Alle inzendingen over vergezelt

hol spoorgedender vergezelt bleke lichtjes: nachttrein naar parijs…

Levens met een Rode draad Gedegen en Getekend voor nu Daar voor altijd Vlammend en zeer sterk Vergezeld door Tijd niemand Kan zeggen dat Zij hebben gedaan Het beste voor Eeuwig. Steeds en opnieuw Beeld van gave 't Leven lief Daar de vreugde Altijd moet klinken Daar signatuur Verdwijnt met de tijd…

De pijn die me vergezelt. De woede die me vasthoudt. Breng mij dan de veiligheid van een thuis. Het vertrouwen van een ouder en de liefde die ik begeer.…

alsof de nacht zwaait in het licht van de maan, het gejubel aanhoort; voor jou geplukt zwerfsterren, vol poëzie en de roep van de Kleine Beer hoe ze vanavond de wind vergezelt haar naar het noorden lokt klop zacht, mijn vriend en drenk me in het moedige duister…

in donkere kamers zit ik te schaven aan een nieuw bestaan wijl leven voorbijgaat tot ’t zonlicht door het venster me verplicht om met een glimlach naar buiten te komen de wereld te vertellen dat vanaf nu lente me vergezelt dat wat was voorgoed heb achtergelaten wat me beweegt weer willig liefheb…

Nu, in de rust en koelte op ons huisterras kijk ik glimlachend naar de lieve pelgrim die mij vergezelt.…

ik heb, alweer, een sjekkie gedraaid en er de brand in gestoken een Friesche kopstoot vergezelt mij classic rock radio, pijlen raken hart een eenzame nacht vangt mij aan laat, en eigenlijk te vroeg druk ik het late journaal met een knop naar de bijstand wil ik alles achter mij laten geen informatie meer alleen nog dat kind, in mijzelf…

Voor wat me 't diepste raakt vind ik geen woorden; ik kan de rimpels van mijn ziel niet zien noch ook haar glanzen óp doen lichten door een lied; het stil verdriet dat me ook nu weer vergezelt wordt wel getemperd door een lieve najaarszon; maar hoe de vreugde ooit begon, ik heb er 't raden naar en schilderen kan ik niet, noch dansen doen…

Ik zit klem, hoe kom ik hier uit, hier weg, wie helpt mij vergezelt mij desnoods alleen in gedachten, naar de Gouden Poort met vrije vogels in de glimp van het licht tussen haar deuren? Wie voelt mijn liefde trekken aan de netten die ons verbinden?…

Jij pijn, die me vergezelt in mijn hoofd, mijn hart, mijn hele zijn. Je kent me door en door en in de nacht zie ik je - al is het in een glimp - opdoemen uit de mist. Contour van je gezicht. Ik kan je tekenen zien en horen, naast je voelen ga ik je bijna waarderen. Jij vijand van mijn leven, omarm mij als een vriend.…

Graag wens ik je een heel goed jaar, een jaar vol liefde, zacht en klaar, dat moed en vreugd je vergezelt en dat er vrede wordt gemeld. En dat er vrede wordt gemeld, een einde komt aan het geweld; dat goede krachten sterker zijn dan eenzaamheid en zielenpijn.…

Onze aard die in een jungle belandt De wolf die mij vergezelt Geeft me rust en vertrouwen Zonder hem raak ik bekneld Binnenshuis bij volle maan ben ik aan het rouwen Weer een dag vol kantoor geweld Zachtjes huilend in mezelf kan ik het leven verstouwen…

In het Occitaans mijn streektaal zal ik zingen Over onbereikbare liefde paren tussen de korenaren Ik de troubadour zing pikant over mijn broek die verslijt van het heen en weer Een ‘lied over niks’ en geestige grappen over mijn familie Een jongen met een trommel vergezelt mijn gezang Ik zal het niet weten maar later word ik beroemd…

Niets spreekt de dood in mij het lijkt alsof een stilleven me bewondert om de ’onangst’ die me vergezelt in dit bestaan **** afkeer zetelt de schaker die momentloos zijn zet overdenkt en schoudert zij aan zij met de overwinning die hij voor ogen heeft telkens is zijn zet de voorloper die de hemel splijt en de aarde onbeschermd het…

Oudtijds op zee en nu steil in de lucht, Gij, wakkere mannen, onze dankbaarheid, Zij vergezelt u op uw stage vlucht.…

Reine adem daalt blij zuchtend uit een sneeuwhoofd van hoge Alpen neer over hun borstkas vol bloemengeur en harde buik met sparrenschaduw glijdt zacht langs een bewoonde voet geeft het ingetogen dorpsleven zingende herboren arbeidslust danst blozend door het ruime bergmeer vergezelt het vaartuig der Zwitserse weermacht dat ronddraait gelijk…

De wijze stem der genezing verklaart hoe het gevaar heimelijk loerend staart, vergezelt ieders zwervende dagen.…

de kleuren van de lucht, zacht en pastelgetint begeleiden de warrige droge grassen in de lichte dwarrelwind die deze symfonie van dromerig verfijnd gebeuren vergezelt om alles lichtjes te doen bewegen, op te fleuren. een zeldzaam vogelgeluid klinkt hier en daar bovenuit verrassend telkens weer meewerkend aan die specifieke sfeer.…

Nu zij mij dagelijks en nachtlang vergezelt, de schelp van hare hand mijn kloppend voorhoofd koelt, heb ik eensklaps en onverbiddelijk gevoeld, dat zij mij nimmer, nimmer nader werd gesteld als in de uren, die 'k hardnekkig heb geteld, als met de martelgang, waarvan dit vers vertelt.…

jarenlange dienstbaar zijn waar kleuren onherkenbaar leken straalt in jouw nabijheid de straat weer als de vrolijke lappendeken van toentertijd lang heeft gezelligheid geen tijd meer gekend maar jouw glimlach opent deuren die buiten zijn ontwend ik zie je gaan de armzwaai weerspiegelt in het laatste raam jouw heldere lichtinval vergezelt…

beelden doemen op en geluiden blazen de aftocht van het oude jaar welkom zijn de nieuwkomers, de dagen die slechts ellende dragen, iets van feest en niet te verschalken zijn de woorden van een verschoten ex minister president maakt u klaar voor de strijd die zeker komt, koop een overlevingspakket en bezoldigt u verder met angst dat vergezelt…

In dat grote bos alleen Wandelend langs stille paden Een ijle stilte om je heen Je in niemandsland wanen Kijk een vogel in een boom Die je op je tocht vergezelt Het lijkt haast een droom Je lijkt wel uitgeteld Zachtjes de wind horen ruisen Door die hoge kruinen heen Je eigen gedachten doorkruisen Alleen en je voelt je niet alleen Honderd…

Zo logge schattige viervoeter vergezelt me heden zo vaak ........ Brigitte Bardot..... zo maf nog niet!…

zijn geweest - Als we gekeken hebben En niet weten wat we Moeten zeggen, doe je de Deksel weer dicht, en zien We tranen langs je wangen gaan, Dank je wel, zeg je, Fijn dat jullie haar Even hebben gezien - Als dank geef je ons Een toverbal, voor we weer Buiten gaan spelen, Maar de vreemde lucht Die in het kamertje hing Vergezelt…

omdat wij maatjes zijn en blijven vrienden voor en door het leven steeds elkaar behoedend blijvend in de seizoenen van het volle leven bij het glibber van plots ongemak dat met tranen ook glimlach brengt wanneer wij elkaar de hand geven door de in elkaar gevonden liefde stroomt leven ons door de aderen wandelend in de tuin van het zijn vergezelt…