Alle inzendingen over Deze oudheid

Dat mijn oor geen woest geschal Boven eedle zang gevall', Noch mijn oor een bont vertoon, Meer dan oudheids zedig schoon. Waag ik eens de lier te slaan, Spoort mij plicht tot handlen aan; Schone Nimf! ontsta mij niet, Tooi mijn Leven en mijn Lied.…

vandaag geleerde woorden is hernieuwde oudheid die zich verder spreidt met het verstrekken van de tijd nieuwe woorden zijn er niet meer zoveel een koppeling van oude of een intonatie verschil toch voer ik mijn gedachten langs gedragen truien en lentebrieven ook al ziet niemand mij dromen in deze tuin van oeverloze taal ik verlang…

aanrakingen in vroeger tijd en vroeg specialistische aanpak tekeningen en prenten restanten bebouwing gaven inzicht over het toenmaals functioneren van catacomben en arena zo ook van de keizerlijke loge en zijn vertrouwelingen wilde dieren die mensen als prooi namen ieder steentje heeft een eigen geschiedenis samen bepalen zij hoe de oudheid…

Het boek van rakende oudheden en verbindingen. Treft ons vier seizoen en 365 dagen in een jaar. Het is een leven met zoveel mogelijke wrijvingen.…

Haar muren spreken met hun verwering van diep verborgen, bewogen oudheid. Vrolijk verkopen van spijs en drank verblijdt het vertrek, waarin plechtige stemming van de abdij heerst bij milde schemering, zich op donker hout van wand en kast verbreidt.…

wat is het allemaal banaal de weg heen de weg terug stuurs over de zeeën varend of kalm liggend op je rug, wat is het allemaal druk, de muffe kamers van de oudheid, de techno-kamers van het nu.…

De volkeren der oudheid streefden ernaar zich het Opperwezen voor te stellen elke stam ieder land had zijn eigen god een ruime gedachte werd vrijmoedig geboren bij Israëls kinderen de almachtige Schepper van hemel en aarde ja het ganse heelal heerste over de mensheid leidde zowel vorsten als onderworpen arbeiders al zouden ze de Naam…

Het gebouw, dat Friese oudheid bewaart, bemint stille stemmen uit elke tijd, tot bescheiden, blijvend bestaan bereid, binnen sterke muren van nodende aard. Strenge laden, onverstoorbaar bedaard, voelen zich somtijds door schuiven verblijd, waarbij opbeurend licht langs hun wanden glijdt: verborgen woorden springen op, zijn vermaard.…

zo nu en dan is er even die glans van een vervaagde herinnering, het venster ruw van oudheid met wat glas waar het licht van schuwt mijn zomer is de grijns van de verniste wolken voorbij en duidt mijn bestaan op de aflossing van karma, niets tegenstrijdigs verhaalt het verleden in het lijden van telkens het ontwijken ervan nochtans laaf…

als ik verbroeder met de smaak die mij het leven leidt, me musiceer met klanken die me raken, me geef aan de lusten die ik verzin dan zou het bestaan als een icoon uit de oudheid zich verlaten voelen zoals een dal eenzaam ligt te smachten naar het kristal onder de zoden toch heeft kennis het volle begrip naar het weten en smacht mijn adem…

het terugkeren van beeld waar taal bezwijkt aan verloren creaties stapelen kasseien zich achterwaarts op, er is geen wand die mij leunt wanneer achterdocht in visualisatie de schilderingen in oudheid kleurt, zwart wit versnelde passen geluidloze terugdraaiende wielen in een voort- gaande beweging maken van de afstandbediening een kaasrasp…

Het scherm door stroomdraad en luchtwoorden geleid duidt alles aan wat wereld en mensheid in zich houden en geven deze nieuwste boodschapper van schier vergeten oudheid opduikende gebeurtenis en zegenrijke raadgeving wordt omkranst door lover van de Boom uit Edens hof waarvan de eerste mensen ondanks Gods verbod toch aten heerlijke…

Hier heeft jonge kunde gezegevierd, geeft eer aan plots opkomende oudheid, die zin en genot der zoekenden siert. Met zwevende balletsprongen danst de tijd, terwijl hij verleden en toekomst bestiert, welke tot ineenvloeien zijn bereid.…

U roept herinneringen op vanuit de oudheid Uw geëerde naam gaat rond op aarde Ik weet wie U bent en blijft Ja ik wil leven en sterven in dit land, Het land van Freyja Ik zal U altijd dienen, Freyja U trouw zijn tot de dood. Uw recht zal ik verdedigen met lust en hand, Uw beeltenis waarhaftig dragen.…

Na zacht rumoerig wachten op eerste tonen terwijl gespannen snaren worden aangezet tot welluidendheid met fluit of klarinet om Grieg’s suite met schoonheid te bekronen klinken schuchter de eerste zachte akkoorden van het schone “Opus 40, Aus Holbergs Zeit” klanken vanuit de oudheid Muzen geweid tonen van cello en fagot die we als fuga hoorden…

onvolmaakte tijd daar gaan wij meer olie op het vuur en daar gaan we lief bijna een zegelring voor anna de vertaler uit een verhaal waar woonboten goten laten lopen over het water heen heen daar gaat dit heen richting het oosten waar soldaten later neerkomen als sterren uit het oosten komen en oneindig verdwijnen in verhalen uit de oudheid…

Bloemaert De zin van een leven mooi verscholen in het feit dat ademhaling per direct stopt als de deur naar de dood wijd-open staat De dood echter is grijs levenloos, gebrek aan kleur groei en bloei gestokt adem gepopt door verkregen rust opnieuw weer paraat Literair genre; de Oudheid met zich meezeulend herdersdichten van hoog…

oerwoud van de angst of ga naar Liverpool bezoek de toren van Babel en gebouwen van eens, die zich weer laten bezielen zonder glamour en glitter, wees een leeghoofd als het niet anders kan maar verspeel je kans op voorsprong niet misluk niet voordat je begonnen bent talent, toon je ware gezicht sta voor je vrijheid breek je verzet toon je oudheid…

zwart als de nacht lacht in een spierwitte melkweg waar miljarden fakkels helder schitteren omlijnd met figuren van vroegere tijden kleurrijk verschuilen objecten zich als onvoltooide schilderwerken ze wiegen in blauwe sluiers naast verstoten materie van wat ooit was de tijdgolf van het verleden door talloze lichtjaren heen gereisd oudheid…

. ******* Gehandhaafd heb ik verloren momenten tezamen met uitgemergelde beenderen welken mij de herfst drachtiger maakten dan jonge enten van een steeds weer nieuw begin – niet dat de lente bezworen is met leugens, want wat men ziet is de zuivere compilatie van het bestaan waar jeugd vroegtijdig sterft met de oudheid in hun…

Het blad stort zich in een lijdzaam stuiven de twijgen fonkelen in het avonddonker door de regenplassen spiegels van mijn gezicht die kringen van oudheid verzinnen. Oud zijn doet zeer nu ik ongeëerd aankom bij de oerbron waar boete en schuld zijn geboren.…

. (*) schitterend Glaswerk uit dezelfd' periode Bieden doorkijkje naar 't verleden van Iran (*) In combinatie met Nog t/m 8 maart 2009 in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Kijk voor meer informatie op www.rmo.nl.…

zeilboten nooit zijn aangekomen op hun bestemming, maar vast gezet op 't moment door het schilders oog prachtig decor van 'n vergeten wereld, waarin andere normen en waarden liefdevol hoog werden gehouden het blauwe linoleum is kaal evenals het rode kleed dat er jaren geleden als nieuw is neergelegd om sporen te wissen ademt het oudheid…

M’n oude leraar klassieke oudheid is al lang niet meer van deze tijd gevlucht voor ‘t huidige barbarisme is hij in oude verhalen gevallen zit hij vast in ‘t verleden van de - Mediterrane, azuur blauwe scheur die Europa en Afrika uit elkaar rijt bakermat van beschaving die dwars door Europa naar ‘t noorden drijft.…

In de oudheid, pas, keek ik, jou in de ogen. In de middeleeuwen hoorde ik jouw hart kloppen, voor het eerst. En in de nieuwe tijd vanaf zeilschepen in gouden tijden tot revoluties: ik leerde steeds meer, mijn beleving van ziel naar jou toe te wijden. En in de stilte van deze tegenwoordige tijd...…

Een pauw kom je veel tegen in glasramen, De oudheid zit daar voor veel tussen. Om geliefden in hun overspel te sussen. Zodat ze altijd terug naar hun vrouw kwamen. Zeus de oppergod was niet monogaam Hij had een minnares zonder schaam Zijn vrouw liet haar betoveren en bewaken door de reus met honderd ogen..…

Grazers maken vlees in een dagtaak wolven stelen het in tiende der tijd en tijd over voor leer en vermaak; sinds oudheid is de wereld ondenkbaar zonder slaven, ze heten nu werknemers en mogen zelf hun meester bepalen.…

Augustus, de zomer doet geen pijn,..zijn koren rijpt want alle oudheid, alle gouden granen gaan op in hun betoverende verlichting en al de liefde, al het goede streeft in jou en al het slechte, wilde met klanken betoverend zijn.…

Verlangt men in vroege ochtenddauw van stond af aan achter de meent weilanders her en der kauwend in neevlen gehuld te aanschouwen Verlangt men oudheden te zien men vindt ze twee uur gaans van hier hunebedden te Noord- en Zuidlaren Is men naar objecten begerig voorwerpen van kunstnijverheid de kerken van Uithuister-Meden alsmede die…

in de spiegels van mijn ziel mijn naam is Apollo, zonnegod, het marmerbeeld doet mij denken aan Artemis, mijn zusje, jachtgodin, de eerste vrouw die ik ooit stil en roze, ja naakt zag baden in Delphi's warme, bruisende bron, wat ik nooit durfde vertellen ik ben Apollo, de zonnegod, ik bespeel mijn gouden lier ik schenk sinds de Oudheid…