Alle inzendingen over Luchtruim

Ik begon te schrijven over dikke wijven ergens in het schieten van een onheuglijk jaar Ik was uit de lucht gevallen met mijn gat in witte nevelen mijn hoofd in bruine sferen Het luchtruim mocht bliksems vloeken niets was van obscuur allooi het viel allemaal uit te proberen samenhang was een burgerlijk cliché Ik had het allemaal uit…

Toch leek het tegelijk wel voor het laatst, Alsof bevroren tijd werd teruggekaatst, Een boemerang van eigen makelij, Die zwaaiend door het blote luchtruim klieft, Koala's kelend, schijnbaar smoorverliefd, En ondertussen vliegt hij ons voorbij. ----------------------------------------------- uit: Het…

Langs verre horizonten glijden hongerige ogen als zwemmende vissen Ze zoeken taal en tekens in zwijgzame natuurwetten zoals het cirkelen van vogels rond kalende bomen die hun takken in ijl luchtruim wortelen zonder houvast De naam die in de verweerde bast gekerfd staat is slechts nog een adem die over mijn lippen struikelt Het…

je schuift de stoelen naast elkaar gaat zitten en praat de uren vol ik luister haal geen adem en merk niet het graven van wie je bent naar mij blauwe bloempjes werk je stoer en zonder schroom naar binnen je bezet zo zwanger het luchtruim dat ik het niet kan dragen en zwaar moet leunen in de nacht alles wil ik wel geven om de stoelen weer…

Decemberwind blies onze wangen rood We vierden dit jaar kerstfeest in Ter Heijde Met luchtruim-engelkens aan onze zijde De golven bruisten, gaven vreugde bloot De honden voelden alles feilloos aan De stemming en de blijdschap van hun bazen Bij het hotel konden je houten klazen Ter ere van Tsjaikovsky niet ontgaan En in de kribbe spartelde…

(met dank aan Willem Kloos) ik ben een God in ’t diepst van mijn gedachten het Haagse luchtruim is mijn hoge troon ik wijk niet voor de dreiging en de hoon van hen die mij vervloeken en verachten Oost-Indisch doof ben ik voor jammerklachten een stad aan zee, ik ben een autochtoon u bent lakei en veegt mijn straatje schoon mijn schrikbewind…

laat vliegen, laat haar vliegen de witte sluier met blauwe kraaltjes naar het luchtruim van mijn geliefde Anatolië laat gaan, laat zweven naar verre landen met brandend verlangen de geur van tijm, de geur van mint de wilde rozen van het Taurus-gebergte omhul mijn witte sluier met blauwe kraaltjes met de sfeer die je meebrengt uit Ephese…

Ik zing het mooist van allemaal, wie zo goed als ik kan zingen mag een gat in 't luchtruim springen, opperde fier de nachtegaal. Pfft, zei toen de vleermuis stoer, een dag ondersteboven hangen zonder last van rode wangen vind ik een veel sterkere toer.…

De kim wordt wreed, de golven tuimlen wild, Van mild en groen, spoorslags hardgrijs en grauw; Eén nacht waarin de wind door 't luchtruim rilt, Dan, als een plotselinge dood, de kou.…

Laat mij haastig gaan naar velden en beemden schreiden door het schone vlakke land aan zee genieten van dier en boom en grazend vee van lucht en wolken wil ik niet vervreemden vogels wil ik door het luchtruim zien zweven sierlijk rank en slank door het azuren blauw vanaf velden nog glanzend van ochtenddauw dan ziet men weer een wereld vol…

Het universum groots en weids energie en materie turbulent mutabel altijd in beweging onmetelijkheid Melkweg of galactisch stelsel zichtbaar en theoretisch bevat sterren en planeten in lichtjaren verwijderd zonnen en manen altijd en eeuwig draaiend Onafzienbare zwarte gaten waaruit niets kan ontsnappen vallende sterren die het luchtruim…

Hoe alleen is alles als het voor het eerst loopt holt, tolt en rolt, zweeft in het luchtruim golvend walst in de blauwe zee. Laat je tanden maar binnensmonds somber kus je lippen toe robuust de neus tegen de ruit de platgedrukte tepel van de borst.…

niet bij mijn hart naar binnen, de dromen hebben zich aaneengeregen tot een weergaloos harnas, in mijn verslapte spieren woont de koning van de stilte, de drum wordt aangeslagen door een vermoorde sjamaan, de zandkorrels op de paardevel aan de rand van de Seine schieten dwars door mijn ogen, de kassen, de hersens en dan door de schedel het luchtruim…

Terwijl de Schepper over heel het luchtruim waakt, alle sterren kent, bekommert Zijn almacht zich om een blaadje eendenkroos. De bakkerij van achttienhonderdtwintig oogt gemoedelijk, arbeidt ouderwets, blijft jong vol nijvere tijdloosheid.…

Lichtpuntjes branden in de verduisterde zaal: ik voel me omhelsd door de eindeloze wijdte van het geheime luchtruim. Blij zakenleven galmt door heel het warenhuis van de Bijenkorf, maar kent niet die straffe tucht der kleine honingmaaksters. N.B.: Tanka's worden geplaatst onder de noemer "haiku."…

Laat mij haastig gaan door velden en beemden schrijden door het schone vlakke land aan zee genieten van dier en boom en grazend vee van lucht en wolken wil ik niet vervreemden vogels wil ik door het luchtruim zien zweven sierlijk rank en slank door het azuren blauw vanaf velden nog glanzend van ochtenddauw dan ziet men weer een wereld vol…

teruggaan naar de aller diepste tijd waarin schaduw en licht nog niet van elkaar te onderscheiden waren ik denk dit starend naar zijn beeltenis terwijl zijn gezucht mij beroert en het lijkt alsof ik hamerslagen hoor galmen de lucht hier voel trillen van woede hij houdt zijn armen wijd gespreid bijna als een vogel, maar hij verkiest het luchtruim…

Anders dan voorheen de postduif in het vrije luchtruim op zijn vlucht; symboliseert het grappige blauwe vogeltje niet de enkele boodschap, maar een tweeterstroom met blijmoedige tucht.…

Vliegeniers in hart en nieren die briljant door de lucht zwieren Het wereldkampioenschap virtuoos vliegen wordt in hun soort niet meer georganiseerd Toen ze door de lucht stuntelden kon dat nog Het laatste WK eindigden allen ex aequo Wervelend als vleermuizen Fladderend als vlinders Zeilend als albatrossen Duikend als sperwers tekenen ze hun luchtruim…

Hoewel de herfst zijn in- trede heeft gedaan Was buitenzitten zeer aangenaam Vliegtuigstrepen tekenen het Luchtruim als teken van voorspoed Vliegen als een vogel, tussen de wolken net Als zij. Vrij zijn op jouw eigen vleugels Tussen de wolken Wilde jij. En jij wilde Steeds weer vrij zijn, dus jij vloog zo vaak jij kon.…

Sterren vallen uit het luchtruim op de grond. Hemellichamen worden strijd gewaar. Wat in het leven gezeten is, en klaar, bij het daagse gebeuren een sterke bond, draait later wellicht dol geworden rond: het Einde der tijden maakt zich openbaar.…

Oorverdovend mooi klonk het toen het doorzichtige anker op de straatstenen uiteenspatte, zodat de ruïne het luchtruim besteeg. Zich langzaam mengde met alledaagse wolken. Je wist hoe laat het was. Je had dit vaker gedaan. Morgen zou je het puin wel ruimen, uiteindelijk je koffers pakken, doorgaan.…

spitse heuveltop waaar oranje kroonbladen van een diepe kalebasbloem zich krullend samentrekken plots openspringend iets baren: een zachtblauw elfje zij roept de zoele nacht op zweeft bij lokkende maneschijn over een vredige zee vol aangewaaide kruidengeur reist naar het glimmende kustland zonder wereldse eisen verdraagzamer dan het luchtruim…

opgewassen tegen het trage luchtruim klimt het vliegtuig langs klauterpaden richting het afgeschoten raster, de hoogte eigenwijs oneindig, aan boord enkel vertrouwen en de dood was nog niet geschonken afgrijzen bedekt met brandend vlees, de geur van vernietiging en valse verklaringen, niemand wist en niemand deed, doch nu het schreien…

totdat je eindelijk met de tradities breekt en blijft leven in die virtuele droom nu de horizon met de dood prijkt het ultieme prijskaartje voor liefde op afstand van alles wat al is ingestort door het malafide intellectuele brein ik roep je niet tot orde, liefde stemt voor vrede het is de bodem van de fontein de oneindigheid van het luchtruim…

niet de zachtroze volheid zich dartel verspreidend in de aanwakkerende wind de prunus pruilt verblekend tijdens het seizoengebonden verlies van de bloesemdracht het enkele bloemblaadje dat zonder aanwijsbare oorzaak later (of eerder) het luchtruim kiest stuurloos niet weet waar te gaan besluiteloos avonturiert in de versomberende avondlucht…

Wij dreigden met orkaankracht het luchtruim in gezogen te worden maar lieten net op tijd los. Niemand dacht meer aan de koude oorlog. De vlieger, met schoolmeisjesvlecht, werd kleiner en kleiner, o bitter verlies, en er was nog geen hulplijn. Urre! riepen wij. Urre!…

hemelsbreed steunbalken in de wereld ijzeren nagels en winkelhaken bindmiddelen uit het binnenste der aarde sinds mensenheugenis ankerpunt van stoer huisjes bouwen bij uitstek timmersvreugd op het dak en een priemende zon horizondragende planken verbreden het luchtruim vierende lengtes maal nog eens vier meter, breed torenend een grijnzende…

Zo stil terwijl exploderende projectielen flitsten zo dichtbij kwam het gekleurd licht uit het luchtruim de nacht werd gesluierd in een deken van mist die stilte herkende ik als ons droombeeld van de dag.…

De late winterzon verlaat als een rode gloeiende bol het luchtruim en verdwijnt achter de horizon. Wat is tijd wanneer ze verdwaalt in zijn onomschrijfbare universele ijlheid?…