Alle inzendingen over tijd doden

Ik wilde de tijd doden maar hij was me voor....…

wij sterven ook gewoon bladeren worden weggewaaid vlinders worden weggeregend wij sterven weg stikken in de tijd dood gewoon doodgewoon…

Het tikken van de klok Of is dit hartgeklop Het tikken van de klok Of is dit slikken Tergend trage tijd Doodse stilte Doorslikken De klok tikt Zwicht…

adem schuurt uit het duister dat zich ingehouden had een kat legt zich ten volle ruste geen mens, niets voelt zich aangetrokken op dit tijdstip nu, als de klokken de tijd doden…

Ik dood gewoon de dood als ik gewoon de dood de dood injaag doe ik doodgewoon wat men van me vraagt. Als ik de tijd dood, de doodgewone tijd raak ik besef van tijd een beetje kwijt. Als ik gewoon dood dan dood ik doodgewoon een vlieg of mug, of soms dood ik gewoon de tijd.…

ze wrijft grijsheid uit haar ogen terwijl de klok twaalf slaat krult de fauteuil om haar heen vergroeid, één met het heden spint er in haar schoot een lapjes met wie ze lieflijk de tijd dood…

Tot nalatenschap van droom verheven kwam er een vriendschap die riep het ware leven tot een geest voor lange tijd dood geweest zag geen kleuren wezenloos gebeuren de horizon grijs emotioneel bewijs heeft toen een les gelezen genegenheid is meer dan geld een sukkel heel vaak een held.…

doden nu we bezig zijn te verstrijken…

In wouden van verlatenheid De natuur kent er geen tijd Dode stammen liggen er al jaren Mostapijten die naalden sparen Kaarsrechte stammen in een weg omhoog Een sponszwam waarop een vlieg zich voortbewoog Kleverige koraalzwammen verteren snipperhout De sfeer is vochtig en het voelt er koud Sparrenbossen mogen stilte uitstralen Rust die de…

doden Zonlicht on-vol-komen Levens gaan verloren…

doden voor wat het moet zijn droom jij geen dromen die je bespelen in gewoon hetzelfde refrein want de nachten, worden langer…

Het leven bleek een lange eenzame weg vol obstakels; vele debacles hinderden, gaven angst, voor jezelf en de dood bleek jij nog het bangst; nooit werden wij vrienden, was dit het wat wij verdienden? Nu ben je al een hele tijd dood, bijna vergeten; onvind- baar graf, zwervend door de ether, eeuwig op zoek naar beter?…

Gelukkig heb ik deze maand vakantie Zodat ik in de sfeer van strijd en kilte De tijd heb voor de twee minuten stilte Die ik in acht neem ter condoleantie Misschien dat ik wat minder doden mag? De stilte past al lang niet in één dag…

2 minuten stilte niet denken niet voelen even stil in mij 2 minuten stilte niets horen niets zien even geen maatschappij. 2 minuten stilte helaas alweer voorbij…

stilstaand bij mijn doden werd ik al ingehaald door nieuwe doden de wereld draait door wie heeft nog tijd wie gunt je nog verdriet wel duizend kaarsjes wilde ik aansteken maar kwam niet verder dan één enkele en zelfs die waaide bijna uit…

Om de tijd te doden nu jij toch ook dood bent, mis ik nooit de nieuwsberichten. Ze houden me drijvend van het ene uur naar het andere. Melden wat mensen overkomt in dit tranendal. Niet dat het de geringste troost biedt, maar het houdt drijvend.…

De `tijd`maakt met haar geen ruzie meer geweld is in de ruimste zin van het woord een aanslag die op haar voetstappen rust en niet meer voortsnelt zoals het hoort schuifelend over de lange trage gangen vergeet ze waarnaar ze in rondjes spoedde in een kringetje loopt ze vergetelheid weg waar niemand haar tegen kon behoeden herkenbare gezichten…

Tijd is fictie. Door mensen bedacht. Zinnig om je leven mee te organiseren. Zinnig om onze geschiedenis mee te beschrijven. Onzinnig om je leven mee te beleven. Ervaren kun je alleen in dit moment. Lezen over gisteren kun je alleen nu. Denken over morgen ook. Dood de tijd. Hoe? Ervaar met al je zintuigen! Wanneer? Nu! Wie kunnen dat?…

Ik schouw en vind het ongepast Net nu het droef geschuifel naar de kerk Versterft en dan, de dood bij mij te gast? Ik zie mezelf toch graag nog zonder zerk En leid hem om de tuin, een duivels werk!…

Op de rouwkaart van mijn vader stond een gedicht geschreven niet door mij, vermoedelijk door mijn zus ze heeft een andere vader ik vond het een flauw gedicht mijn vader is nu al lange tijd dood maar ik mis hem niet want hij was nooit een vader voor mij hij was de vader van zijn andere kinderen en daar hoorde ik niet bij ik werd door een…

Dit is de tijd, de tijd om te zorgen, zorgend staan met je rug naar het vuur, bloot aan de dood, in het leven geborgen, lezen de schaduwen van morgen spelender-, spellenderwijs op de muur. Dit is de tijd. God zelf staat zonder zich te verroeren andersom. Dit is de tijd.…

De lente is verleden tijd de zomer haast vergeten de herfst bracht storm en regen mee de winter is het heden. De winter die jouw leven neemt regeert met wrede kracht het vechten heb je afgeleerd de dood komt altijd onverwacht.…

De tijd eindigt bij nu…

Hij leek zich intensief op tijd te concentreren draaide steeds met breed gebaar zijn pols ving met een glimlach spelend zonlicht in ‘t gekraste glas vertelde trots hoe oud opa geworden was…

Het licht ijlt verblind gedachten stillen zich stom stemmen doven toonladders leven strompelt zich dood. De geur walmt verdampt smaken zinken vallen flauw zinnen smelten schitterend tot een verpletterd niets. Het gevoel slijt ebt weg de tijd wist momenten uit de ruimte dijt uit in knallen het heelal zweeft dol rond.…

Omdat de dood echt niemand sparen zal Behoort ook zij voorgoed tot het verleden. Er was een tijd waarin zij schaars zich kleedde, Haar lichaam en haar boezem bovenal Was fraai – als pin-up hing ze overal En werd destijds door menig man aanbeden.…

laat hunkering blijven en de zon keren opdat de gletsjer smelt en warm bloed de koude verjaagt uit een kerker waar het monotone ritme van een omfloerste trom de tijd wil overstemmen laat de klokken zwijgen zet wekkers stil want je wilt ze niet horen, niets mag herinneren aan het moment dat de toekomst verdwijnt en het licht plaatsmaakt…

Wat doe je zoal In dooie tijd Zeg jij die doelt Op tussenpozen die Liggen tussen gebeurtenissen Die aanstaande zijn En die het leven kleur Zullen geven - die in Grootsheid nooit vergeten Zullen worden - dooie tijd Die hoe dan ook gedood Moet worden met gedachten Die sowieso altijd In de mens aanwezig zijn…

de hemel groeien misschien laat je niet opjagen de dood is een geduldig roofdier dat loert op een prooi zijn tijd afwacht om toe te slaan maar soms met ongestilde honger naar zijn leger terugkeert…

Nog steeds je verjaardag op de kalender in de wc of je nog altijd ouder wordt niet dood sinds jaar en dag hoe oud je ondertussen bent voor mij toch eeuwig jong beelden vervaagd tot foto's met steeds meer eigen leven als stoer blozend stadsmeisje spelend op het grote boerenerf bruidsmeisje werd opgebaarde dode Madame Tussauds met bloemenkrans…