Alle inzendingen over Krokussen

De roos, tulp, margriet, narcis, leeuwebekje, heide, lelietje van dalen, klaproos, anjer, madeliefjes krokussen, de korenbloem. Niet allemaal ruiken ze lekker. Bij voorbeeld de anjer ruikt niet zo lekker als de roos. De lelie van dalen ruikt erg lekker. Veel en veel lekkerder dan de anjer.…

Een iets bescheidener persiflage op maartse Küren en het hedenochtend over onze vredelievende hoofden neergedaald zesregelig kwikzilverig razend snelsonnet van de hand van onze zondagswoordenaar, maestro Jan Bontje ZOMERTIJD Het lijkt al mei en toch is het pas maart Al kruipen IJsheiligen uit hun holen Voor krokussen de dood of gladiolen…

Met stijle passen schuifel je uit mijn kader als kind, geliefde, moeder, vader en weer als kind Onherroepelijk groei je volwassen betreed je drempels in de tijd ontlokt de horizon, zo wijd je van het huis dat je bemint Dus laat krokussen je nogmaals verrassen Tel je stappen op het prille gras Het veert straks op, alsof je hier nooit was…

hoor hoe de vogels langs elk paadje luidruchtiger kwetteren en fluiten weer gedreven een maatje zoeken zie hoe sneeuwklokjes en krokussen hun tere kopje boven de aarde steken reeds een vroege lente proeven voel mijn lief hoe ons lijf na alle kou en regen de luiken stilaan open zet hoe onze stramme benen lichtvoetiger gaan bewegen…

ging want hoe vertel je oude bomen dat zij overbodig waren, moesten wijken voor een ruimer zicht wellicht waren ze liever een natuurlijke dood gestorven, doorheen de tijd vanzelf omgewaaid nog lang klonk na het harde geluid van de zaag hun zacht geruis, gelijk een o zo droeve sonate zoals zij daar lagen tussen schuchter ontloken krokussen…

die als een etherische gids mij voorgaat op mijn pad de natte sneeuw trekt zoutkringen op mijn laarzen de witberijmde daken geven mondjesmaat hun laatste pannen vrij straks dartel ik kalverblij in een klavergroene weide trap wild gaten in de voorjaarslucht ‘k ontdoe me van mijn juk trek alle registers open vul mijn mond met gele krokussen…

Of denk je soms dat er door mij geen krokussen meer bloeien? Terwijl ik nota bene de ambassadeur van sneeuwklokjes ben! Ook al ben ik een slak, ik ben wel een betrouwbare slak met het hart op de juiste plek. In de war, maar wie is dat niet? Kijk anders diep mee in de leegte van mijn ziel.…

Weer staat het voorjaar te wenken en de krokussen zijn al uitgebloeid maar de lente trekt zich daar niets van aan en doet ons zonder meer verstaan dat alles weer goed is, al is het maar voor even want de drukte jaagt ons weer op en toch groeit het gras ook zonder eraan te trekken. Wat kan ons hier en nu ten leven wekken?…

Krokussen deinen verrukt op de maat van wat kwinkelerende vinken. Een bakkersjongen loopt fluitend op straat zijn neus en zijn bolletjes blinken. Dan valt de regen, die zalige regen het klatert in goten en stegen. De postbode rent, de keukenmeid gilt de schooljuffrouw giechelt en trilt. En kijk!…

het was al ruimschoots in de lente maar het leek of alle wekkers achterliepen waardoor merels nog steeds wintersliepen door het ontberen van een pinnige dirigente tussen wat witbevroren sprietjes door piepten krokussen eerst heel nieuwsgierig doch vermenigvuldigden zich al snel tierig tot een blozend voorjaarsmetafoor eindelijk is de zomerzwaluw…

Krokussen, als penseel streken, op een strak groen canvas. Mee zwierend op de maat van een frisse ochtendbries. Vogels fluiten met nieuwe energie. Vliegend, dansend tegen een strakblauwe lucht. Feromonen vullen de nog ijle lucht. Testosteron gevechten om vrouwelijk welwillendheid.…

De krokussen zijn uitgebloeid, maar geel en blij staan Paasbloemen te pronken. Beseffen zij dan beter dan wij, mensen, hoe nieuw het leven wordt in deze dagen? Hoe alles weer verrijst en dank vertolkt?…

De krokussen zijn uitgebloeid, maar geel en blij staan Paasbloemen te pronken. Beseffen zij dan beter dan wij, mensen, hoe nieuw het leven wordt in deze dagen? Hoe alles weer verrijst en dank vertolkt?…

- Daar waar ik voorheen bij elke Vorm van milde kritiek in mijn Schulp kroop, en negatieve Gedachten hun vrije loop liet gaan, Hebben jullie mij geleerd op Zo'n moment de andere kant op te denken, Gedachten worden niet langer gevangen In de spiraal die alleen neerwaarts Bewegen kan, maar krijgen verse lucht Om als ontluikende krokussen…

Eindelijk valt de zwarte sneeuw de rode krokussen gillen van pijn zijn of niet zijn is buurmans klein bestaan een floers van rouw geeuwt Als de rook uit de giftige smeerpijp in het dronken land van bevingen de armen van Geest de ene vergeving na de andere door de strot knijpt Hulpvaardig staan de bolgewassen gereed om met hun mantels liefde…

Een winteravond waar de dagen een beetje lengen, wel nog vorst, maar hier en daar zijn er al tulpen te zien, en krokussen en hoor je vogels.... Dit arme hart weet plotseling weer dat er lente komt, dat liederen gaan klinken uit de huizen waar de kinderen het nooit verleren blij te zijn.…

lentekriebels, ziet men dubbele gevulde bloemen, bloembladen, gecultiveerde tulpen in opvallende kleurencombinaties, liefdevol worden door kinderen bomen geplant de bloemlezing helemaal ondergedompeld, zoekt heel iets bijzonders in hun ervaringen, geel en groen, vertellen dat de lente begint, zijn de kleuren van het land, sneeuwklokjes, krokussen…

Het is genieten van het mooie voorjaar Van de kleurrijke krokussen die bloeien Van de zon en van alles wat gaat groeien Kijk naar het nestelen van een vogelpaar. Een lekker warme tijd breekt weer aan De bittere kou is eindelijk uit de lucht De lange strenge winter is op de vlucht Al heeft die wel goed zijn best gedaan.…

Zo zacht valt nu de sneeuw en doet de vlokjes landen in ‘t water dat hen opvangt op de grond; ‘t Is stil terwijl de vogels zwijgen en krokussen verschijnen hier in ‘t rond.…

niet zo goed waar het denken ophoudt en de ontroering begint als je een kind ziet dat nog zo onbevangen naar de wereld kijkt, met blauwe ogen die nog niet al die rotzooi gezien hebben, die geen getuige waren van de vernieling waar wij elke dag mee doorgaan door onze manier van leven en consumeren, al moet gezegd dat ze ook nog niet al die krokussen…

in pastelkleuren herken waar jij mij telkens inluist als kwestie van zien en gewen dan geef ik mij aan minnen over als ik jou in voorbodes zie van opgaande lente in perken van prille voorjaarsbloemen ik krokus jou waarin ik wil in al mijn bejaarde overgave trek ik je behulpzaam op schoot lachen wij eigenlijk om niks zie ik je wangen krokussend…

Het is genieten van het mooie voorjaar Van de kleurrijke krokussen die bloeien Van de zon en alles wat gaat groeien Kijk naar het nestelen van een vogelpaar.…

Wat ben ik blij, dus stuur ik dit bericht: dat vogels weer uitbundig zullen zingen, dat bloemen je weer overal omringen en dat weer alles kleur krijgt in het licht. En dat weer alles kleur krijgt in het licht, dat zoveel maanden haast leek opgeborgen en dat de mensen groeten, ook al zijn er zorgen, ze voelen zich tot vreugde weer verplicht.…

sneeuwklokjes die met hun onovertroffen klokkenspel het voorjaar inluiden krokussen die haar liefdevol wakker weten te kussen door hun lippen te ontsluiten narcissen die zich van al dat fraais maar wat graag willen vergewissen een gretige te vroege zwaluw uit het verre warme zuiden allen willen meedoen aan het leven een ook de…

Straks bloeien krokussen en komt een glimlach omdat kinderen weer buiten spelen en we hun getater horen door het open raam. Geduld nog even – dan hoor je weer je naam!…

blikt de winterzon eventjes achter het raam ga dan vlug de frisse buitenlucht opzoeken zolang de krokussen nog niet ontluiken gaan kunnen wij best in winterrust vertoeven….…

De geurende bloesem in de lente, een tapijt van sneeuwklokjes en krokussen. Kleurige vlinders overal en vogels en bloemen, zonder tal. Ja, als ik wil zien, dat zeg ik goed. Wat moet ik ermee als ik hoor, dat er een meisje is vermoord. Ziek word ik ervan. Een lust opwekkend middel hebben ze haar gegeven. Wie bedenkt zoiets.…

Winterse dorheid omringt een bloeiend veldje paarse krokussen. De verse mesthoop op natte bouwgrond verdrijft zilte regengeur. Ijskoud holt het kind door de tentoonstellingzaal, staat bij één schets stil. Spelend rent een kind het politiebureau in: Pa's tas is terecht!…

De wintermaanden hebben gedragen en gebaard hebben ons als voorjaarsboden aangestaard, wensen nu eveneens met het daglicht te spelen, al wilden krokussen deze zonnestralen al stelen. De aarde is vol van al dat water door de stormen, wil ze haar wil nu tonen in deze verschijningsvormen.…

Terwijl ik naar hem kijk zie ik onder struik en heg al sneeuwklokjes en krokussen, zij banen zich een weg. Heel even nog, als straks de kou verdwijnt, dan zien we hoe in volle glorie als was het een tapijt weer overal hun bloem verschijnt.…