Alle inzendingen over Heldere vluchten

Met dank aan Coenraedt van Meerenburgh en zijn snelsonnet van vandaag _____________________________ De zaak is helder, namens 't koninkrijk Zat Conny met een mini one love speld Die als symbool tegen 't zere been niet telt Pal naast die Palestijns gezinde sjeik Een zakelijke zege zonder franje Gelijk het inspiratieloos Oranje…

Ze zeggen dat rozen verwelken en dat bomen groeien Ook al zijn rozen het mooist wanneer ze bloeien Op een zomeravond bij een heldere blauwe lucht Die de werkelijkheid maskeert waar men voor vlucht Omdat we niet open staan voor gecompliceerde zaken Het is ons eigen om eerst te gaan voor makkelijke taken Maar als er geen zomer is genieten…

wolken dalen neer in helder water plengen rimpels over vlakte schurken aan tegen randen aan verte, nauwelijks zichtbaar regen versteent, stuit op blindheid van muren. Ik vroeg het raam om vergezichten tussen lamento en bittergaar er is geen ontwaken geen opstaan, geen vlucht uit de dodengalerij op de rug van roemloze slaap…

zonder haast zie ik je gaan je jasje open in de wind je gaat op je tenen staan omdat je boven dromen vindt die dromen zie ik in je ogen zo helder blauw net als de lucht hoe vaak heb ik daarin gelogen om te behoeden voor de vlucht als dan de wind is weggewaaid hoor ik plotseling zijn stem, ik heb de wolkjes uitgezwaaid zeg ik hoe trots…

hoe bang ben jij, wanneer kogels je om de oren vliegen, eerst nog ver weg dan nadert het gevaar, er wordt verkracht geroofd en gemoord, in tijden van oorlog geldt het recht van de sterkste vele mensen veranderen in zieke geesten en jij, jij bent nog banger waar moet je heen, hoe hou jij je kinderen veilig alles van waarde wordt gepakt en…

vliegen en zweven op de vlucht voor je leven kleuren bewegen!…

Het is een hilarisch gezicht zoals de aarde wordt verlicht door de zon en door de maan de grote beer die je aan de hemel ziet staan de poolster straalt in volle kracht het is een koude heldere nacht een ster gaat op de vlucht ik geniet van de avondlucht het is een prachtig fenomeen ik vergelijk het met een edelsteen een ster is net een diamant…

zoveel vragen wilde ik je nog stellen, maar plotseling was je weg, in een flits, ik had het niet eens gezien, kom je nog eens terug, dan boek ik alvast mijn vlucht.…

het water tussen bomen ligt zo helder in het vergezicht der zaterdaagse kade, dat ik niet weet - niet weten wil - van schade de lucht drinkt vogels in hun vlucht en wolken in hun zwijgzaam drijven - het najaar nadert met niet meer gerucht, maar het zal langer blijven....…

meeuwen zullen blijven zweven aan een heldere lucht want ze blijven hopen dat we ze ooit eens zullen hebben begrepen ze zullen blijven krijsen dwingend schreeuwen kijk en lees ons lees ons het enige wat we eisen lees de onnoemelijke veelheid aan gedichten die we voor jullie in het luchtruim hebben geschreven tijdens onze vlucht…

Woorden buitelen als stenen en zeggen zoveel liefs of zoveel naars; ze openen de zolders van 't verleden, verbloemen wat er eigenlijk gezegd moet worden, maar openen ook helderheid en licht en vreugde. Woorden buitelen en vallen stil en ademen doorheen de ruimte.…

Kussen Liefdeslied 'k Heb jou lief Wil laten zien 'k Heb jou lief Geen Corrosie Jij bent de vrouw Gazelle in mijn dromen Helder als water Bergkristal Jij bent de vrouw In mijn leven gekomen 'k Zie jou vaak En overal Een ruimte, jouw kamer Opengeslagen bed Mooi.…

Ik weet het nu Nu ik het weet is het goed Zo goed dat alles mag Alles mag want het is goed Het is vrede nu Nu alles helder is Zo helder kan het leven zijn Ik leef in het moment Het moment dat is het nu…

woorden, windpauze in een opgestoken storm, perceptie van een ongeschreven waarheid, ten alle tijden helder als kristal, als zij ons de hand reikt…

Uit de heldere rivier van mijn onschuld; van aangezicht tot aangezicht.…

het land begraven achtergelaten in een geeuw voorbij eeltige handen Hier hongert de dageraad De tijd spiegelt zijn wezen in al het levende De tijd is als een Goddelijke hartenklop als het druppelen van zijn eeuwige zaad op een begerige Aarde Zij is de draagster van zijn weelde de hoedster van zijn stilte in de gradaties van hun helderheid…

Het boeddhabeeld leeft glashelder in de vrieskou -- en smelt in de zon.…

hoe helder is hier toch de hemel hoe talrijk zijn de vette meeuwen al schuimend tussen ’t volks gewemel terwijl er noeste werkers breeuwen hoe zuiver schijnt de kustlijn er rondom het hoedend hart geslagen waar westenwinden her en der de duinen met hun kracht belagen hoe lief is mij haar zilte land het fleurig voorjaarsmozaïek de jutter…

Wat we willen: Momenten Van helderheid Of beter nog: van grote Klaarheid Schaars zijn die momenten En ook nog goed verborgen Zoeken heeft dus Nauwelijks zin, maar Vinden wel De kunst is zo te leven Dat het je overkomt Die klaarheid, af en toe ---------------------------------------- uit: Verzameld werk. Gedichten (2002).…

Een vissenschool verschijnt in helder water, dat keert als spiegel kijkers weer omhoog. Aalscholvers troon en hemelend daarboven de lucht, een vlucht, een zucht: “Wat drijft een eend?”…

je draait en kolkt spiraalt wolkend hoog in de lucht demoniseert de zon met regenbogen water door brekend licht jaagt cumulus in zwart naar een nog heldere einder hoost daar alles plat doezelt in zomer verspilt tijd van de dromer met warme landerigheid jij bent mijn heerlijke windekind leeft van lucht lacht in iedere vlucht…

de vlucht van gieren en het ontbinden van karkassen ik weet nog niet wanneer ik naar huis kom…

een kleine lente ontspon zich in jouw wintercocon zon wikkelde de draden af die schaduw gaven zacht ontwaakten maanden slapen in het eerste licht dat vorm gaf in het strekken van nieuw leven zag je vleugels strak ontplooien kleuren die ontdooiden je koos als regenboog een fladderende vlucht vrij in helder blauwe lucht…

Verliezen Opnieuw Twijfels en pijn Onzekerheid Waardeloos Huilen Steeds verder gaan Weer verdwalen Verschuilen Verlangen Opnieuw Sterk en krachtig Zekerheid Idealen Bestaan Jij mag er zijn Hier ben ik ‘k Ga met je mee Groeien Steeds vaker Je naam in de zon Geen vluchten meer Heldere schaduwen Zomers licht Een geschenk…

Ik wilde slechts ontsnappen maar wist niet waar ik moest beginnen. Geluiden van klinkers vulden deze lege morgen waarin ik niets dan blauw zag. Een droom die geen droom was, onzichtbare vlekken die een onuitwisbare indruk achterlieten. Al gaandeweg dreef ik de stilte voor me uit en daalde af in de lange nacht.…

Een beroofde kinderhand, Eindeloos wreed, Het kijken doet zo zeer Een inwendig gezicht, In de nacht verborgen, Mijn hart gaat onbedekt dicht Een knagend visioen, Achterwaarts lopend, Mijn slaap wordt wild gesnoeid Het blijft maar regenen Op mijn eigen huid Vreemde tranen, Een doods geluid Vluchten kan niet meer, In mijn dromen…

als ik meega met de wind zo maar naar verre streken krijg ik dan heimwee naar mijn lief als ik daar los kom van de wind daar in die verre streken weet ik dan wel hoe het leven gaat als ik daar adem van die wind in die vreemde streken mis ik dan mijn hartedief want vaak is die wind ginds in die verre streken toch ook maar lucht gebleken…

De nacht; haar dromen schenken klare wijn in eetpapieren bekertjes. Langs die meteoren, op een zoethouteren kruk zit ze in een wei van sterren de koeienweg te melken ergens in het eindeloze loopt de planeet een blauwtje…

woonwijken hangen in vleugels, het parlement huist in de cockpit ministeries zijn de ramen winkels bevolken de romp het gangpad is gigantisch groen van gras en rood van aarde we rollen in auto's van punt naar punt van werk naar huis naar bed overdag zitten we rechtop, in de vleugels liggen we neer, we hoeven niet te denken het vliegtuig…

ik vlucht mee met witte zwanen over wel zeven heuveltoppen naar het vergelegen zilveren meer alwaar ze op het water glijdend stoppen kennelijk niet voor de eerste keer gevangen in een sluier van regen drijf ik langzaam met hen voort zij bepalen voortaan mijn wegen hartentranen hebben mij verstoord zij vloeien door een diepe ader van aangeslagen…