Alle inzendingen over zichtbaar

o vroege morgen laat mensen wandelen ver over de velden in verse morgen maak wakker die lome poppen kom nader duidelijk zichtbaar maak los in ontmoeting van omhelzingen verhul je in tastbare grijpbaarheid laat ze voeden in zachte geluiden en in boodschappen van nieuw licht laat ze proeven van je vocale snaren geboeid…

Waar de scherven zijn gelijmd Worden de scheuren zichtbaar Zoals littekens laten zien Waar de wonden zijn geheeld…

voorbij de horizon eindigt het zicht begint het denkbare voorbij de sterren dooft het licht wacht het wedervaren in tegenstromen langs hemelbogen in drommen doorwaakte dromen tot zienderogen…

Het is zo vreemd te zien dat de maan schijnt niet alleen hier misschien maar van Groningen tot Limburg van links naar rechts ziet iedereen die buiten kijkt: de maan, aan de hemel staan! Toch bijzonder.…

De heilige Man in zijn pij keek door het raam naar de ganzen, Lachte: wat snaatren die beesten! kon ik ze maar verstaan! Zij zeiden: kijk, de heilige Man ging onder de mensen, Werd lichtvaardig als zij en nam hun manieren aan.…

Alle nieuwerwetse namen Van genieën, nieuwe en oude, Kwamen in die schedel samen. Iedre grote geest vertrouwde - Schijnt het - hem zijn diepste gronden En hij ijlt die te verkonden Met een mond als duizend monden. Hoe hij heet? Ik zeg u node Hoe hij heet. Zijn naam is Mode.…

De kale kruinen Ver boven reusachtige stammen Als natuurlijke fortuinen In verhelderend winters licht Opdrogende modderpoelen Tussen krakende knarren Droogte trotserend Boomknoppen zwellen De ontdekkingstocht naar nieuw leven Tussen bloeiende mossen Waar ogen met natuur spelen Het spel van zichtbaar genieten terrein wint…

Als ware de glimlach in mijn hart gesloten ontwaakte er een bloem tot volle bloei met prachtige kleuren. De warmte kan slechts bij het samensmelten op waarde worden geschat waar het licht van binnenuit je ogen verlaat als glinstering.…

zichtbaar in het roosvenster een duif ik hoor hem koeren…

verstikken daar de wereld niet meer ademt, zelfs niet meer ontplooit en haar blaas leegt in mijn hand ik als figuurlijk en mijn evenbeeld de liturgie van vrome schapen zalven de wetenschap dat het bebouwde, het ongenuanceerde zich telkens vergrijpt aan halve waarheden en het ment met vierkante wielen het zomert te lang, het decadente is zichtbaar…

lees de vaagheid in je ogen ook in je partnerkeus lijk je onbewogen je kleding niet geheel flatteus heb je gekozen om niet te voelen zelfs te vluchten bovendien onze ontmoeting o zo vluchtig kan de waarheid lezen in jouw ogen kon ik het zien…

Teksten worden weer drinkbaar uit heldere bronnen, lichter op een linnen zonnestraal en voor die zal begrijpen, zichtbaar.…

doorgaande tekens haar marmeren huid vertelt levensverhalen…

De sterren zijn goed te zien, de hemel is strak en donker, de maan laat zich goed zien, bomen steken zich af tegen de invallende avond. Langzaamaan worden de vogels rustig de stilte valt in. Af en toe komt er een auto voorbij, maar dat is dan ook alles, wat de avond verstoord. Dan ineens een knal, we stuiteren omhoog, schrikken beiden,…

ik voel dat je tegen beter weten in de tijd bent vergeten dat zijn sporen zich even niet zichtbaar in je huid hebben vastgebeten dat je gewoon degene bent die uit de spiegel zijn glimlach herkent nog steeds bevrijd van de donkere schaduwen uit de laatste tijd toch heeft de onrust van de nacht je niet echt uit balans gebracht…

je hoeft me niet te melden als vermist na mijn vlucht vandaag of morgen kom ik getooid in vreemde kleren terug met brede glimlach zo mag je me strelen alsof ik een ander ben laat dan je handen rusten op de hoogst bonte kleuren zodat ik weet: je bent een goed mens van missen en liefde spreken we later als mijn ogen en mijn lippen zonder…

plots, nu ik het zie, zie ik het gezien worden, met brede strepen van zichtbare vreugde, en dan, als een stuiteren van dank in schokjes niets, zie ik het zien dat zich ziende ziet het zien toch maar liever te vergeten.…

Kind van man en vrouw begeren Meisje een knaap en knaap een meisje,_ Ons zolang we 't vers hanteren Neurt in 't hart hetzelfde wijsje: Lang gescheiden, laat gevonden, Eindelijk één, hoe lang zal 't duren? Die in liefde elkander bonden Wonen elk voor zich als buren. Zaagt ge nooit van gaan en komen, Ebbe en vloed de vaste regel, Nu…

spectrumspeling het zwarte gat der kleuren gulzige absorptie dat wat rest teruggekaatst tot zichtbaarheid…

Oranje tegen het gastland: een hachelijke confrontatie, niet zozeer voor de kamerleden als wel voor kabinet en knvb. Met dank aan Coenraedt van Meerenburgh en zijn snelsonnet van vandaag _____________________________ De zaak is helder, namens 't koninkrijk Zat Conny met een mini one love speld Die als symbool tegen 't zere been niet…

Waar jij nu ook bent en met je ogen misschien gesloten in een veld met wilde bloemen en jonge rozen ligt denk je aan mij zoals ik aan jou niet mag denken, er is te veel gezegd de averij even afgewend op een verdwaald moment zullen we elkaar wel weer ontmoeten, als de luwte ons gunt van wat ooit in zicht wie weet voltrekt zich dan het…

MELKWEG Als partijen strijden Echt hard tegen hard Alle geloven De duivel scheidsrechter VERZOENING Slachtpartijen met Dood en verderf Uitdrijving van kwaad Het ongeluk voorbij UITDRIJVING Wapenborden van Elk vertrouwen Goede verdedi- ging tegen elke stoot SCHILD Dun en enigszins Doorzichtig doek Verhullend met slechts Zichtbare…

Men houdt het oog steeds op de weg gericht niet op de berm waarin ik ooit bij toeval werd gedropt en nu verwijl als vreemde deftigheid. Ik sta hier in een soort verlatenheid en niemand in de weg, men sjeest langs mij, ik word niet opgemerkt. Behalve soms door iemand die zich niet fixeert op eigen pad, mij plots gewaarwordt, afstapt…

De werkelijkheid zie ik door mijn raam mensen lopen voorbij de tuin driftig gesnoeid lantarenpalen stijl overeind een grauwe ochtend in maart Twijfel over het zichtbare want wie is die man achter dat raam zijn bestaan nooit verklaard dromend over de balans van wat hij won of verloor.…

Zichtbaar wordt de pijn van mijn hart in het vallend donker en het vale licht achterblijvend na de gestorven dag die louter pijn was voor de mens die zocht die zoekt en zoeken zal naar wie hij zijn kan Opgedragen aan mijn vrienden, de bezoekers van dak- en thuislozen opvang De Open Hof aan de Spilsluizen in Groningen…

Jullie, vrienden van Mij in de Open Hof Een luttel aantal Dagen later nog maar Hangt de foto van jullie In Memoriam boven de schouw In de woonkamer van de pastorie - Herkenbaar jullie uitdrukking Nog maar zo kort geleê Schonk ik jullie koffie en thee En nu al verblijven Jullie voor altijd in vreê Pijn die neerdaalde En zichtbaar…

als een regendruppel voel ik mij op deze troosteloze januarimorgen zo'n nietig deeltje in de natuur dat even zichtbaar is alvorens op te gaan in de natte massa…

slank en zo teer, bewegend als een veer zichtbaar genietend van dit zonnige weertje blozend haar kopje iets schuin omhoog geheven eenzaam en alleen in de middenberm, omgeven door geraas en stank van ‘t motorisch verkeer…

verdrietig en eenzaam niemand die mij troost daarom mijn masker dat altijd glimlacht om mijn gevoelens achter te verbergen zo heb ik vrienden ben ik een van hen diep van binnen echter voel ik mij leeg mis ik steeds toch mijn echte ik nog niemand hoort 's nachts mijn schreeuw in stilte ziet mijn eenzaam lijden achter de glimlach…

De luchten verblauwen ik verlang naar koele meren lippen kussen kleuren. Droevig is het najaar je voelt het aan je oogwater tranen zullen vallen. Onzichtbare sporen genoeg stof om in te bijten adders onder het gras. Bomen worden gekapt plastic in de buik van de zee mondvol kiezelstenen.…