Alle inzendingen over Golfslag

Zal ik het vinden op de Hooge Hil Of op de wandelboulevard van Schagen Of zal de golfslag het me overdragen Of Carmen Sylva met wat goede wil Het zomert in november en ik tril Met helmgras mee gedurende wat dagen Inzicht heeft hier een goede kans van slagen Al krijg je het verkeersgeruis niet stil Gezeten op de hoogste uitkijkpost Zie ik…

De zee zoekt het land met een rustige golfslag, het land trekt soms aan, stoot soms af, behoedzaam en stoer blijft het liggen, beluistert het lied van de ruisende zee.…

mannen zien dat niet Zij roepen: de prinses is mooier - hun fantasie van dagelijks genot, een droom om zonder moeite koning te worden Dus vertrouwt Helena zichzelf niet Ze kijkt in de spiegel die een valse waarheid liegt ze loopt naar het meer (bewakers volgen haar op afstand) Haar ogen zoeken in het water haar lippen praten tegen de golfslag…

De wisselende getijdestroom loopt niet altijd parallel met het verlangen men lijkt stil te staan en dat kost kracht om tegen een sterke golfslag in te zwemmen.…

Pluimen rekten zich uit, sliepen en werden weer wakker in de golfslag van vruchtwater. Uit de wolken vielen sporen, bonte bloemen langs mijn raam. Meeuwen droegen het water, alles was grenzeloos in eb en vloed en de wind dreef de horizon verder af. Nu laat tijd me los, meer en meer, de grond nog zichtbaar.…

Het water kreeg een korte snelle golfslag. Het gele leem vertroebelt de rivieren. 't Heldere van de zee trekt zich terug. Het wilde voorjaar spiegelt in mijn ogen. Ik voel een schok door 't plekje roerloosheid Dat mij aan hemels stille midden bindt. Ik zie u aan, gij slaat uw ogen neder.…

welving in de bast witte druppels hars stollen tot kristallen die ik losschraap met een blikkerend mes door kruimels houtskool en rozenblaadjes roer met de olie van jasmijn besprenkel gomhars bindt het mengsel waarin ik een splinter van bamboe doop het smeult en kringelt sereen op als een psalm uit de keel van een koorknaap terwijl de golfslag…

Zwemmend met de stroom mee om niet te verzuipen, aangepast aan de golfslag van het water. Maar afgesneden van de oever. Stroomopwaarts zwemmen ging al lang niet meer want verzuipen dreigde, en je wou naar de oever. Maar nu het water niet meer stroomt in de stalen rivier van jou geest.…

Hetzelfde buikje, Golfslag op het nauwelijks kalende hoofd, Dat voortdurende zwijgen, de voeten op tafel En altijd tranende ogen. Je glas. Ouder. Waar we ook waren, was er afstand, was er Nurkse koppigheid. Je schopte je oudste zoon, Waar je hem raken kon: enkels, kuiten, schenen. Meestal onder de tafel of in de kerk.…

op een trage golfslag is deining van regen te horen door een holle lucht wat toebehoort aan niets de stad zeilt, spint verder over grijze straten die oplichten bij lichtflitsen van de dag (de natuur wacht op warme tijden, waarop het zonlicht oprijzend voldaan zingt, en magisch verschijnend blij is, waar de mens langs komt) mode verandert…

totdat het weer warm is, en in datzelfde zilte zand, tijd om te liggen is, te luisteren naar de golfslag, de meeuwen, een ver vliegtuig, een kind dat zich baadt en dat lacht, tot die dag komt, wacht.…

Met het ochtendrood in haar schaduw vluchtte zij naar een ander seizoen, de herinnering als glas in haar gedachten waar zij nog immer wacht met de golfslag ruisend aan haar voeten.…

als scholiere liefelijk springerig een hinde nu een vrouw getroffen door het mateloze licht "ik wil de wind de golfslag samen met het witte licht vanavond over zee ik bel dolfijnen en wij spelen en verdwijnen" zij vergt dat ik haar stroeve nek masseer mijn hand maakt los en ik karteer verborgen samenhangen haar zwijgen sla ik op of is…

zomaar een zoen neergebogen zoals zomers die in gondels varen met voeten in het water en prentkaarten verleiden, groenblauw langs houten palen en langzame lagunes soms wil ik een zoen zomaar een zoen traag en stil zoals oude uren over bruggetjes heen oneindig jong in ogen die tussen duiven op het plein schuiven en schateren om de golfslag…

We leven in een sneltreinvaart In de boot ervaring van golfslagen Ontslagen tot oppervlakkig meer Water wordt slechts gevoeld In een natuurlijk tranendal Verdriet oogst in vruchtbare grond Een geweldige bodem potentie De drainage is tijdelijk aangesloten Op de stroming vanuit de goot De één na de andere plant het kruid Schiet…

zon koestert rode schepjes in het zand vliegensvlug gaan berichten omhoog langs het vliegertouw licht van behuizing kleine wolken alles is gereed draadloos luisteren naar de hemel stemmen verdwalen in een droom vermengd met geur van zonnebrand slapers drijven naar een verste rand maar de golfslag van warmte spoelt hen weer…

zeemeermin Hoe warm de tropen in zijn bruine huid Jasmijn en zilt spontaan en grif vermengd Er kwam een telg met orchideeënbloed Vol huidhonger het leven tegemoet Van passie en van dankbaarheid doordrenkt Gezinsgeluk en minnaars, hand in hand De hoeksteen van de samenleving stond Standvastig op hun eiland in de zee Wel lokten schelpen, golfslag…

Vloeiend en kalm trekt de golfslag zich terug vervolgt haar weg in lijn Met vochtige lippen beroerde ze waarderend de oevers van de Rijn.…

Daarboven gloort het licht Het signaal dooft naarmate wij dalen Wij stegen weer op Uit nieuwsgierigheid En voelden plots de golfslag Die ons spoelde op het strand Onder de volle maan Na een periode van onwennigheid Waren wij de zee ontgroeid.…

De golfslag achter de ribben Neigt naar een roes De verbeelding was dooreengeschud Toen Venus haar lijf verliet Met dat vlees dat vanzelf sprak In een luchtig vertoon van vezels Stof en gestalte vielen samen In de ronde, reine welving van de heup De korrel van het vel De weke weelde Wenkt mijn tintelende vingertop Mijn blik dolt en…

bezochten en wijzers wezen lang niet elk kwartier hoewel we om een eeuwigheid verzochten we voelden ons als opgejaagde dieren die dorstig smachten naar een heilzaam vocht vol overgave streken we banieren elk middel was geheiligd, alles mocht gehaast persten we druiven, brouwden bier bij nacht en ontij raakten we vervlochten en deinden met de golfslag…

zuigend zand ja steeds opnieuw wil ik je weer verrukken op jouw vereerd en begenadigd strand och kom, vergeet voorgoed die helse pijnen die onze zielen ooit hebben ontwricht laat weer de zon in onze harten schijnen in zoele warmte en gekoesterd licht het wolkengrauw dat onze hemel smoorde dauwt zich voorgoed in zeeën van gevoel zijn golfslag…

door boodschappenlijsten krullen op zee God speelt met zijn haren in de ochtend speelt met zijn haren in de middag laat in de avond wat krulspelden vallen Midden in de nacht jaag ik een vinger door god's liefste pijpenkrul draai een rondje door de bedoelingen door de bedelingen In mijn juttersmandje stop ik windingen golfslagen…

De rivier stroomt afwaarts, wel en gezwind Maar trekt zich niets aan van de draaiende wind, De golfslag verhevigd, nu en zoal Maar slaat toch dood op deze veilige wal. Doorzichtige lucht, de warmte stijgt op Met de wind mee, varend op kop. Over bergen en rivieren, langs hoogten en dalen Door het wassende water, de wind zal vervalen.…

Gelijk een zwaan, die schuchter de veren strijkt, zich dompelt in het koele meer om de lange slaap te vinden in een donzen bed, gebonden aan het strikte heden, in de brekende golfslag van de tijd, schuddend aan mijn levensboom, waarvan de vruchten maar niet willen vallen, in het stof van opgewaaide verzen is het moeilijk keren in een…

In de golfslag van de tijd, schuddend aan mijn levensboom, waarvan de vruchten niet willen rijpen. En in het stof van verwaaide verzen is het moeilijk keren in een vastgeroest idioom. Het einde dient vooral te blijven waar het is, eens zal ik zal hem toch wel ontmoeten.…

morgendauw Langs dijken wegen en berenklauw De schreeuw van moederpoes haar kittens miauw Och glanzende zwanenveer van ons geslacht Door Goddelijk ontfermen in het licht gebracht Met tranen in ogen het verdriet in donkere nacht Waait Gods adem binnen zonder praal of pracht Wie in huivering om de boosheid van het kwaad De demonische golfslag…

Zacht kabbelend met diepe gronden Het mooist op vroege ochtendstonden De golfslag leidt je gedachten Kunnen pijn doen verzachten Geven je geest de rust weer terug Overspannen de tijd als een brug De weerspiegeling toont je werkelijke gezicht Maken je gedachten iets meer gericht Kabbelend wordt je hartslag lager Verdwijnt het verdriet iets…

gelijk een zwarte zwaan, die schuchter zijn veren strijkt, zich dompelt in het koele meer om zijn langste slaap te vinden in zijn onopgemaakte bed, gebonden aan het strikte verleden in de golfslag van de tijd, schuddend aan mijn levensboom.…

Daarin varend als een zwaan trek ik achter me een baan waarin rustige gedachten met een trage golfslag wiegelen. Zo stil zal ik altijd drijven over gladde, effen grachten. Het onwezenlijke gaan door die spiegel doet me aan als een droom, die vele nachten me bezocht, maar nooit wou blijven.…