Alle inzendingen over Stap voorwaarts?

mond niet aan jouw lippen, mijn vreemdeling voor een gesloten poort, daar vloeien tranen waar licht in gloort, in zeven nachten waarin ik niet kon wachten op zeven harten, ontspon het bloed in het wederwoord van zeven rozen, voor alle dagen een gekozen, die ruisen langs de bron, gewassen door de zeven kruizen, waar jouw stap…

Maar de stap te groot En onrechtvaardig. Hij voelt zich klein. Een vriend geeft hem Een podium Om in stilte Op te wenen, Met staande ovatie En een zacht maar oorverdovend applaus. Wees die vriend, met die vingers Die met de winden waait En in orkaan nog staat. Geef hem vingers. Geef hem troost.…

Ik schreef eens een gedicht en het gedicht stond op, deed een stap achteruit en bekeek mij - argwanend en hooghartig zoals alleen een gedicht kan kijken bekeek het gedicht zijn dichter.…

Holle ogen in schamele karkassen de winterjassen weggerukt markeringen zijn aangebracht uit de hemel gegriste sterren pijnlijk zichtbaar in hun ziel ge-etst Met ijle rompen en kale schedels wachten ze op het bevel voor de eerste stap naar later Ze reizen zonder vervoersbewijs de locomotief rookt weg nu zij nog, doch ze weten niet…

Petersburg ruik de geur van de Seine hoor de muziek van 42nd Street zie de paleizen van de Zweedse koningen Bij de Leuvehaven stap ik uit en loop over de Erasmusbrug vol van mijn wereldstad! zie ook: www.josevanrosmalen.nl…

om een of andere reden die zo op het oog nogal onbenullig lijkt tel ik de tegels van de stoep voordat de grond onder mijn voeten bezwijkt ik wijk van diepgezonken wegen mijd ingesleten, rechte paden stap door het oog van de naald wuif takken weg, blijf doorwaden met spinrag in het bezwete gelaat met licht tussen gebladerte als respijt…

bent de weg wat kwijt in deze laatste uren een woord je hand de oogopslag dat in de verte turen de ferme stappen zijn vergeten net als drinken en het eten verbazing en verwondering als je weer even bij ons komt in herkenning om je mond we weten dat je los moet laten om alleen te gaan maar met onze handen vast kun jij die stap…

de nacht begint je ogen gaan in en uit en onder het wurgende juk van duisternis hoe vaak ik ook probeer blijven antwoorden gesloten onder wimpers wil je verder kijken, vraag ik wanneer een vreemde pijn vastgroeit in je lijf zie je dan niet hoe je zelf het glanzen van de spiegel wegdraait even stap je uit je schaduw er is geen…

taal heeft iets praktisch doe dit geef me dat kijk uit daar komt een leeuw de volgende stap is een ritueel bezing de leeuw later geen leeuw meer maar abstract idee Leeuw waarvoor je blijft sterven van angst en door moed ergens opgesloten ben je in je hut met je kinderen maar als je er uit wordt verdreven weet je dat wie…

Over schoenen hoort men mensen graag praten; en hakken klikken of zetten zich schrap, als men terugdeinst voor Italiaanse formaten, en zich beperkt tot de Hollandse stap.…

Ik verzamel moed, baan mijn weg Naar de oppervlakte Door angstzweet, schaamte Die mij stom geslagen Gevangen heeft gehouden en Veroordeeld klein te leven Buiten druppelde langzaam binnen Heb mij zelf leren kennen Stap nu de vrijheid in.…

verkreukt en gebleekt door een zon die de lente vergeet en schuilt achter wolken het naderend groen vraagt om de zomer een warme wind maakt me in donkergroen ruisen steeds lomer daar aan de voet van die boom wil ik rusten samen met jou terwijl onze handen elkaar verontrusten maar ik ben een dromer nog is het voorjaar te koud in de stap…

Kijk niet naar het verleden met statistieken die dienen te stijgen, de afgrond verdiepen waarin we niet durven te vallen Draai je liever om, stap terug leef zoals de oudste mensen eenvoudig, zonder illusies over wat je nodig hebt Zet zoveel stappen terug dat je weer tijd hebt om niets te doen en meer kunt betalen aan anderen Word lid…

weemoedig zong hij zijn Jiddische rapsodie hongerend gerijmd dezelfde verzen vierdelig en indringend een lied zonder eind over het leven van alledag in het kamp de pijn het gemis Hellemuziek (3) honderden malen wordt elke maatslag een stap buiten in de mist van en naar het werk hypnotiserend ritme woordeloos stappen denken…

ik zag de ogen van de schreeuw haar blikken woordloos van verlaten de laatste stap brak af bewegingloos ervaarde ik haar zwijgend praten een mokerslag die mijn gevoelens niet ontzag die mij verwondde tot in de diepste gronden maar ik loop door nee struikel over al die sprakeloze monden vol aangeprate zonden door schuld gestild…

Kom je, ik wil vandaag weer naar je kijken met je lachen en naar je luisteren Kom, loop rond in mijn huis, laat me naar je kijken, de stap opzij de spanning van jouw billen en jouw lippen die me zullen kussen jouw handen die alles mogen doen waarnaar ik verlang Ik zal je niet overvragen je hoeft je niet te binden niet voor langer…

Een stap naar voren in het heden, is als je hem loslaat reeds verleden. Net als al die momenten die er waren, die je alleen met gesloten ogen terug kunt halen. Och mocht ik maar eens de tijd vasthouden met mijn ogen open, even voor één keer, ’n seconden, nog eens doorlopen.…

waar mijn ogen dwalen over ons zompige verleden mijn gitaar met gebroken snaren is onze laatste hoop hier in de delta met de voeten zwaar door de katoenpluk lippen gebarsten door de zon nu ben je nodig, meer dan ooit om op te staan tegen racisme het kleineren van anders gestemden laat de haargel in de kast staan ga met een paraplu op stap…

ik deed de stap heb omgekeken dat moment van nog niet echt weten zal ik nooit vergeten jeugd en onschuld zijn voorbij daarvoor in de plaats het grote vraagteken ook wij of willen wij het wel weten of kunnen wij er nog niet mee leven dat zoiets ook ons overkomt het is even opmerkelijk stil geweest zelfs het trillen van de…

Ik zeg mijn lidmaatschap op Of beter nog: ik deserteer Wil niet meer horen bij de troepen, waarvan ik het uniform ooit droeg Ik doe niet meer, ik wil niet meer Ik stap uit het leger van de dommen en ook uit dat van de verslaafden Verlaat dat van de berekenenden Laat mijn stem bewust verstommen, ben doof voor hen die mij laafden Vind het…

voor stap, de vroegere onbevangenheid naar het hedendaagse het verzekert hem van ontdekkingsreizen in het verschiet "alles verandert maar het ademen blijft" in deze geest toont een bescheiden man de kunst van zijn wetenschap we zijn geworden tot dat wat hij in een landschap leest en begeestert menigeen geroerd vaak door…

allereerst begin ik met excuses voor de vele vertrapte slakken en kikkers van de afgelopen herfst ik kon er echt niets aan doen ik kon er echt niets aan doen als wel opgevoede man met fatsoen zette ik stap voor stap naar bestemmingen had soms wel last van remmingen zoals m'n zelf gewaande obstructies zag ik soms beren langs de levensweg…

Want bij welke stap in het leven ook al sinds mijn doop vrees ik geen wanhoop, dat is wangedrag van de hoop.…

net nog maar begonnen is het seizoen van belofte als wij het feest mogen vieren van jouw jaardag bart jij die voelt als ons eigen als stralend jouw ogen charismatisch en charmant jij jouw liefde betoont in het ervaren weten dat haast voorbij geluk snelt doorloop jij het leven eenvoudig - stap voor stap als geluk zich verkopen laat…

de voetstappen die jij zet in het zand van de tijd van minuut tot minuut van uur na uur van dag tot dag van jaar tot jaar markeren de geschiedenis stap voor stap die jij schrijft voor jouw volgers de voetstappen die jij zet soms spontaan buiten de paden dan weer binnen de lijntjes behoudend zorgvuldig vertellen van geluk en acceptatie…

Venus staat op om duister weg te duwen en brengt dageraad Een prachtige schittering in een donkere hemel waar zij puur en zuiver een vroege morgen aankondigt Stap voor stap word ik door haar begeleid en ondersteund om diverse wegen te bewandelen, een kans die je niet zomaar laat liggen.…

Breekbaar en angstig stap voor stap, deur op een kier wind raast door je haar. Onzeker en traag verlaat je de veiligheid bereik je de storm. De storm neemt je mee geheel omhuld door de wind de controle kwijt. Een wazige blik momenten van angst en zeer een wankel bestaan.…

ik heb me vergist in het wad zijn zuigende modder in een te grote stap laag hangende koude mist dat het zonlicht voor even vergat wij spraken onze glinsterende woorden met het vloeibare van water een sprankelende ijlte die brak net als het water was in twee componenten momenten in leven en dood een symbiose die zij zelf…

Ik stap naar voren en jij je draait je weg van mij zet je heup in mijn zijde zakt iets door je knieën Even zijn we met zijn drieën De man die stond, de vrouw die een man gooide Hij ligt nu op de grond heeft zijn nek gebroken trilt nog wat na op de mat Jij biedt een hand aan trekt mij omhoog, buigt en ik neig mijn hoofd Jij doet een…

Het is geen onmetelijk grote stap, maar de belofte van een warme deken, wanneer je denkt alleen te zijn. Trouwen is geen gods' stil zegen, maar een vriendschaps groot festijn, dat zich zegt niet op te geven. Het is vreemd om zo in ene, meer te denken, en te verwachten, zo is zelfs liefde niet bij machte.…