80 resultaten.
kinderkoppen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 227 het is warm de fontein spuit
haar zilveren stadse sappen
uit over de kinderkoppen
een kind huilt in een wagen
een fanfare sproeit noten
platanen verwachten lente
een bruiloft verandert levens
het gemeentehuis uit roze
bakstenen opgetrokken
waakt over dit bruisend plein
als een stenen mensenwaker
een kind huilt in een wagen
het weet…
bitterzoet bloed
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 75 ze mijmert
in een huis
van glas waar
de dag in
zachte tinten
vervloeit
de laaghangende
wolk het zonlicht
weerkaatst
de lucht aan
het donkergrijze
water raakt
de azure zee
het schip op
handen draagt
de tedere takken
van de plataan de
westenwind weerstaan
ai solitas ai saudade
weemoedig zingt haar
bitterzoete…
Oude bomen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 265 Platanen langs de laan
pathetisch van bestaan,
staan hun plaats af aan nieuwe
twijgen in de wind om tegen
de verwachting in dood te
gaan, gespreide takken in
een hol gezicht, geheven
armen naar de lucht en
naar de grond, het licht
maant voorzichtig om
niet meer te bewegen,
ontleend aan stramheid
in de druilerige regen, ze
zijn…
De droefrode maan
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 270 het was niet
de droefrode maan
die langzaam
boven de bergen verscheen
niet het zachte ruisen
van oude platanen
die rust en stilte
van schemer beaamden
het waren jouw ogen
die glansden van zomer
op het dorpse terras waar
onze lach de spanning verbrak
we dansten en lachten
in een nacht zonder einde
vrijden ludiek de muziek
langs…
LIEFSTE
gedicht
3.0 met 265 stemmen 65.065 tussen de klaproos
en de korenbloem
stond ik te wuiven
als graan
gedenk mij
wanneer de halmen rijpen
of als de leeuwerik
ten hoogsten hemel stijgt
aanhoor de elegie
van pijnboom en plataan
denk hoe ik was genegen
het zachte oeverlis
onthou de vuurdoorn
de zonnebloem
de goudenregen
en... liefste...…
SAMOS
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 872 honderd kleuren blauw
strelen stil jouw stranden
onstuimig groen herrees
waar eens de bossen brandden
de pijn trok weg
het uitzicht bleef
een dal vol nachtegalen
in de hitte rond het plein
zwijgen de platanen
hun middagslaap verstoord
door het kraaien van de hanen
de tijd staat stil
het leven duurt
al honderd jaren eeuwig…
op de rand
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 85 liggend onder een
schaduwrijke plataan
zag ik oogluikend
de vage contouren
van het wiegend
bladerdak
ik hoorde een haan
kraaien en ergens
blafte een hond
ik wankelde op
de luwe rand van
gaan of blijven
op de rand van
waken en slapen
zweefde ik
de diepte in
waar morpheus
met zachte hand
het maanzaad over
mijn knikkebollend…
Een vrolijk vooruitzicht
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.979 Langs lanen met schilferige platanen
flaneert men heel mooi.
Hotels ruiken naar boenwas;
je krijgt er badschuim en shampoo
en in je nachtkastje het evangelie.
Nu ben ik nog niet in zo'n stad,
maar volgende week lekker wel.
-------------------------------------------
Uit: 'In handen', 1997.…
Sevilla!
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 616 Lanen van wuivende platanen.
De gele waaier van de zon.
Sevilla!
Het park van Maria Luisa
zindert levendig
onder de reflectie
van de gouden toren.
Talloze terrassen vol
rode parasollen,
ademen aroma´s van tapas,
lichte wijnen en vertier.
Orkestrivier!…
uitgelicht
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 349 onder de platanen
tegen het goud geblakerd
van een ondergaande zon
rookt een man zijn pijp
gehurkte eenvoud in het dorp
dat vandaag zijn water vond
het gekrijs van wilde apen
verstoort het blikken radiogeluid
Coca Cola uit de koelkast
smaakt toch overal hetzelfde
ergens in de wereld
brandt een lamp verdwaald
er is geen mens in huis…
Françoise
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 489 ik leg jouw naam in blauwe krullen
op het parelmoer papier
strijk voorzichtig als was het
perkament
mijn hand over het vel
ik blaas jouw naam in witte krullen
over de bloeiende zee
die eindeloos zal golven
tot daar
waar ogen de einder raken
ik plant jouw naam in rode krullen
rond de oude plataan
waar lelietjes der dalen
hun kopjes…
Een mooier later
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 237 (Het leven als kunstwerk)
Met mijn handen die Hij gemaakt heeft
schep ik een kleine hemel
over land en water
en later rots en strand
pover en verlaten
alles wat nog in mijn herinnering leeft
De wind draait om oud gebergte, om
lovertjes en platanen
waar liefde pijn verdreef
Dit is wat Hij mij geeft
iets sterkers om in te geloven…
Knisperend ritselend
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 181 Ik zeg u dank, hoge platanen
Ook dit jaar is het uw tapijt
Weer dat verrast en zeer verblijdt
Al kan het nat zijn van uw tranen
U plengt die samen met de wolken
Ontroert mij, raakt mijn weemoed aan
Straks humus, zal het blad vergaan
Jong groen zal u daarna bevolken
De levenskracht die in u schuilt
Die zie ik aan met winterogen
Ik leef…
Het doven van het licht
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 397 De katten aan onze voeten
ik schop ze noch streel ze
zie de kraaien zitten, soeverein
in de toppen van schurftige platanen
ik weet, geen mens zal ze verjagen..
Ik heb de herfst geroken, vanmorgen
zag ik de stekelige vuurdoorn in bloei
omhels me thans teder en treur met mij
om het trage doven van het licht.…
O Konakry
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.927 Ik ging alleen door brede lanen;
Als rouwfloers door de eeuwen groot
Hing daar de schaduw der platanen.
O Konakry, zo stil en heet,
Wij hadden niets elkaar te geven,
Wie dof is en geen uitkomst weet,
Die moet maar troostloos verder leven,
Niet Konakry?…
Misschien is dit het laatste
gedicht
2.0 met 19 stemmen 12.702 Platanen in hun blote bast
langs een herkende weg
- maar waar, waar ook alweer -
in een bestofte hitte
die lijkt op ongevraagd geluk.
Zich zomaar in den vreemde thuis
te voelen, en dat bewaard
voor wel een tel of zes,
zeg zeven.…
Stilte lijkt de spijs
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 176 liep de heuvel af
naar een dorpje
in het dal
een kerk
en wat huizen
de toren in verval
geen mens te zien
onder het groene
loof van de platanen
een deur staat aan
ik zie het leven gaan
en treed naar binnen
zet me neer als gast
ik werd verwacht
de maaltijd gaat beginnen
stilte lijkt de spijs
naast brood en vis
gebroken door…
Zomeravond
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 87 Zomeravond
Op het stoepje naast m’n voordeur
staat een bankje voor mij alleen
de zon schijnt haar zomeravondkleuren
in oranje –rood en geel
de lijster op haar nest doet haar best
fluitend mijn gedachten te begeleiden
waarmee ik dromend speel
de schaduw van de plataan is wat opzij gegaan
ze zet mij in het verstilde licht
Aronskelk vouwt…
Windkracht
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 168 gewoed
zonder dat ik iets kon doen
op de weg ligt een els uitgestrekt
mannen als wandelende takken
zwoegen hun vermoeide lijven
naar open haarden, vastberaden
knettert het vuur
vrouwen staan voor open deuren
vegen bladeren aan de kant
naar waar de wind gegaan is
kinderen smijten stekelbollen in vijvers
- die ik zag rollen uit platanen…
Vlaanderenplein
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 462 ze danste op het Vlaanderenplein
onder oude platanen, tussen
de tafels en stoelen, ik zag haar
bewegen als een rode flamingo
tussen gele herfstbladeren, mooi
schenen je handen, teder je lach
ik walste met woorden in je dans
je paste precies onder mijn arm
niets knelde, je vloog lachend weg
dag Vlaanderenplein, dag vandaag
wij komen weer…
Harde bankjes
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 Daar zijn de platanen, het plein van Camus
dat klaterend zijn in het ongerief,
dat domweg, eenvoudigweg, laten gaan,
het heden voorbij en bestaan in het nu.
Het nu, het nu, en het eeuwig voorbijgaan.…
Maria
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 27 Wel in haar, als omhoog gezogen
levenssappen vlak voorbij de bast
van een plataan, die naar de hemel tast.
De vogels zijn alvast gevlogen.
Maria met haar kind, uitgebeeld in steen.
Haar schepper moet haar hart voor ogen
hebben gehad, uitgehakt in marmer
leeft ze meer en is ze warmer
dan in alle kerstbetogen
bij elkaar.…
Ballade voor mijn vrouw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 218 Ik ben opmerkzaam voor de zwerm
wervelende en dansende insecten op de polderdijk,
de oude, opgehoogde eksternesten,
de essen, abelen en platanen,
een fazant die parmantig trippelt op de spoorwegberm,
maar ook voor alles wat jij voor mij doet:
koken, wassen, sokken stoppen,
schuren, schrobben, dweilen, gastvrouw spelen,
samen met mij naar de…
Momentopname Rome, 50 na Chr.
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 283 aangedrukt,
ja, die hoort het krachtig fluisterend,
sterke, soepele Latijn, gebeeldhouwde zinnen
van Cicero en diens trotse medesenatoren,
weerkaatst door de muren en stijle zuilen
van de immense Curia, hal vol stille stemmen,
terwijl de pauperes, het arme, domme volk
eigen lijf en leden aanprijst op het Forum,
of onder bronsgroen glanzende platanen…
Graven groeten
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 244 ik ga de gouden blaren
leef het loslippig loof
zie de doden staren
vanaf hun stenen alkoof
zullen we vandaag de vaders vinden
tussen tinten van de tijd
die herfst heet, tussen linden
en platanen, langs lanen eeuwigheid
en moeders die we minden
broze briesjes blazen
of woeste waaiewinden
lijk droeve oude dwazen
ik stap het stille sterven…
Eeuwig staan zondags de wagens
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 138 gewisseld
en gaan langs de vele wagens heen
en kijk
in de spiegelgladde portieren
liggen oude gevels gekerkerd
maar niemand vraagt waarom
niemand waagt het dat te vragen
want waarom deze gevels gekerkerd liggen
in de spiegelgladde wagens
dat weten
op deze verbannen middag
enkel de slaperige vogels in de bomen
de bomen
die meer bepaald platanen…
Luisteren aan het einde
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 411 De bladeren van de platanen
gaan vallen en weten van niks-
Blad geweest, klaar!
Eén troost: wat ik had moeten vinden,
ik had het niet kunnen vinden!
Het een deed zich voor, het ander
deed zich voor,
ik had weinig of niets te vertellen.
Ik weet nu: het stuurwiel dat wij omklemmen
staat met geen roer in verbinding.…
De straat van toen en nu
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 704 accu’s hier
APK verdrong de fietsenmaker
een garage voor de meubelmaker
boekbinderij nu Islamitisch centrum
dam- en schaakclub bandencentrum
Ik zag haar
veranderen
telkens weer
de straat
van weleer
Geparkeerd, liefst in dubbele rij
kleven ze bumper of zij aan zij
autogeluiden overstemmen
nu alle menselijke stemmen
Alleen de platanen…
Cannes
gedicht
3.0 met 19 stemmen 6.398 In een woestijn van zon, dicht langs de zee
staan de platanen in een brede allee;
dorstige herten, plotseling betoverd
en in hun ren naar ’t water star gebleven,
het groene lichaam wit gevlekt, hoornen geloverd,
het wit gewei breed opgeheven.…
Pescadora
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 60 Een vogelkers, een ridderspoor, een haan
Ontsnapt uit eldorado
Pescadora
Ik duinde gras, en zag opeens een mees
In 't woud van la foresta
pluviale
Op monterosa grutto's in platanen
En op de allerlaatste bladzij
Kees
'Daar schuilt een adder onder 't groene gras!...…