Netgedichten

netgedicht (nr. 43.588):

Pinksteren

Zowel in zwart en wit, links en rechts, boven en onder,
waarheid en schijn, spreken en zwijgen, zijn jij en ik
onze weg gegaan. Als vogels in balans met het hart
in het midden. Radicaal met nuances in elke vlucht!

Zoals in licht en duister, eb en vloed, zomer en winter heeft
onze geschiedenis zich een weg gebaand. Nu is het de tijd
van belijden met ons hart op de juiste plaats. Op zandgrond
en rotsen hebben wij gestaan; toch radicaal gekozen

voor die ene baan. Smal is de weg tussen alles door,
leven vanuit ons hart in een tijdloos spoor. Vertrouwen
vanuit ons centrum op die ene naam. Hosanna in de hoge,
radicaliteit, er is een naam. Gekozen met heel onze ziel

en alles op dat spoor gezet. Onze ogen gaan steeds meer open
voor alle kleuren van die boog. Bevrijd van alle engten,
door hem, door Jezus, alleen door hem. Radicaal gekozen
voor alle kleuren in zijn boog. Ons spreken wordt nu zingen,

in alles hier beneden wordt geloven nu het echte spoor.
Radicaal belijden geeft weer ruimte, wij willen drinken
vanuit de bron. Dat willen wij nu zeggen, op dit moment,
belijden en getuigen: papa, wij zijn weer kind door hem!