Alle inzendingen over Steeds hoger

verhitte lijven stoken het vuur steeds hoger dat wordt nablussen senryu…

Bergen steeds hoger wie blijft steken valt nooit naar beneden…

gisteren had ik je nog in mijn hand vandaag vloog je op je gaat steeds hoger nu wil je zelf de wijde wereld in nog even omkijken nog even zwaaien en dan op weg…

Ik me op de private tekst verlaat, het ene dicht de ander toe in de maat- en meetlint van de poëzie, fluitend riet waar de wind van de me toegemeten tijd in blaast, steeds hoger en altijd gehaast, reikt naar de toonhoogte van mijn verdriet, een odyssee naar een remedie tegen dyslexie.…

lange tijd zat ik te kijken hoe zwart zonder gezang het rood uit de boom wegnam tot het zich bewoog zwermend steeds hoger vloog in een verder weg rimpelende herinnering…

doe je ogen dicht een pluisje is zo licht het zweeft en geeft zich over het wiegt en vliegt steeds hoger op de adem van de wind gaat het waaien laat je zaaien op de adem van de wind ga maar kind…

ragfijne zilverdraden parelen schoonheid om me heen nemen me warm innestelend steeds hoger mee waar leven schoonheid mediteert zo intens dat ik mezelf durf leiden naar een nieuw begin…

steeds hoger tot mijn schaduw verdwijnt stap ik een barre tocht omhoog gegeseld door de wind zoekend naar zalvende stilte eenzaamheid treft als een kaakslag in het dal staat een koe ik noem haar Gertrude dat praat makkelijker…

Alles Wordt mij duidelijk Als ik je stem Weer hoor Je handen voel Die mijn lichaam Zachtjes strelen De vragen, De twijfels Vervagen Zonder meer Het simpele woordje 'Liefde' Borrelt als een zeepbel Door mijn hoofd Het duwt mij hoger Steeds hoger Totdat ik, Net als jij, Ver boven de aarde zweef…

ik hoor stemmen ze lopen buiten onder een paraplu ze praten over boodschappen en over het weer ze vliegen naar boven langs de ramen die gesloten zijn en zo gaan ze steeds hoger en hoger de donkere lucht in langs de scherven van licht van de lantarenpalen en ergens vol heimwee zijn de stemmen naar de zalige zomer…

buiten troosteloos grijs, nat en kil binnen een mooi beeld in mijn hoofd de zee, stralende dag, zon van vuur een zeepbel zweeft door een diepblauwe lucht op weg naar boven steeds hoger en hoger ze springt ik ontwaak als uit een droom en luister lachend naar het ritme van regendruppels buiten…

dictators mekken, hoor ze angstig janken hun doodsangst is dus tastbaar want nabij wat bén ik optimistisch, hoopvol, blij nog even, dán die boeven tussen planken de vreugdevuren gaan steeds hoger reiken en vrijheidsdrang zal vaker, raker blijken…

zie de bergtop tegen de lucht afsteken daar wil ik zijn in de stilte bij de blauwe lucht steeds verder steeds hoger van het geraas weg van oorlog het steile pad omhoog tussen scherpe rotsen door naar de vrede in de witte sneeuw waar het woeden ver beneden krioelend als woedende mieren achterbleef.…

Tuintje gemaakt Voor mijn 1-hoog voordeur Prachtsering en Stinkende Gouwe Vergezeld in voorjaar Door bolbloemend kleurgeweld Aarde rust, bewust mijn huis Graf voor knaagdier, kat en vogel Natuurgegoochel Mijn grond, hun thuis De roos klimt, Geelgoudgeurend, Steeds hoger…

Een gloed maakt mijn lichaam vrij en ik zweef steeds hoger en hoger. Wind stuwt me voort met een enorme kracht. Ik duikel weer naar beneden met een toenemende snelheid.…

hoger scoort waar sfeer en niveau bepalend is voor de werkende groep zal de resultante door intense samenwerking steeds hoger uitkomen wil melker 23/02/2030…

Steeds hoger kruipt haar rokje maar daar gaat het nu niet om. Het gaat erom, dat zij de vlieg nadoet.…

ik heb ze hun handen zien wassen in de onschuld van het pas geboren kind terwijl ze kijken in de ongebroken spiegels die je enkel nog in baby’s ogen vindt het is hun waarheid die geen antwoord krijgt omdat nog te vaak de warme lach achterwege blijft kou steeds hoger rimpelt in het al vroeg geschonden emotioneel blauw…

Ik wil mijn vleugels spreiden en vliegen door een lucht vol vrede vliegen door een heelal van geluk om nooit meer te hoeven landen op een verdoemde aarde waar ik totaal misluk Ik wil blijven vliegen steeds hoger gaan blijven stijgen hoger dan ooit gedaan en daar zal ik jou vinden jouw lach, jouw ogen die mij beminden beminnen zal ik…

weemoed kleurt de lucht grauw grijs snijdt littekens in mijn ziel maar hoog boven winden spreidt meeuw haar vleugels hoger steeds hoger draagt zij de pijn ver boven ruimte en tijd geen stilte geen lawaai niets is alles - alles is niets haar klagelijk gehuil verdwijnt in nevelen op vleugels gedragen offert zij zich aan de zon terwijl tussen…

Zoals scheppers de emmers vol over einders droegen Timmermannen leidekkers en matrozen tij aanjoegen Getekend door vingers luchtig gezegend door een hand In ‘t westen klom de zon steeds hoger in dat verre pand.…

boven het veld tot aan de gevel hangt laag de ochtendnevel als ik vaag voor me prevel vandaag ga je snevelen de zon is nog laag maar straks lepelt ze gestaag bij beetjes haar warmte over de nevel die bevelt traag kan daar niet tegen raakt beneveld verdampt verdwijnt terwijl de zon prevelt van laag steeds hoger in de hemel schijnt…

veren van een vogel veren in m’n bed veren om mee te varen over het Veersche gat veren om een pijl te sturen de veren van een blad een veer om mee te schrijven er zijn veren zat steeds hoger wil je veren veren veren hemelhoog met de nodige veren in je kont gestoken veer je zomaar tot aan de regenboog…

Steeds hoger zweef ik , raak steeds meer in onbalans, weet niet hoe ik nog kan dalen, steeds opnieuw weer deze liefdesdans, blijf jij in mijn hart ronddwalen... Hoelang nog, moet ik op je liefde wachten, blijf ik zweven in . onzekerheid, is er niets wat dit lijden kan verzachten.... word ik ooit eens van deze pijn bevrijd...…

spiralend speelt zand met wind in de woestijn het heilige vuur is al lang gedoofd in de schoot van rots en overhang verlaten ruïnes wachten op sloop door erosie van gestapelde steen het schimmig leven naast de scheve olijfboom is zijn schuilplaats al kwijt steeds hoger duinen woestijnen laten culturen stranden in verzanden…

ik schuif wolken uit elkaar verwacht blauwe lucht maar niets is minder waar als schillen lijken zij me te omgeven worden minder rafelig compacter in bescherming van het leven wil het ruimtelijk perspectief bereiken door steeds hogere dimensies te raken maar de kern blijft over ontsnappingen waken zo zweef ik tussen vrijheid en gebondenheid…

Zij trapwentelt me een woord pa-pa-pa-pa Steeds maar hoger van onder naar boven Ik schiet vol bezinksel van veel te lang naamloos zijn Ik kom naar beneden van mijn zelfschakelende rugtrap maar ik kom steeds hoger in het knikken van lucht daar achter boven onder mijn hoofd mijn keelgat kleppert open met een kinderlijk kreetje Gezonken…

als kind spatten in me rotjes open; die knallers schieten ver en steeds hoger de zomer in.…

(ooit stapten we steeds hoger. tartten we het lot) nu de schriften zijn geschreven. de bladen glad gewreven. de boeken dichtgeklapt. boven op het belfort. door het kijkgat van de toren. wachten we op het slot. speuren we naar U, God…

je loopt swingend de trap op de tredes zijn pianotoetsen steeds hoger klinken de tonen je nadert steeds dichter de wolken je staat alleen even stil bij het omdraaien van de partituur (van de bladzijden tegen de muur).…