Alle inzendingen over De graaf

De stille zondagmorgen, de steen, het lege graf, De opstanding van Jezus. waar is de hoop die hij ons gaf?…

ik harten kloppen het bloed is niet te stoppen in verbluffende activiteit voorbij de tijd van rusten, als ze hun welverdiende maaltijd lusten gaat de drukte onverminderd door bruisend, is de link naar mijn gehoor pas als kleine uren minder mensen langs de muren tellen vlakt het leven af, fluistert duister zacht haar echo's naar hun graf…

Oma is dood de moeder van Erica nou niet echt in de wieg gestorven 93 jaar en ze was de dagen zat De begrafenis roept vragen op maar welke vragen de Meilandjes zijn ondernemers van de wieg tot het graf Dus er wordt ook wat afgelachen opmaat naar de begrafenis van Martin dan zullen de lachsalvo's niet van de lucht zijn gilt Martin zelfs…

Als we nu geen protesten bouwen, liggen jij en ik, wij allen straks in een ONdemocratisch graf.…

Daarom bespreek ik nu op tijd Een graf, door licht en zon verblijd, Door vogelzang en bloemen.…

De doodsklok bromde 's ochtends Voor 's meisjes dood al vroeg, En weer bij 't avondnaadren Toen men in 't graf haar droeg. Haar broeder knielde neder Op de bedauwde grond, Een weemoedvolle glimlach Beefde om zijn bleke mond. De meisjes uit het dorpje Versierden stok en staf, En hechtten ene krone Op 't terpje van haar graf.…

Wij gieten zijn trekken in 't koper, Wij beitlen ze in marmersteen; Hij ligt in het graf onverschillig, Sinds eeuwen in 't graf alleen. Hij is vóór zijn tijd gestorven: Wie zond hem zo vroeg daarheen?…

Dat doet verhevene gedachten, (Terwijl haar naaste daalt in 't graf) Ook deze zelve gang verwachten, Want Adams blaad'ren vallen af. De Wereld kan haar lievelingen, Die met haar herts genegenheid, Wel gaarn altijd aan haar hingen, Niet langer houden als haar tijd.…

van mij met houten sier omsloten vier zwarte raven sleuren aan het koperen beslag zij trachten even triest te lijken als zij die volgen hun gedachten ingesloten In steen besloten beelden zuchten grijs zij wachten op mijn laatste reis bloemen die kransen zie ik toch liever dansen maar de koffietafel achteraf dan nog liever op mijn graf…

Achter de schuur van het oude huis ligt een opgehoogd stukje grond daar bovenop staat een houten kruis het is het graf van een oude hond. Het beest heeft altijd trouw bewezen aan z'n baas en zijn bazin in hun ogen was het dier een deel van hun gezin.…

Ik heb je graf gezien Je steen zacht aangeraakt Het zand eraf geveegd Jouw naam mooi schoongemaakt Gekeken naar jouw foto Heel eventjes gesnikt En lopend richting auto Mijn tranen ingeslikt Mijzelf nu voorgenomen Dat ik niet meer zo verzaak Met naar jou toe te komen Jij kwam bij mij zo vaak Maar pa Het het gaat iets beter Ik mis je elke…

Mijn nacht is breekbaar als een kolibrievlinder vreemde stappen naast mijn bed laarzen groot als wolkenkrabbers 't bliksemt en knalt en ik sta weer op straat - klein - alleen Ik ren naar het slagveld om een gedicht te schrijven graaf geen kuil voor gevallen woorden ik laat de bomen stapelverliefd ruisen de bergen elkaar opnieuw…

Grauw is het daglicht Als je weggedragen wordt In een stoet van dierbaren Die jou zó lief hadden Stilzwijgend tot het graf Mogen we bij je zijn Zacht verschijnt er een lichtstraal Als je lichaam ter aarde gaat Het zachte afscheidslicht Laat ons beroeren Tot tranen als je afdaalt In je laatste rusthuis De dood heeft je opgehaald Je…

Op je graf ligt geen enkele roos.…

Thijs zag moeders bleekte, zijn vader dolf het graf. Nu, van kind en kraai verstoken, doet Thijs zijn vaders werk. Hij graaft en ruimt de knoken, dat houdt hem fit en sterk.…

Zo heb ik je gekend, weldadig bij het leven, Je liefde voor mij nam je niet mee in je graf, Ze is al die jaren na je dood bij mij gebleven, Ik kan daar mijn tijd mee verder, jouw taak is af.…

Zijn leven vervalsend tot aan het graf zo was het, niet langer zou hij nog trachten deze kwellende kennis te ontlopen. Het ging bergafwaarts, hij raakte in nood men wilde tenslotte zijn huis verkopen toen, op een nacht, vertrok hij met een boot we zochten dagenlang en bleven hopen terwijl een kokmeeuw krijste: Hij is dood!…

Altoos wil ik om haar treuren, bloempjes strooien op haar graf: Wenend aan de kusjes denken, die mij ’t lieve meisje gaf. Morgen zal ik — maar voor mij ook is ’t gevaar van sterven groot. Gistren liep zij met mij spelen; gistren nog! en nu -- reeds dood!…

op zwarte schouders zwelt de stilte tot een ongekende zwaarte ik kus je houten lippen en laat je koude handen nog een keer rusten in mijn ogen vol vragen in bronnen van woorden vind ik marmeren zinnen die ik beitel in de aders van je aardse graf ik leg me neer naast glazen vogels en de geur van wierook op het witte grint waar…

Aan deze tafel blijf je tijdloos in leven: voor de dode dichter wordt naar je graf verwezen.…

zichzelf Bijna aan het einde van zijn bestaan Denkt hij glimlachend terug Dat hij het niet anders had gedaan Hij kijkt terug op zijn leven Met een blij gezicht Ook al was het soms wat donker Hij vond altijd weer het licht Hij heeft vele dingen geleerd Voor hem is het nu ‘af’ Zijn levensverhaal zal met hem eindigen In zijn eigen gegraven graf…

ik graaf in oud grind de spade stoot op een scherf die herinnert aan de ijstijd ik borstel de bewijzen bloot snippers houtskool van een gedoofd kampvuur de morzel van een schedeldak de splinter van een bekken omkranst door geitenhoorns uit de resten doemt een edele aap op met een spitsbijl van vuursteen in de vuist zijn grote neus…

Vanuit de nacht geboren, de glorie van het licht, de wereld zal het horen, geen graf blijft eeuwig dicht. Zie 't licht van Gods genade, de dag breekt stralend aan, de Koning treedt naar buiten, de Heer is opgestaan. Die als uit stof herrezen, zijn sporen achter laat, als eersteling geprezen van wat te wachten staat.…

Iemand legt bloemen op een onbemand graf. Een wit kind wuift met een wijde arm en begint stil te zingen. Een reepje stof hangt omlaag van de stomp van een tak. De wind haalt zijn hand door het gras. Tandeloze kam. Een bij harpoeneert mijn arm en verliest lijf en leven.…

Nu staan ze eindelijk stil, bij het open graf, en prevelen hun gebeden. Het meisje stapt naar voren, dapper, sterk en vastberaden, en ze legt, liefdevol, haar rozen op de kist. Een paar stenen verder, pikt een troepje kraaien, zwart en onverschillig, in de verse aarde.…

ik ben geen psycholoog of een relatiecoach toch graaf ik dieper dan de meeste wortels reiken geen analyse en grafieken maar eerlijk en oprecht met interesse de mensen in hun ogen kijken de hand schept al een warme band in eerst ontmoeten als formeel begroeten woorden vullen elkaar moeiteloos aan in een voorzichtig tasten naar verder…

de steen met je naam erop is verweerd, maar het gras op je graf is groen en ongemaaid. de bloemen zijn verleden tijd, niemand die zich erom bekommerd. ik zie je nog een biertje drinken, als een ets op mijn netvlies en die glimlach als een vrouw je aankeek. maar nu waait een koude wind langs mijn rug, als ik je naam zie.…

ik vroeg of je m ’n dromen wilde en je zei, ja ik wil wanneer de wind zuid is en ik alle woorden hoor wanneer niets wordt gedood wat jij bemint ik zal tot tien tellen en na honderd tot het heelal ik zal de zon over het water laten gaan, in lange bogen en over hen die wonen in jouw graf heen en weer, dieper en dieper tot…

Maar bij het lege graf vertellen en verhalen dat Hij leeft en is opgewekt.…

Ik vervloek het toevalsmoment dat ik op tv die beelden zie als ik begrijp waar ik naar kijk is 't te laat, 't verhaal bekend De naakte, nog jonge vrouw, loopt naar haar graf, haar handen bedekken haar intieme delen Ze is zichzelf al lang niet meer haar blik als uit steen gehouwen is slechts de echo van haar leven…