Alle inzendingen over verwelken

ze is in volle bloei van knop tot wasdom blad na blad opent zich tot het hart zich toont donker tot lichtroze pronkt zij haar barok totdat zij gaat verwelken in een sierlijk sterven op tafel vormt zich een krans afscheid van haar schoonheid…

mijn hemel de rozen verwelken de treurwilg staat op nul ik had van de roos moeten plukken,meeldraden uit moeten zeven alleen om een kwestie van bukken verspeel ik de winst van een leven , staat stil de tuinman met zen hark en ziet de bloemen kwijnen geven wij elk het zijne in dit leven , de dichter voor zen sonnet de tuinman voor het rozenbed…

We kunnen het niet langer bij een ander zoeken dat voel ik in de leegte bemerk ik in dat wat men niet ziet van het ontheemde wolkenland het gebroken hart en het verdriet een kleinere wereld zal voorbijgaan minuscuul heelal in het vergeten verwelken zal de mooiste bloem nu nachten korter duren in het berggebied van dromenland.…

We kunnen het niet langer bij een ander zoeken dat voel ik in de leegte bemerk ik in dat wat men niet ziet van het ontheemde wolkenland het gebroken hart en het verdriet een kleinere wereld zal voorbijgaan minuscuul heelal in het vergeten verwelken zal de mooiste bloem nu nachten langer duren in het berggebied van mijmerland.…

Bloemen verwelken, ook als ze uit de zon staan -- en van papier zijn.…

Rozen verwelken, schepen vergaan, maar onze liefde blijft áltijd bestaan. FLAUWEKUL. Als rozen niét verwelken, dan zou dat úniek zijn. Als schépen niet vergaan, zou er geen "verloop" zijn. Dat liefde niet "voor altijd" is, hoeft niet te worden uitgelegd. Daarmee is álles in dit rijmpje toch écht wel weerlegd?!…

Katjes in de wind bruine blaadjes verwelken winter ademt stil…

De wijn krijgt zij geleverd God, wat zou jij stoppen List en leugen slechts bedrog Jij maakt spotbeeld van jouzelf Over jouw eigen grenzen heen Aan grenzen van een ander Heb jij tota- le lak Zij komt afspraken niet na Verwelkt op de com- posten Nagekomen afspraken: geen…

Stil en langzaam verwelk je uit mij gedachten Maar de wortels blijven herinneringen halen uit de grond van mijn hart…

zullen verwelken Dank je fairouz…

Ach schone bloem Ontvouw je nog eenmaal Opdat wij Voor de allerlaatste keer Jouw kleurschakering Mogen aanbidden Sluit het licht Voor eeuwig op In je groenende blaadjes Voordat het duister Zijn intrede doet Dag schone bloem Genoten hebben wij Van je schoonheid Die nu verwelkt Maar in onze ziel Eeuwig groeiende is…

Onderin een zilverkleurige emmer lagen twee schitterend gekleurde bloemblaadjes in een mengkleur van rood en oranje te verwelken als uitgevlogen vlindervleugels.…

rest ons de tijd om in verwildering diep te wortelen zodat onze droom zich als werkelijkheid kan uiten of zien we hem verwelken door wat ontreddering blijkt…

kleuren verkleuren schoonheid vervaagt warmen aan het zonlicht schittert het teder tegen het ochtendblauw samen op een bloem die weldra verwelken zal dansen zij tot het hun allerlaatste is…

we dan nog van de blauwe lucht En zien we de bomen wel groeien als iedereen voor zijn problemen vlucht Ik zie alleen maar rozen bloeien, verwelking groeien.…

Wat ik al schietend in wil brengen onder de rijken is het leren omgaan en met perifere mediocriteit; dat rozen altijd verwelken en niet levenslang prijken, voor mijn bloeiende ziel munt slaat uit menselijkheid.…

Langzaam zal hij verwelken zich overgevend aan de herfst.…

De natuur huilt bloemen verwelken ze stralen niet meer... De zomer is bijna weer voorbij. Het maakt me verdrietig dat ik even schrei....…

De blaadjes verwelken, Vallen af Dwarrelen naar de plek Onder de boom Waar ik zo vaak zat, De wind steekt op Blaast ze uiteen Naar een plek waar Ze verrotten Heel alleen…

Over een paar dagen zal ze verwelken. Langzaam vergaan tot stof. Net als mijn liefde voor jou. Ik wil je nooit meer zien…

Morgen is te laat ga ik verwelken word bruin en vaal woedend kijk ik je aan mijn voortbestaan staat op het spel begrijp je wel ik zie je gaan ben niet in tel.…

Het zout dat bloemen troost erkent men geen heiligdom regen voorkomt verwelking en spreekt men 'amen' uit. Regelrecht vanuit het hart blijft elke zonde verborgen keuzes worden bewust maakt maar zijn niet altijd juist.…

En de rozen ze blijven bloeien als een parel in je hart waar de pijn blijft hangen delend verdriet en smart maar de roos van vriendschap zal niet gauw verwelken ook al zijn de doornen scherp doch zal het je helpen als iemand echt aan je denkt…

een cel twee cellen drie ik ben ik groei en kom naar buiten besta zuig eet word groot word iemand bloei verwelk verlies verstar verga verwaai verdwijn ik was de vervoeging van het zijn…

De krans van roos en leliekelken, Gevlochten voor uw bruine vlecht, Werd op uw doodkist neergelegd, En zal verwelken. Gij zelv’, die neerligt in dit stof, Aan worm en made prijsgegeven, Verwelkte bloem van onze hof! Gij zult herleven.…

Heer, houd Uw handen opgeheven, Ontvang dit arm verwelken maar.…

Ik leg een bed vol idealen bloot die voorheen narcissen liet logeren en hun aroma liet verwelken naar schimmel op het smetteloze gedachtezicht. Ik heb de knik gevonden, de hersenwasser van dit denkstandbeeld… Ik loop op een wereld, een gezicht wat alleen diep gegraveerde lach rimpeltjes heeft.…

Bosanemoontjes hangen dof neer; boven hen glanst het nieuwe loof.…

Waarom verwelkt de roos zo ras? Zei Jantje, och of 't anders was! God wierd ook, dunkt me, meer geprezen, Zo 't roosje langer bleef in wezen. Al denkt ge, dat ge 't wel doorziet, Mijn lieve Jan! het is zo niet. De Schepper weet het best van allen, Waarom 't zo schielijk af moet vallen; En wil ook, dat ge gadeslaat, Hoe ras het aardse schoon…

En, zoals vaak in 't leven 't trotse en tere Vereend zijn, speelde op 't geel-bebloeide groen Een kinderschare, in roze en witte kleren, Luid-juichend om de gouden zomer-noen, Zó blij, zó blij, als zou nooit leed hen deren, Geen Dood dit broze schoon verwelken doen.…