10508 resultaten.
te
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 181 Te mooi
Te gevoelig
Te romantisch
Te levend
Te depressief
Te talentvol
Alles
Wat in de mens
Is te
Gaat over
Een onzichtbare grens
Waarin
Een hand
Je duwt naar je plek
Te is
Een grens
Het wil zeggen niet te gek
Je bent enkel een onderdeel
Van een groot instrument
beton cement
Uiteindelijk nietig
Als mens verdrietig
vechtend om opgewassen…
Hemelvaartsdag
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen 63 Och liefde van Waarheid
en leven wij zijn
tot vlammen ontstegen
Een witte wolk
onttrekt het zicht op hem
Er klinkt een lied
vergeet mij niet dat stroomt
naar ‘t hartenbloed rein
De levende fontein…
In de maak
netgedicht
1.8 met 4 stemmen 101 Als dat wil zeggen indien
in Keulen en Aken opeens
naamloze generaties
in de anonimiteit verdwenen gelederen binnen hun muren
zouden rijzen uit hun moeras
Als en indien evenzeer onverhoopt de weg tussen Keulen en Parijs dat wil zeggen
het zanderige pad naar Kom post Stella plots in het niets oplost
Als dat wil zeggen als ware
de pelgrims…
Terreur
hartenkreet
4.1 met 10 stemmen 807 Wanneer stopt deze levende hel?
Als iemand daar toch eens antwoord op wist……
VROME AARD
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 139 schijn
die dit levende gewaad
uitstraalt en verbergt.…
Ons heelal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Laten we ons eens levendig voorstellen,
dat we samen met al wat leeft,
mysterieuze antennes zijn.
Van onze cosmos.
Dat we samen open ogen zijn.
Van onze wereld.
Dat we hier op aarde werden geboren,
om door het toeval uitverkoren,
waar te moeten nemen.
Om alleen maar bewust te zijn.
Om mogelijkheden te zien.
Om samen bij te dragen.…
Voor onze dochters
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 308 Dertig jaar eerder werden we geboren,
maar snel hadden jullie ons ingehaald.
We trekken nu al jarenlang samen op,
toch worden levensjaren niet door ons,
maar door een verre horizon bepaald.
Ooit bereiken wij die horizon.
Daar gaan wij over in verhalen.
Daarna zijn wij niet langer 'wij'.
Laten we nu al verhalen schrijven.
Zo blijven jullie…
Onder Uw vleugels schuil ik
netgedicht
4.2 met 5 stemmen 325 Als alles lijkt verwoest
door een verterend vuur
de aarde nasmeult
in de avondgloed
buigt zich de boer
over een verkoolde hen.
Wanneer hij, vleugellam
haar in zijn hand wil sluiten
begroet hem het
verholen dons
in zachte piepgeluiden
levende getuigen.
Als alles lijkt verwoest
buigt zich een losser
over wie zijn vleugel zoekt.…
Vrede, Vrijheid, Geluk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Subtitel: Ik vraag bootvluchtelinge (II)
Ik vraag wat haar heeft doen vluchten
'Na drie keer verkracht te zijn' (respectloos)
'En reeds daarvoor verlangde ik al
naar een land met
VREDE
VRIJHEID
(GELUK)'
Leugens waarmee jij bent geconfronteerd
Betreffen nimmer, echt nooit een waarheid
Mijn God, waarom vieren
wij straks feest'lijk…
Nacht
poëzie
3.3 met 37 stemmen 6.225 Niets dan de wijde,
de grote rust:
eenzaamheid zachtjes
in slaap gekust;
niets dan het sluimren
van 't levend Al,
dat straks weer de ogen
ontsluiten zal;
niets dan de hemel,
die ogend waakt,
zolang lome aarde
het waken staakt;
niets dan wat wijde
oneindigheid,
in Nachts zachte armen
rustig gevlijd.…
de levende moeder
netgedicht
3.4 met 10 stemmen 557 gelijk aan mij
geraakt de aarde
in alle sferen
zo bezwangerd
uit ondermaanse
maagdelijkheid
geraakt stof bevrucht
in de levende moeder
vaak is dit
een moment
als alle jaren
waar we intens
naar uitstaren
nog zuchtend
in de barenswee
mag ik, de mens,
opnieuw en vertederd
de verduistering
uitvaren…
iets maakt het verschil
netgedicht
4.1 met 43 stemmen 916 gewoongeraakt aan het
schofferen van mensen
zijn wij gepantserd
gebruiken we meer
dan woorden als
wapens tot verweer
kromgegroeid van steevast
tegen de wind inlopen
zien wij de aarde
snel dichterbij komen
ik noem het de zwaartekracht
van het leven van alle dag
waar wij het nog
levende bewijs van zijn…
omdat dichtbij te pijnlijk is
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 678 ik droom
je vergezichten
omdat dichtbij
te pijnlijk is
oog in oog
verbrand ik levend
zoek je hand
diep in het land
raak de rotsen
voel je stromen
in steen weet ik
weer van je dromen
woordloos daden stellen
omdat gedachten
moeten aarden en
hun eigen oordeel vellen…
Feit
netgedicht
1.7 met 3 stemmen 357 wanneer hij
die de roman van de mensheid schrijft
zijn kladblaadjes zal versnipperen
hoe kris kras door elkaar
zullen aarde en sterren
neerdwarrelen
hoe flakkerend zullen de elementen
in vuur opgaan
wanneer de inkt op is
zal adem stokken
alleen de leeuw rijst levend op
uit geschreven bloed
een bruid in zijn kielzog.…
Het gezicht van de Aarde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 591 Je handen die krommen
De beide ruggen zijn gericht
naar de zwaarte
Naar het gezicht van de Aarde
Naar de grond en het felle licht
Twee levende kommen
onder de kin geplaatst
Twee kuiltjes met tranen
Evenredig veel namen, ogen
en haken. Het verleden verzonnen
behuild, geproefd en geslikt
De vergissing losgelaten……
IN DE POPPENKAST
hartenkreet
3.2 met 4 stemmen 276 Dood is niet dood
levend is niet levend…
De kracht van een vlinder
hartenkreet
2.7 met 6 stemmen 764 Schoonheid van satijn
uit zijden rag geboren
in fladderende vlucht
door wind bewogen
Levend in het veld
waar obstakels je raken
kom je dwarrelend ten val
stort neer ter aarde
Je geknakte vleugels
zijn sterker dan je denkt
ze komen weer tot leven
en dragen je omhoog…
Steun
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 276 Zo uitgestrekt als de bliksemschicht de aarde raakt
zo raak jij dagelijks mijn hart.
Het gedonder voel ik als het kloppen in mijn spier
door de impuls van de sinusknoop.
Zo levend als de voltage mij houdt is er geen twijfel
aan jouw flitsend bezoek.
Na jouw vertrek achter de horizon ervaar ik het einde
maar morgen beleef ik weer de hoop.…
ZUM TODE
gedicht
3.2 met 40 stemmen 10.549 Zo weer ik mij, krijsvogels om mij heen,
vergankelijk, uitgestoten aan de rand
der aarde. - Water komt en gaat, het strand
ligt nat en gladgewist gelijk voorheen.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
uit 'Het levend monogram' (1955) van Ida Gerhardt (1905-1997)…
Mijn afscheid
hartenkreet
4.6 met 10 stemmen 2.229 Daarmee ben ik niet verdwenen
tussen de levende planten
En het gebit van de steen
Verander ik langzaam in aarde,
Pas daarna heet ik niets meer.
Lees me dus nog één keer
In de vertragende paring.
Herhaal mijn gerangschikte zinnen
Tot ik niets meer beteken
En zonder een zin op je wacht.…
Hemelcharme
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 163 de hemel toont haar charme
een beeld van vertrouwen
in spiegelingen van rust
voor een tijdje lijkt het
alsof een levend vuur
de aarde schetsend kust
hier ontmoet ik mijn verlangen
het enkel nog willen vertoeven
rond de kracht van de gouden stralen
zijn waar de stilte nog spreekt
de wind in een zweverig geruis
over de velden weet te…
Het graf
poëzie
4.0 met 32 stemmen 9.551 Hier kan ik 't best met God en met mijzelf verkeren,
Hier, waar de vrede woont, de zorg het hart niet knaagt,
De beek welluidend ruist, de tortel troostrijk klaagt,
De zoô *, die de armoe dekt, en 't marmren ereteken,
De duurzaamheid en prijs van aardse grootheid preken.…
Gans
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 dat menselijke
is voor vele trekvogels
als leverpastei…
Leef je geloof
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 194 Levend uit geloof
geloof je dat het leven
door de Levende
je is gegeven.
Dood geloof
kan ook opnieuw
gaan leven.
Geloof de Levende,
geloof Hem op zijn Woord,
beleef je geloof
en leef!…
Potvis
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 98 Een potvis op Terschelling overleden,
Het beest was er gestrand, dus zwaar de klos.
Daar laten we een protocol op los
Vanwege houdbaarheid, een goede reden.
Gelukkig is de pot vis in mijn kelder
(Een fles met zure haring) nog wel helder.…
Tulpen
poëzie
3.1 met 16 stemmen 1.810 Schuwe schem'ring sloop
Over de landen; en aarzelend kroop
Door mist van bloed, zoekende tor, de maan;
En 'k voelde mij de enig levende mens
In dode wereld, en ik zag immens
Het spook van de aarde ontzettend voor me staan.…
Drie kleine vogels levend op de rand van zee en strand
gedicht
4.2 met 17 stemmen 10.422 Drie kleine vogels levend op de rand van zee en strand
houden mij gezelschap aan de branding.…
spiegelrozen
netgedicht
3.7 met 22 stemmen 570 jezelf
en de kinderen van de aarde
als een druppelherinnering
voor later…
Tóch...
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 134 De aarde opent het kille graf
van alles wat gestorven leek
maar in zaad bewaard, achteraf
in moederschoot toch levend bleek.
Kou, dood en kilte in de grond
waren niet bij machte
dat warmte die de hemel zond
pijn en lijden niet verzachtte.…
De nieuwe Adam
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 189 Aarde die aan zondvloed
Ten onder dreigt te gaan,
Wanproducten die onbedoeld
In dit leven zijn gekomen
Moeten worden uitgeroeid,
De toekomst van de menselijke
Soort staat op het spel;
Dan is hij daar, die man
Met die ark, die van alle
Soorten levende dieren
Er twee meeneemt, man en vrouw,
Om de vergelding van de zondeval
Te overleven…