Alle inzendingen over spreken en zwijgen

Losgeslagen betekenis zoekend bodem om te ontkiemen Gedachten, gevoelens leegte en overvol Spreken en zwijgen. Leeg en verlangend. Wetend dat het is er is.…

Geef dit gevoel een stoel Vraag het aan tafel Laat het spreken of zwijgen Of geef het pen en papier Kijk samen door het raam Naar de mezen en het zwartkopje En heb je de specht al gezien? Heb je gezien hoe gedreven? Laat het bestaan Laat het blijven Tot het uit eigen beweging In volkomen vrede Weg zal gaan…

Ik weet niet, of ik zwijgen zal - of spreken.…

We zullen nooit te veel spreken. We zwijgen alleen te weinig. Als je weinig spreekt is gebleken, wordt je alleen maar chagrijnig. Spreken mag dan zilver wezen en misschien is zwijgen goud. Waarom zou je spreken vrezen, als je toch meer van zilver houdt? Maar je moet altijd wel bedenken dat goud van grotere waarde is.…

Zal ik spreken nu zwijgen adem uit de stilte knijpt en longen jagend zwellen voor wat schone lucht bedaar het valt wel mee gewoon niet meer aan denken kan het geweten dit geheim wel blijven dragen dat ongevraagd bij mij ten laste werd gelegd laat…

Spreken en zwijgen doet de kennis van een klas uit respect voor hun meester die al veertig jaar bij het onderwijs was.…

het slikken verleerd adamsappel verzonken bet ik zijn lippen laaf de tere barsten zijn tong ligt verbeten in de gehavende mond de neus versmalt zich beklemtoont het einde soms wil hij iets zeggen maar zijn ogen spreken het zwijgen van de dood woordloos verzonken hij hapt naar adem wil niet dat het leven hem elk moment tergt in…

ze sprak tot hem met een zachte blik ogen die zomaar keken zien wilden wie hij was en een mond vol tanden glimde hem open aan ongewend aan de mens bleef hij een seconde hangen tussen wat en waarom - spreken of zwijgen de wereld of zichzelf - en hij antwoordde de rest van de reis bleef het stil rondom niets dan stuurse lui te tam…

Knisperend spreken de splinters van tintelend geluk waar de glinsters na rijp beraad wit zijn aangeslagen verkiest de woeste adem van het leven geen stil zijn maar kan het de gekoesterde hoop goed verbloemen. Laat hoop maar voor zichzelf spreken en zwijgen, In alles wat er versplinterend toe doet in het leven.…

Knisperend spreken de splinters van tintelend geluk, waar de glinsters na rijp beraad wit zijn aangeslagen verkiest de woeste adem van het leven geen stil bestaan maar kan het de gekoesterde hoop goed verbloemen. Laat hoop maar voor zichzelf spreken en zwijgen, in alles wat er toe doet.…

Voor Gerrit Kouwenaar Tussen aankomen en weggaan tussen spreken en zwijgen op plaatsen waar je uit de auto kunt om je benen te strekken in boomgaarden en in kamers waar je ziet dat de dingen voorbijgaan nu ze zich in je hoofd komen nestelen nu het denken nergens toe hoeft te leiden terwijl het licht verwijlt in je omgeving en de bomen…

tot zwijgen, door zilver naar goud Is in wijsheid te stijgen, met een ware inhoud Het blad blinkt als een ster, donkergroen naar lichtblond Spreekt voortaan in zilver, als het goud is verwond…

Mond, poppenkop op naakte stok boven een handbewogen zee Weet dat als je spelen slinkt dat zwijgen ook in 't hart verzinkt.…

steil en stil op jouw kruin, een roerloze hoogte mijn voeten zinken in een heuvel van mat lover ik raap één blad, ovaal en toegespitst, met een gave rand bloesem aan de scheuttop, jouw parfum waait over jij kwam hier op een rafelig tapijt neergestreken geweekt in de spanwijdte van de Middellandse Zee jouw gespleten tong heeft me leren spreken…

Zowel in zwart en wit, links en rechts, boven en onder, waarheid en schijn, spreken en zwijgen, zijn jij en ik onze weg gegaan. Als vogels in balans met het hart in het midden. Radicaal met nuances in elke vlucht! Zoals in licht en duister, eb en vloed, zomer en winter heeft onze geschiedenis zich een weg gebaand.…

Spreken is zilver, zwijgen is goud, maar ik weet dat jij ook van mij houd. als ik dat zeg, dan hou jij je mond. Hoe kan het ook anders, je bent een hond.…

De stem die ik verloor was een stem die de stilte niet meer kon brengen waar ik sprak en wilde fluisteren naar de schaduwen die mij wilden zijn en niet meer zwegen.…

Zwijgend vermeed zij het zilver terwijl de woorden zich ophoopten tot onbereikbare zinnen vol gouden druppels die verdampten in een zilte zon Slechts de dromen spraken in geuren soms in kleuren Zwijgend wachtte zij in eindeloze stilte op onbereikbaar goud…

Langdurig zwijgen als straf. Zwijgen is roest. Spreken is goud.…

Ik spreek en ieder hoort ik spreek maar niemand luistert ik zwijg en ieder woord wordt stilletjes verduisterd door onwillenden gesmoord ik schrijf en ieder ziet ik schrijf naar ieder maar niemand leest over mijn licht iemand verbiedt dit inzicht waarom zou ik nog aan nieuws beginnen in taal of teken waarom zou ik nog langer spreken…

Spreken is ZILVER Zwijgen is GOUD Blijven zwijgen is Brandbaar HOUT…

Zwijgen is een probleem, als men zou willen spreken.…

spreken is zilver zwijgen is goud monden die durven worden stilzwijgend geëerd of gesnoerd door smoelen die handen doen praten handelen verkeerd spreken moet mogen boze tongen aan gebonden handen kunnen niets meer niets dan tevergeefs wachten op zwijgen de volgende keer…

Het is beter te zwijgen over goud en te spreken, als je meer van zilver houdt...…

Hij zei: ' 't Is mond, dat ik m'n beter houd, daar spreken zwijgen is en zilver goud.'…

Want er is altijd een leegte die we delen als we spreken en alleen in eenzame monologen nog een melodie in onze woorden vinden.…

is zilver goud het zwijgen…

schenk twee flinke glazen opdat ons zwijgen niet dodelijk wordt proost en vertel me dan vertel ik jou…

ons stilzwijgen was gegroeid tot een taal die wij moeiteloos spraken nooit luidruchtig maar wel gedecideerd met ogen en gebaar kleine nuances werden onderstreept met vingers en handen zelden werden dingen uitgepraat woorden hebben wij nooit gehad door jouw verscheiden is ons stilzwijgen verbroken wij waren helaas nog niet uitgesproken…

Want altijd als ik spreken wil Dan bonst mij in de keel Mijn hart alsof het breken wil En zegt: "gij zegt te veel." En altijd als ik zwijgen wil Dan zegt mijn hart in mij: "Spreek nu, want zwijgt ge nú nog stil, Dan gaat het uur voorbij."…