Alle inzendingen over vuile ruiten

ruiten breek ik steeds weer…

Ik word opnieuw Gebroken in de vuile ruiten Die de pijn doen bloeden door driftige woedebuien. De vloer is doordrenkt In pijn, wanneer ik in Gedachten terug tegen Oude demonen vecht. Muren zijn nog vochtig Van al de vretende tranen, Opgeslorpt door kleine ogen, Hard ontstaan en handgeslagen.…

Verdriet zie je vaak niet het gaat vaak verscholen achter de deur verdriet heeft vaak geen naam het staat niet geschreven op het lichaam en zo blijft het dichtbij huis komt het niet buiten het wordt niet uitgeschreeuwd en staat niet geschreven op vuile ruiten verdriet blijft vaak binnen dichtbij het hart.…

“Natuurlijk keken we hier vaak naar buiten, Toen even niet, we hadden vuile ruiten.”…

Ik ben zo moe, zo vastgevroren in een vloek, en in de vuile ruit die zich verspreekt zie ik nog één keer mijn verloren blik, omlijst door angst en rook en zelfverwijt. Te laat. Geen hartstocht dreef mij naar de grens, geen Gorter of Lodeizen greep mijn pen. Te laat.…

Zwartgallig gedrenkt in een grauwe kust, holle kletsgrotten die ‘t natte zand verdelen Padstoelig verstoord door muf-rotte rust Kaasbeproefd schimmel, bepoederd met gelen De zon, gegaasd achter wazige wolken Trilbeverig vergeefs tegen vuile ruiten Vliegenvleugels die de vensterbank bevolken Grijsdood als waren ze niet te stuiten Miststoffig…

ruiten In paniek begon Annabel door het gangpad te rennen Maar de vreemde conducteur was nergens meer te bekennen Snikkend zakte ze in elkaar terwijl ze alle hoop verloor De laatste trein stopt namelijk nergens die rijdt voor eeuwig door…

ruit Vermetel wiegt het web aan het plafond Een huissloof rust op madeliefjes uit EMILY DICKINSON 187 How many times these low feet staggered- Only the soldered mouth can tell - Try - can you stir the awful rivet - Try - can you lift the hasps of steel!…

het vuile smeltwater likt langs de ruiten vol heimwee zie ‘k een maagdelijk zicht verdwijnen…

Ik denk aan 't goede, dat de Vader Mij in mijn goede moeder gaf, En 'k strooi, als cijns van dankb're hulde, Nog vaak mijn bloemkens op haar graf. Iets enigs is er in de liefde, Waarmee een moederhart bemint, - Een trouw, een zorg, een warmte, een teerheid, Die ge ééns - die niemand tweemaal - vindt. Gij kunt de vriend uws vaders worden;…

Vreemd wezen, onze geest, - soms met de koningsmantel, Soms met het doffe grauw van 't knecht'lijk pak bekleed; Ten dele 't zonnig licht, ten dele neev'len zoekend, Een lompenraper hier en daar weer een profeet! Vaak smakeloos en laf, vaak priester van het schone; Hier nachtuil tussen 't puin, daar aad'laar op de rots; Nu beuz'lend als…

Wat het nijdig lot ons afnam, Toch de maan gelukkig niet. Ach! wanneer we die niet hadden, Dieper nog ging ons verdriet. 'k Heb met Laura afgesproken: Morgenavond, klokke tien, Moet ge uw blik naar 't maantje richten; Ik zal ook naar 't maantje zien. Mocht 'k een wonderdoener wezen! 'k Maakte een spiegel van die maan: 'k Zou dan,…

geen vorst vandaag de winterkoning zingt zijn lof op vroege lente, luidkeels stapt de morgen deze wereld in het gras draagt speels wat tere madelieven voorzichtig wit in breekbaar groen er schuiven auto’s langs ze snellen vol bravoure het donker uit geen ruit met ijs slechts ramengrijs met vuile strepen volledig in gewone doen…

onzichtbaar, zonder woorden vertoeft de vrijheid vaak in mijn hart onkundig het meestal te uiten soms zo ver en angstig verborgen als achter vuile of beslagen ruiten als ik jou dan wil roepen mij wat ruimte te geven wil het speeksel in mijn mond de schreeuw bijvoorbaat snoepen gelijk een niet afgegane lont een schot in de loop bevriest…

Daar op dat venster zat het vuil, van vele,v ele jaren, en als ik het bijtijds niet was, dan blijft het zich vergaren. Ik zie terwijl ik bezig ben, de ruit zat bijna dicht, ik haal de spons er over en ik zie weer het Licht. 1 Joh.1:9…

Elke ruit waar we voor blijven staan voor mij enkel een spiegel waarin ik d'r zie…

Ik kijk door het raam naar buiten en zie de wereld grijs en vaag, getemperd licht valt door de ruiten, bedekt met een vuile stadse laag. Het grauwe uitzicht deert mij niet, een zonnig beeld vind ik overdreven. Dat ik juist in deze stemming geniet, is die glazenwasser daar om het even.…

Ik lach, reik hem mijn hand, maar hij heeft me afgedankt, op de stoep sta ik, groot vuil, ik lach, het huis weet dat ik huil.…

Op de rand van een middag lag nog een restant vlekkend verlangen dat samen met een bundeltje oud zeer - in een hoekje van de kamer gevonden - met het vuil is meegegaan. Nu de ruiten weer doorzien ogen zoals ze horen mag de week weer beginnen. Mijn schoenen zijn gepoetst, de sperwer heeft zijn nest gevonden.…

vanuit het glazen huis dat vrijheid heet fluistert een decreet rond veilige besluiten achter ruiten blinkt slechts zwart beplakt, waar duister rauw doortrokken wordt door smart een hart klopt hoopvol binnen dat wat zuiver ademend, de roep van leven weet zelfs nu na zoveel jaren onderdrukt het beeld vol gas met glans de vuile spiegel…

De oud-huishoudster van De Nijs en Meuldijk Komt met háár versie van de scheidingssoap Hiermee gaat Meuldijk dan weer op de loop: Ze geeft van ergernis aan zulk geheul blijk Wie weet in wier woord nu de waarheid schuilt En wie wier nest hier eigenlijk bevuilt…

Paleis Soestdijk was jaren het toneel van achterklap en echtelijke twisten, waarvan wij slechts een klein gedeelte wisten. Het stond in een geheim rapport van Beel. En wat onthult Fasseur na vijftig jaar? Wat iedereen al dacht, is ook ècht waar.…

De stad raakt straks de afvalbergen kwijt Een nieuwe CAO is afgesloten De boel wordt morgen keurig schoon gespoten En dat werd zoetjesaan de hoogste tijd Want bij Rouvoet en bij Pechtold moet u weten Hebben er ratten in de vuilniszak gezeten. ------ Voor een artikel in het nieuwe tijdschrift Binnenhof werden de vuilniszakkenvan…

In de mand vol vuile was kreukt haar hart bij de herinnering aan wat ooit was. In de stroom van een orkaan meegesleurd door dagen is het haar liefde die nog stroomt Bij het dichten van haar dijk vindt ze midden in de nacht de rust in een wasmand vol gedichten.…

het hangt er buiten omdat het binnen nog steeds te smerig weer is [senryu]…

Rond negentienhonderd kocht boer Swarts grond. Op de kavel lag een berg dat was niet erg de hemel te rijk zei hij: die maak ik met de grond gelijk. Weet waar je aan begint zeiden de mensen die berg is bekend berucht er loopt een gerucht die grond is met bloed doordrenkt. Die berg is slecht heren van het kasteel in Wedde stelden…

tussen zweetsokken en wat lege flessen vind je de gebroken snaren van de viool waarvan de klanken gisteren zigzag door kapotgeslagen ruiten voor het laatst de kinderen op straat vergiftigden opgedroogd brood tussen vazen met dode bloemen open conserveblikjes temidden van stoffige boeken en webben van spinnen die waarschijnlijk iets meer…

Wij gaan het jaar geplaagd weer uit Nadenkend voor een beslagen ruit Als een werkvrouw aan het werk gegaan Poetsend om corona te verslaan Weinige die door de deur naar binnen gaan O merk op , hoe fris is het thuis Waar de wind ruist door het huis Geurt dennen als lente Jezus is met ons begaan De blinkende ster, mijn God mijn lief…

Geen werk, ga stelen, niets te doen, ga uit verveling de boel vernielen. Geen cent te makken, kan jou het schelen, ga de eurootjes van oude dametjes stelen. Wat nou mentaliteit, die heb je nooit gehad, dus ben je die ook niet kwijt. Want om aan jouw behoefte te voldoen, jat je gewoon andermans poen.…

Ik voel me als vuil wasgoed In een wasmachine draaien Niemand die mij bevrijd Mij uit de trommel kan graaien Ik blijf maar in beweging Maar kom geen stap vooruit Kijk angstig om me heen Vanachter een ronde ruit Het duizelt me aan alle kanten Ik verdrink haast in het sop Het schuim staat aan mijn lippen Mijn haar plakt aan mijn kop…