkt mij de toekomst... zo is er nauwelijks een moment voor een pas op de plaats blijkt de tijd een uurwerk met een voorkeur voor haast…

ontmoet, die met de obsessie breekt, geeft mij “en passant” wat verloren moed en houdt vele burgers zoet.…

[Haiku] een golf glijdt langszij even schommelt de kano op rimpelend licht…

Ze oogde schoon zo op het eerste en zelfs tweede gezicht. Sereen gevangen in het beeldbuisframe. Maar toch, waarom dan toch, was er het sterke vermoeden van onwelriekende oksels?…

In de bonte berm wuiven bloemen vrolijk naar een grauwe passant…

Een passant vraagt: Waar- vandaan? Waarheen? Ik loop mee -- met hem, stilzwijgend.…

ik ben geen vuurzee maar fonkelende vlammetjes dicht bij het water een rode gloed waar de passanten in de nacht zich warmen kunnen…

'k Lees elke ochtend en passant de kunstrecensies in mijn krant. Vaak zie ik dan hoe zeldzaam fijn de kleren van de keizer zijn.…

'k Lees elke ochtend en passant de kunstrecensies in mijn krant. Vaak zie ik dan weer hoe ragfijn de kleren van de keizer zijn.…

Blauwe sproeten Op een roodgeverfde muur Best een mooie kamer Als ik er binnen gluur Mooie mensen Lopen heen en weer Schuifelend voorbij de ramen Dan weer eens een dame, Nu dan toch een heer Ik dim de lichten En aanschouw het spel Veilig vanuit mijn donkere kamer Veilig vanuit mijn donkere cel Het verlichte bestaan van de passant Verbleekt…

ik schaduwde vandaag het was te warm mijn geest bleef koel en liep twee meter voor mij op ik liep nog goed gekleed teveel bedekt zie ik ze denken passanten die tesamen met wat kleren ook hun gêne hebben afgelegd je bent verplicht naar lelijkheid te kijken die beter was bedekt gebleven maar kom er is ook troost: het wisselt wel…

de onvermoede wandelaar heeft hem zojuist ontdekt orchis vulgaris de in het ongerede geraakte filosoof, met behoud van uitkering, schoffelt er lustig op los de wandelaar is voor hem slechts een passant…

Als een oogstrelende passie fladderen vlinders, in mijn gekwelde ziel als passanten der verzuchting.…

Een vrouw loopt op de markt. Ik schat haar zeventig. Hoe vaak gaat zij naar Albert Heijn? Wie houdt dat van haar bij? En wat zal zij er halen? En hoe zal zij betalen? Doet zij dat met haar pin? En staat haar code ergens in? Ik laat haar lopen, ons geheim, haar tas gevuld met vragen. ----------------------------------------…

Met een rollator of een scootmobiel Bezorgde menig oudere de klanten Of andere toevallige passanten Veel oponthoud. ´t Is kennelijk hun stiel Waar is de tijd dat ouden en bedaagden Omtrent de jéugd van tegenwoordig klaagden?…

Die stikstofkaart blijkt weinig voor te stellen We moesten dus die wilgenlaan wel vellen En en passant de snelweg op, met veel Ach, zo’n politievoertuig molesteren Wij hebben toch het recht te demonstreren?…

W-A die daar zijn moeder apprecieerde En en passant aandoenlijk derailleerde Als was het Ewbanks uit zijn eigen lied Na dagen van lawijt, gedruis, gegil Maak ik me op voor twee minuten stil…

de romantiek van zo'n formicatafeltje op drie poten getekend door de tijd zorgt het en passant nog voor een vleugje melancholie in kringloopwinkels kom je ze af en toe wel eens tegen tafeltjes afgedankt door de één en wellicht nog geliefd bij de ander…

ik wist de donkere luchten het zachte zuchten van de wind geruisloos nestelt stilte zich in bomen tussen blad hoor het vage breken van een tak door naamloze passanten zag de bliksem pas toen het donkere loof diep voor de regen boog de spanning die het onweer lading gaf is stilaan verdwenen zomer is in gouden luchten weer…

Waar is die man , waar zijn zijn zilveren haren 't is dwaasheid hij nadert me ik voel de vloed in de verte zijn golvende kruin daar komt het lastpaard dat ik mis. Ik neem de dag als dwaasheid op met de ongedekte haardos straks vat ik zijn hand van oude dromen die hij dacht te vergeten. Spoed me naar zijn wangen het hek flankeert onze…

soms ben ik triest over verloop van tijd want alles raakt op soms ben ik moe moe van triestheid omdat ik altijd maar vergeefs en amechtig probeer aan te klampen voor een plek in de trein die eeuwigheid heet hier op het drukke perron van de vergankelijkheid sta ik naamloos tussen passanten…