Alle inzendingen over provence

We dwaalden om te vinden met z’n tweeën alhoewel we apart vertrokken waren we raakten elkaars harten aan een geur overgaat in geluid gecomponeerd tot een fragment, zinnebeeld als decor op het fluwelen doek van de nacht, we zochten naar duizend vlinders van lichtzinnigheid, vonden die in de magische paringsdans van elk…

Ex-en-Provence…

"La Provence?", vroeg jij toen, alsof jij dat niet had geweten! Verleden week heb je me nog gemist in het zo groen tot geelgeworden Vlaamse vlas, toen ik er echt - ja echt! - niet was.…

jaar na jaar ziet hij verlepte zestigplussers opbloeien in de zon de lange winters in noordelijker landen vertragen beweging en levenslust op zijn terras in de Provence serveert hij salade niçoise.…

Het mag dan zo wezen dat rust vanbinnen moet zijn, een bergtop in de Provence, de ondergaande zon daarop en twee glazen rode wijn maken het wel eenvoudiger niet meer te zijn dan zijn. Bram Vermeulen…

Hoofd in de Alpen voeten in Middellandse Zee zelfs de mistral zingt…

Ik zit op een terras in de Provence En over de heuvels en de Mont Ventoux Spreidt de nacht zijn zwartfluwelen mantel Waarvan de voering met duizend sterren is bezet, Een lichtend lint van horizon tot einder. Ik nestel mij diep in een mantelplooi En zweef de Melkweg tegemoet. "Wil je nog koffie?…

O neen, ik drink niet als een bever Vocaal ben ik bepaald geen ever Zwijn of bronstig hert of fret Ik ben broer van De Lussanet Die zuipt en beeft nooit, nipt slechts wijn Uit de Provence, Nice en Turijn Maar als het gaat om dans en sjansen Breekt hij graag voor u twee lansen... ...In deze chaos zij de lezer in eerste instantie…

Onder nazomergloed trilt de weide in de weide trillen de gloeiende bloemen in mijn ogen de gloeiende bloemen een gloeiende bloem een groeiende bloem zoem zoem loeiende bloem groeiende bloeiende ogenbloem in de bloem zoem zoem wil ik zijn zoem zoem in de zuchtende…

Wijnranken stram, blakend in gelid omhelst door een slijpende wind pijnbomen camoufleren in vale tint de metamorfose van seizoenen en schaamteloos hun vruchten laten vallen. Schrale bodem doorleefd, geblust in een oceaan van zonnebloemen, door purperen zonnen goudgeel gekust,met een bruin gezicht naar de planeten gericht. De horizon, als luie…

Gouden zonnestralen dalen in stilte neer op wit uitgeslagen rotsen in het westen waar de adelaar en de wielrenner zijn kunsten vertoont het wegdek glinstert in de zonnegloed en een kruis dominant staat te schitteren op de hoogste bergtop alwaar vanaf de paragliders dagelijks stil vertrekken. Kleurige oude bergen in het oosten door eeuwen…

Nachtelijke wervelwinden en hun verteerde herbes de Provence flitsen grauw verzwakt over de gesmolten muren. Hij vertrouwde op verwrongen theelichtjes, ginds ver. En zijn verbonden vlieger klonk hem als Vivaldi in de oren. Spinsels en draden een melancholisch festijn voor zijn lede brilglazen.…

ik olie je lavendel ruik in Grasse je geur proef groenblauw je ogen streel je zachte geur jij bent mijn Provence in jouw cadans Camarquen wilde paarden zie ik soms nog zeldzame wijngaarden je gloeit licht in zacht glooiende heuvels groen is aromatisch ingebed kleurt tederheid op mijn palet in vleugjes wind overstijg je alle…

tegen de heuvel, dor en droog van maquis, grindzand en rotskeien, vecht zich een ezel traag omhoog langsheen de lege boerderijen de pendel uit een verre bron houdt zich soms koppig stil en star het water, klotsend uit de ton, smeert het geratel van de kar eens boven bij de laatste bocht hoort men de bultenaar ‘hòò ! halt !’ Jean veelt…

Tien jaar later .... wiedend tussen het jong plantsoen, fleurend bij vers frisbronnend water, horen de telers boven ‘t groen ver hoefgetrappel en geratel. het span komt recht hun richting uit met aan zijn boord een jongedame : asblond van bles en blank van huid arriveert daarginds Jean’s erfgename. zij herkent goed de hypocrieten…

schimmelgrijze duif hapert langs verkrampte armen ontploft haar pluimen korrelkristallen op het lichtste van de nacht bootje vaart kabbelt schuurt pillamp schijnt wind draagt vuur wakkert bootje dooft reiziger rust uit plaveit gescheurde nagels naast zijn eigen jeans zonsondergang over hout en zand pastelpaarse pracht en een duif…

De karakteristieke witte rotsen van Les Alpilles glimmend na de regenbui een magere zonnestraal breekt door de wolken dampend gebleekt kalksteen met resten van een oud middeleeuws fort om me heen rotsen, wijngaarden,akkers en kleurrijke woningen in de verte stralen enkele gele bloemen op de rand van een door bauxiet okerbruin…

ogen drinken op een dag het licht van de glinsterende zon ogen ademen sterrenlicht op een landweg in de Provence ogen lichten op als sterren die de nacht in vuur en vlam zetten ogen verdrinken in het licht boven een caféterras op een avond in Arles ogen turen knijpen samen als je onder woeste luchten Korenveld met…

Langs een klein beekje, ergens in de Provence, vloog een vlinder... In zonnestralen streek je, neder op een bloem, op een cadans, zonder enige hinder... Je vleugels in de wind, versiert met prachtige patronen, content te genieten... Daar zat je, als een koningskind, misschien wel weg te dromen, tussen hemelhoge grassprieten...…

dag bezongen doch vooral verzonken in puur azuur van wolken en zee in verstilde dorpen en lome bergen tussen verstommende geluiden van krekels in de schemering zo blijven m’n ogen weids en ongerept in alle rust gehecht aan dit wonderlijk licht dat het land met de einder zacht vervloeien laat in zon gerijpte tinten (Côte de Provence…

(de zomer van 2006) we zwolgen zomer in het Westbroekpark de zon was gul en uiterst vastberaden de picknickmand was mee en overladen met stokbrood, rode wijnen, verse kwark en kazen uit het land van Jeanne d’ Arc een glas cognac was ook niet te versmaden de Franse slag en zalig zonnebaden La Haye als de Provence of de Camarque de rozen…

Wat zij niet weet, zuurstof als kleur is echt, wat zich in de eerste aanschijn aan levende wezens hecht, een speelse kracht die kleuren wegkaapt uit De Provence voor de luie voeten van een profane zon die lankmoedig op haar wacht.…

Wijnranken in gelid strelende zoete winden waaraan gemoed is ontpit, grond gedeukt, in kalk verstrikte horizon, een zon die aan de hemel likt, cypressen , metaforen van groen, geërodeerd om een droge dorst te lessen, stilte van gehooide akkerland, mengt in het gedruis van cicaden, een bedwelmende achtergrond op het grafschrift van dorpen…

Heerlijk om bij de klanken van Händel weg te dromen Gedachten te kunnen verruimen als de oceaan zo wijd Woorden druppelen als watermuziek op het papier Dit gedicht aan het menuett suite no.3 G - DUR toegewijd In een snel tempo fluit de klarinet in alla breve maat De violen laten zich veroveren door het "Rigaudon" Een volksdans uit de Provence…

Op het grensvlak der Provence in een atelier in Saint-Rémy viert men staand op een receptie de grote Prijs der Poëzie Diezelfde bonte avond voor een zeldzaam stille nacht kwam als vluchteling een alpenkraai gevlogen naar de westkust van Bretagne met in haar rugzak een kastanje als talisman om niet varzakend te vergeten waarvan zij…

Zweven op de rose tinten van rosé om stil mijmerend het licht mousserende effect van het laatste mosselfestijn revue passeren te laten, als provence wijndromen. Laat mij graag verleiden door deze zeer aromatische tomeloze passie in rose kleur.…

de levenloze schuwe zijdelingse blik schichtig wantrouwend grijsgroene kleuren het paletmes vlakt de verf van zijn blik niet af de verlorenheid wie ziet hij in de spiegel blootshoofds open jas naar binnen gekeerd hartverscheurend zelfportret de oogopslag…