Alle inzendingen over Strijd verloren

verloren dromen vond ik eindelijk terug in 't bed van mijn lief.…

maar ze ademt nog steeds ik mocht aan haar onecht bestaan toch al geen ruchtbaarheid geven wat jij in mij brandde dat leven maakte je bang kon je niet aan ik heb haar gevoed wou niet verliezen als een leeuwin haar jong tegen me aangedrukt toen jij begreep dat je moest kiezen heb je haar woest bij me weggerukt intens verlangd pastoorskind verloren…

Daar waar de golven op de rotsen slaan, en strand met gras de liefde maakt, ben jij met zout en kwal verdwenen. Vorige week, met windkracht 10. Onder schelpen was wezenlijk wezenloos en je ziel al met je hart vervlochten, vervlogen tot in hemelen, gevaren. Een driehoek met een rode rand die in de handpalm brandt, als roodhete kolen.…

Schimmig is het heden duister het kort verleden mijn liefde beukt de gladde helling dromend likkend aan de top van het eens gewenste heden De verdorde rozen met gekromde doornen rollen in zilte tranen ongevraagd door de kille vallei van wat eens was liefde Het kan niet zo zijn…

En al die tijd was er niets niets meer dan het wachten en verloren gegane verwachting.…

zadels genoeg, Maar de teugels al lang verloren, als zij de nacht in staart.…

Blij als een kind, dat een verloren boekje van vroeger weer in een tweedehands boekwinkel vindt!…

Waarom gaan jullie heen verloren toenemende seconden zonder moed en passie en ook zwijgend verwijtend de meest voor de hand liggende beoordeling? Ons verstand, het golft in volle vloed maalt niet om de verloren seconden de informatie van de psyche, een flakkerende kaars met kern, met pit.. die nooit lijkt op te branden.…

Zo lang we ons zelf niet overleefden in de dood Van 's levens goed, Vereerde ik weelde in arbeid, daaglijks brood, En 't onbezwaard gemoed. Ons daaglijks voedsel is sinds lang het brood der smart; Mijn werk verging Tot dor gepeins; en van de vrede in 't hart Vergaat de erinnering.…

sinds piet zijn hart verloren heeft aan bieke van de bakker, zit hij nooit meer op hete kolen, piet ligt 's nachts nooit meer alleen in bed wakker te zuchten en te woelen, maar wroet zich nu te pletter naast bieke bij de oven.…

Gewonnen wordt nimmer: bij oorlog wordt immer door alle partijen verloren.'…

Nog voor zij volledig de andere kant op kijkt, voel ik me al verlaten, verloren als manke in een lopersland. Mijn handen uren uitgestrekt, maar uiteindelijk op mijn rug geslagen.…

Bij deze: De laatste formaliteiten Die ons nog scheiden Van de feiten Wat verbond was Wordt verdrag Ons gezin ‘Gedeeld ouderlijk gezag’ Nu alles is verdeeld En in de breedte en diepte uitgemeten Wil ik nog maar een ding van je weten: 'Je hebt de rechter Zeker niets vertelt Over 3 augustus 2002 Die Predictor en twee streepjes En…

Ik liep tegen mezelf op. Mezelf vroeg wat gaat er om in jou kop? Ik keek haar aan maar zei niets. Mezelf zei: hallo ik vroeg je iets? Ik liep door, wou haar niet kennen. Maar ze begon achter me aan te rennen. Mezelf haalde me in en zei: je kan niet meer weglopen. Wat deed ik? Bleef maar op een wonder hopen. Ik zei: ik ben er nog niet klaar…

kerkhof is de scheidslijn dun Wanneer uit geestesgloed een allesverwoestend hellevuur ontvlamt treden de angstige ogen van verweerde kinderen enge dromen tegemoet De hemelen lijken verder weg dan ooit als men de wapens verdubbelt op een doornig pad Ziet de Phoenix dan nog kans hieruit te kunnen herrijzen... ...als de toekomst er verloren…

Verliefde duiven koeren in de bloemen: "Broeders en zusters, wie is nu de bruid, Die als Jehovah met geen naam te noemen, Slechts in vertedering wordt aangeduid?" En in het hoog gewirwar van de palmen Vlechten zij haastig en bedeesd het bed, Uit een gevonden keur van zachte halmen En gouden spijlen in elkaar gezet. Waar zijt gij nu, mijn…

Niemand rook de geur van je liefde niemand wist van de nachtegaal op je tong of dat er hinden door je schedel holden en bloemen zich in rijen achter je adem verschansten. Ik klampte me vast aan je lichaam tussen kruiden en schoven werd je blik een verre wolk. Ik scheurde mijn borst open om naar geschenken te zoeken maar jij vluchtte…

woorden waarvan ik hoopte dat ze ooit de jouwe zouden worden zijn verloren gegaan bij de zee hoe ik ook loop en kijk zand tussen mijn voeten voel de golven tel ze zijn verdwenen net als jij…

Gedoken bij de ingang zat je daar ontheemd je ogen schichtig bang je was anders en vreemd van grote schoonheid waren je amandelogen gevuld met droefheid vroegen ze mededogen verdreven uit je warme land verstootte men jou ook hier sta je ook nu aan de kant voel je je als opgejaagd dier kom geef mij je hand en daarmee je vertrouwen…

Voor de val breekt zijn de asters al geknakt in onbuigzame handen Jouw haat wapent een gebaar van diepe onmacht in dode ogen en weet dat mededogen meer zegt dan een oorlog verwoesten kan de onmin zal luisteren naar het ruisen van verloren namen die ten hemel werden gedragen Laat dan de havik jouw koude bloed verlaten en de gaten…

Over zijn leven had 'n stoffige laag gelegen van intrinsieke religiositeit en Godsverering alles stond in het teken van Zijn Schepper maar nog meer van Christus de Verlosser door het kruis op Zijn Heilig Golgotha en de uitstorting van Zijn Heilige Geest Zijn zijn was Zijn Zijn! Hij had sober geleefd, alleen en lang intieme menselijke…

littekens op mijn hart alsof getroffen door engelen mijn honger voor liefde verdwijnt in stilte schreeuwend naar god voor een paar armen mijn adem koud mijn hartslag stervende schaduwen van herinneringen forceren mijn ziel te vluchten de maan een stille getuige van mijn stem en daden littekens op mijn hart alsof getroffen door…

Zwijgende scherven, diepe gezichten en dwalende ogen die verliezen wat ze kennen, wat gebroken, kapot of verloren niet meer verandert onder een deken van moedeloze as en vuiligheid. Als een schaduw die alleen met klevende beelden nog bestaat.…

Nu ben ik mijn man weer verloren.…

Droef zo droef breekt soms de maan door het zilverig wolkenvlies, dat ik u verloren waan, eer ik u verlies.…

Zinnen zonder waarde Het verloren gegaan Verzonken gevoel Waarom heb ik niet geluisterd? Mensen die jou kennen Vertelden mij exact waarom Weinig woorden. Duid'lijk Laat haar gaan. Zeker los Onbetrouwbaar. Echter Met pijn in mijn hart…

Hand in hand, zo stapten wij in de vroege, povere junizon Nu nòg weet ik al wat jij zei, toen, op weg naar het station Een lachje hing om je mond alsof je een geheim feit wist Van iets dat allang vaststond dat ik achter ’t net had gevist Een klein briefje gaf jij mij met ‘Iets voor strakjes thuis’ ‘Nu tot ziens’ was wat jij zei jij ging…

Ik houd de hoorn aan mij gedrukt dikwijls als ik jou bereiken tracht Onder smart om jou ga ik gebukt altijd als ik vergeefs op jou wacht Ik hoor de telefoon dan overgaan en ik veronderstel ‘t ook van jou Ik heb duidelijk voor je afgedaan mijn ogen zijn daarom vol dauw Ik wou dat je thans luisteren zou bij ‘t nachtelijk stil van mijn hart…

Het is stil, zó stil, zó kil De stem van vrijheid is vergaan Een gerichte kogel wraakt Niets mocht blijven bestaan Dit Nederland is vanaf zes mei 2002 gedompeld in verloren zielenbloed Woorden die de stem van het volk predikten zijn in stof gestikt en nooit meer gevoed Het is stil, zó stil, zó kil De woorden van verandering zijn overleden…

Omsloten door een laagje roest, liggen in de kern van mijn hart, de resten van een verloren liefde, die alleen jíj nog weer opbloeien laat.…