Alle inzendingen over Blanke pit of..?

De kunstschilder met een sigaret in zijn mond smijt de verfklodders op het doek in het rond. Alle vormen en kleuren door elkaar. Maar hij toont zijn expressie, zijn gevoelens gaan met hem op de loop en later in een galerie staat zijn schilderij voor nog geen tien- duizend euro te koop.…

geen namen nee namen werden er geen namen genoemd alhoewel nummers wel nummers nummers werden er afgeroepen staand in rijen van tien leven geen leven nee er was geen leven er werd overleefd jouw leven of 't zijne het kon de hogere macht niet schelen werk te werk gesteld met verstand op nul blik op oneindig aangezien het werk…

De vrouw die mij eens ongevraagd, maar niet minder dwingend, moraalfilosofisch consult in de liefde gaf, belde mij onlangs per ongeluk vanuit haar broekzak. Zij wist niet dat ik kon horen hoe zij gewillig uit haar kleren schoot bij een ander dan haar man. Niet lang daarna kwam zij kreupel met bebloede lippen mijn tuinpad opgelopen.…

In de week die geen dagen kende, de week die hing, zoals zomerkampen en kerstvakanties, in een tijd van kauwgom. Hoe ik reeds in de gang, door een diepe kleilucht heen, de rotte longen boven rook. Dat alle ramen en deuren openstonden, voor geen enkel zuchtje wind, in de week van de hittegolf. Die geen dagen kende. Hoe de stilte werd opgevuld…

Er zulke behoefte aan; een kus, lik of aai Gemis dat zo leeg en broos aanvoelt. Hand zacht strelend mijn lange lokken Arm losjes om me heen. Genegenheid die woorden overbodig maakt Krachten opwekt die bergen kunnen verzetten. Dan weet ik het weer helder en zeker Ik mag me vrouw noemen, ten voeten uit. Wat een prachtige naam.…

Zes uur s'avonds de natuur herademt ik zit op een bankje in een bladstil bos de lucht is zo zuiver dat ik geen sigaret durf op te steken in plaats daarvan snuif ik de boslucht diep op het is zo vredig, zo stil af en toe fluit een vogel een andere vogel fluit terug ik geniet van de serene rust dan plotsklaps duikt er een straaljager…

Zal jij mijn kruiswoordraadsel zijn Geen doorloper, woordzoeker of cryptogram Daarvoor ben ik te tam En het zit vol venijn Ik wil het enigma verklaren Woorden die zich openbaren Puzzelen tot het past Desnoods op de tast Drie letters, twee horizontaal Klaarheid in opgelegde wartaal Angstvallig zoekt mijn pen Met elk woord dat ik ken Moeilijkheidsgraad…

Bent u cultuurbarbaar of fijnbesnaard? Ik hoef geen uitgebreide redenatie, ik vraag u om uw eerste associatie, een eerlijk antwoord toont uw ware aard. Waar denkt u aan bij ‘Max’? Vertelt u maar of dit Verstappen is of Havelaar.…

In de schaduw van mijn boom waar het bladerdak van hoog door de zware zoete kersen zongerijpt en voor het grijpen liefdevol en zorgzaam boog naar het kleine witte wiegje het beschermend voor de hitte voor het zonlicht uit het oog en ik droomde van de warmte tussen pitten van die boom klaargemaakt de confituren taarten etend zoet van kersen…

wenkte met haar golvend haar alsof ze mij een teken gaf, leek het of ze zei - er ligt een onontdekte vrucht te rijpen met een zoete pit, passievrucht van levenskunst waarin nog niemand is toegelaten.…

In ’55 is zij opgestaan, Door dapper op haar plaats te blijven zitten, Ondanks de scheiding tussen zwarten, witten, Trok zij zich niets meer van die regel aan. Voortaan denk ik, als ik haar zegel kus, Aan wat zij toen gedaan heeft in die bus.…

na het opstaan loopt hij de dag in naast de Alcolu spoorlijn grazen de koeien welke vind jij de liefste? de jongen, een kind nog kijkt met zijn kleine zus naar het schouwspel van de traag malende kaken de melancholieke oogopslag het hartstochtelijke loeien de jongen, een kind nog kijkt naar zijn kleine zus ze maakt bokkensprongen…

de troost te weten dat ons lijdend lijf zijn weg naar de eeuwigheid wel zal vinden…

Sterren worden blanke waterlelies De dageraad een doornloze gloed. Omstaanders grijnzen van verveling Alsof we de vervoering veinzen. Kom uit uw krocht. Schuif aan voor de rijstpap met gouden lepels.…

groen geel rood bruin uiteindelijk grauw de losgeslagen hemel herademt als gerepareerde klaplong Ja vanaf nu zijn sterren scheef gaan hangen en bloemstoppels het bleekgebalsemde kalkverband rond mijn winterslapen bloesems los gaan likken Hoor het klikken het tikken van mijn tijd is aangebroken Ja vanaf nu ontvouw ik me tot een blanke…

was daarop berekend de wilde kardinaalsmuts rozerood gekarteld blad Christelijk op orde in het kruis altijd al te goeder trouw bekend natuurlijk giftig voor hoofdluis vruchten in kamers van de doos kleurend vermiljoen tot purperrood de zaden hingen buiten niet bloot men trok aan hun oranje rokje en jawel godswonder boven wonder de blanke…

Verwonderd sta ik hier te kijken en zie de kinderen samen spelen blank of bruin, het maakt niet uit ze willen alles met elkaar wel delen Zullen deze kinderen ooit nog weten dat hier zo lang geleden oorlog is geweest beseffen zij de twee minuten stilte en de dag erna het bevrijdingsfeest? Ze lezen kranten, zitten achter de p.c.…

zomaar in beweging gezet Welige vormen welke ogen als een zacht donzen dekbed Hoor die prachtige vogels zwevend spelend zo vrij Veertjes zo mooi van kleur hun fluiten maakt mij blij Voel de warmte van de zon koester haar zachte stralen Zie sterren aan de hemel staan een heelal om in te verdwalen Mensen zoveel verschillende zwart blank…

‘t Kikkertje zojuist volgroeid springt van lelieblad op lelieblad, kansverwachtend gevolgd door de ogen van de snoek..die, grijnsbekkend, loerend door het wier, de uitdagende schitterflits negeert van een speelse blanke jonge voorn.…

En al de bomen staan getooid gebogen; Zo dekken zich Gods englen voor zijn ogen Onder der vleuglen blank bedonsde huiven: Een vlekkeloze vlucht gedoken duiven. Is dit Gods dag? Hoe kunnen mijne blikken Zijn witte glorie dragen zonder schrikken? Hoe kan ik, aards en ziek en arm en donker, Mij wagen tot zijn licht en rijk geflonker?…

hoofdschuddend uit mijn ogen kijk en zie hoe deze tijd de pletsteen voor zich uitrolt, er dan achterna holt zolang ik uit mijn ogen kijk, zolang ik door deze dagen ga, mijn hand bevestigd in een vrouwenhand: een spiegel vóór het omklemde hart van wie doodloopt, zijn angst ophoopt, zolang ik mijn hand houd in die hand; zolang zal ik het blanke…

Zij heeft haar rondingen bloot in een horizonloze verwachting, ze nam de blanke sneeuw uit haar boezem, verdeeld tussen zon en maan in de levende en de naakte nachten, zekerheden ver van haar vandaan, geketende geheimen door anderen verteld, ze streelde in gedachten de mildheid van de dromen, nipt met de lippen van het bloed uit de…

De hals, een blanke zuil, gaat in ’t gedreven licht der tedere lokken schuil die, fel doorschitterd, er de matte glans van doven: Zo smelt voor ’t middagvuur de witte wolk. Zo laat, wanneer de morgenbleekte in ’t eerste goud vergaat, de lucht haar vochtig waas zich van de zon ontroven.…

Nu, in de stralen van de zon, In 't water der gemene bron, In 't blanke brood dat 'k werkend won, Herproef ik reiner al de lusten Wier lippen ik als eigen kuste. Vaak, levend maar van hand in tand, Een zwerver door der mensen land, Zag ik in toegestoken hand, Hoe klein en armlijk koperstuk Tot klinkklaar goud werd van geluk.…

Het was al half februari en buiten een winterplaatje en dit bij een verwarmd klimaat, als een schilderij van Gauguin gigantisch groot: 'Neige fondante' met sneeuw als blanke pannenkoeken in het landschap, langgerekte..., toen ik Satyam bezocht. De satsang begint. De stilte valt... De zaal is vol verwachtings-spanning.…

Het boze oog waarin het licht gedoofd het trage bloed doet stollen daar woont geen tomeloze Liefde Het spel dobbelt tussen Oost en West en Indisch bijgeloof We zinken er in weg op de vlucht voor Goena goena en stille kracht De Indo drukt hiermee de Blanke in hem plat en wijt het aan een Boze Geest of kwade wil van anderen De geur…

De Oglala Lakota krijger Crazy Horse streed met losse haren als van een hippie en hij had een bliksemschicht op zijn voorhoofd geschilderd wat deed denken aan de Noorse God Thor Gek Paard was zo gek nog niet en hij won menige strijd met de blanke cowboys en cavaleriesoldaten totdat ze hem op zijn zevenentwintigste met laffe kogels de grond…

Dooi die de vlokskens tot wateren wijdt, dooi die mijn dromen tot daden herleidt, droef zijt ge telkens want ‘lief’ is op aard wat blank als de sneeuw nog zijn dromen bewaart, maar drinkbaar het water der ziel, dat, verreind, door smarten gefilterd naar de harten fonteint.…

oehoe van uilen vermengt zich met het huilen van de wolven in het bos de fee kijkt samen met de prins naar flonkerende sterren gezichten warm verlicht door manestralen reiken naar omhoog een ster verschiet en beiden elkaar in de ogen kijkend doen een wens voelbaar klopt zijn hart haar liefde door zijn bloed kust haar blanke…

Versmolten kelkje bloem in blank gedrenkt, Vergaar vergauwd de flauwste zonnestralen. Van alles wat je wekt zo ongerept, Ben jij de wens, het onverwelkbare Schenken, maar de schoot verglaasd, vat mineraal.…