2081 resultaten.
Geduld, geduld…
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 106 Eens zullen bloemen bloeien
en bomen in blad weer staan
jonge dieren in ’t veld stoeien
wij samen de paden op gaan.
Dan zal ook de zon weer stralen
met golven warmte en licht
dan zal ik niet talmen of dralen
te schrijven een kleurrijk gedicht.…
Bloemengeur
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 54 de geur van de lelie stijgt op
uit het veilige veld in het
licht bij het vallende donker
geen kreet van een meeuw
boven een demonische zee
dringt hier door en ik laat mijn
venster hier wijd open staan
met het brandmerk van een
vervolgde in de rug en het zeer
van het keer op keer openrijten
van een wond voor wie ik niet bestond…
Alles op z’n plek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 100 Dromerig zie ik uit over groene landerijen
door ochtenddauw bezaaid met parelen
omzoomd door bos in blauwe nevel
overgoten met stralen zonnegoud
en als luchtkastelen zweven witte wolken
door azuren blauw diepe herfsthemel
frisse herfstwind waait over velden
zacht huilend om de zomer
maar in vochtig bos vullen de bladeren
dit seizoen nog…
Kosmonaut
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 355 Vandaag heb ik gewroet in wolken en in velden
Matroesjka, het zal lukken, ik word één van je helden
al is mijn Russisch pover, ik ben een kosmonaut,
wiens landing zal mislukken in jouw Siberisch achterwoud.
Nu ben ik een Etrusk die naar jouw warme billen haakt
en alles met je doet wat nacht en dag en nevel schaadt.…
Verstrengeling
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 80 Misschien zijn mijn woorden
Als blokken ijs in de winter
Bevroren water in een teil
Maar ze zullen smelten voor de zon
Van jouw liefde die komt als de lente
En geeft kleur aan ontluikend blad
Tooit tuin en veld met bloemengeur
Wolken in blauw met zilver omvat
Vergeet dan mijn woorden
Als ijsblokken zo koud
Ze zijn in jouw liefde gesmolten…
Bij het niet-nationale monument langs de Canadese grens
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 76 Dit is het veld waar de strijd niet heeft
plaatsgevonden,
waar geen onbekende soldaat stierf.
Waar gras de handen ineen sloeg,
waar geen monument staat,
en de lucht het enige heroïsche is
Vogels vliegen geluidloos,
ontvouwen hun vleugels in de open lucht.…
ZINLOOSHEID
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 67 en talrijk
zijn de weduwen en de wezen
kreunen alle eens vruchtbare velden
alleen nog maar vernietiging…
Herfstmaan
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 113 Een herfstmaan schijnt over de velden
daar aan de oevers van haar haar liefdesboek
moet hij zich bezinnen over het strand
en het feit dat hij geen kleren draagt
hoog aan de hemel glanzend
schijnt de maan over de daken
het is nu herfst, in leeftijd en in ouderdom
in seizoen en in vergankelijkheid
kom we lopen naar de dikke deur
verdwijnen…
lichtvanger (voor V)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 177 mompelt:
ik moet altijd weer genoeg licht vangen om te schilderen
ik knik, stomgeslagen
we dwalen in een weidse, oneindige blauwe nacht
sterren schitteren als citroengele zonnen
zo groot dat ik ze bijna kan aanraken
cipressen aals een fluorescerend oplaaiend vuur
geluiden sterven weg alleen de krekels tjirpen
tegen de avond gloeien de velden…
AAN TESTILIS
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.106 Kom, laat ons langs de velden zweven:
't Is lente, Testilis! wat is de lente schoon!
Hoe warlen loof en kruid en dartlen door de dreven!
Hoe schaatren bos en veld en menglen zang en toon!
Wat bloemen schittren rond, bij naam noch tal te noemen!,
Lees, wrede! lees er 't voorschrift in!…
zij
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 151 zij hoeft mijn wangen niet dragen
als haar handen vol liefde mij
getroosten in het nachtelijk veld
waar ik dwaal ergens tussen
vele getuigenissen
toch blijk ik onvindbaar wanneer
haar schaduw zich werpt over mijn
naakte lichaam dat geknield zich verweert
tegen al wat groter is, troost is beneden
mijn trots, mijn trots is het geschrei…
daar ben ik thuis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 174 de streek die ik liefheb
is een klein lapje grond
idyllisch gelegen
tussen velden vol zonnebloemen
en middeleeuwse dorpen
onder blauw azuren hemel
daar waar nog de druiven
rijpend aan de zon
hun wijnstok trossen
groeien weelderig de kruiden
naast velden geurend vol
van knoflook en lavendel
daar in la douce france
vaandelt naast…
Horizon
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 421 ik ook was
vanaf 't pril begin, en later mij met stoerheid vulde
dat paste mij als geurend hooi in zomertijd
met ijdele hoop, dat dit heel lang zou duren
de geur van kruidig hooi en stoer gedrag
nam eerder af dan wel verwacht, die dagen
nam de zwaarte van de vork met hooi steeds toe
het werd zo vaak gezegd, maar niet door mij gehoord
't veld…
HET WONDER VAN HET HEELAL
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 275 ‘s morgens zagen zij Het Licht opkomen
door een smalle ruit in de stal
de Zon over de velden van Effrata gloren
Het Wonder van De Koning van ’t heelal.…
vogelschrik
gedicht
4.0 met 19 stemmen 30.550 Op het veld dat de zeis maaide
en dat ik aan de uitkanten proper houd
met sikkels en scharen van licht
staat een vogelschrik te kijk
Hij is een mens waaraan de kauwen
vreten, oud lichaam traag draaiend
in de winden van een te vroeg april
Een zotskap die de boer te gortig was
staat op zijn halmenhoofd en armen
stokstijf van angst wijzen…
De triestigheid 's avonds
gedicht
2.0 met 18 stemmen 7.000 Op donkere velden brandt het loof.
De toren geeft de uren aan en wind
bevoelt haar jurk. De rug buigt
als een hazelaar.
Een hand omsluit een hand, een berm
rijst op.…
Nevelkind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 483 door de hemel zweven
waar ze zich in het maanlicht baden
voor zwaluwen ze tot wazen weven
en ze gewikkeld als ragfijn lint
draperen in de schemersluiers
van het blinde nevelkind
dat door regenbogen begeleid
lachend langs de zonnestralen
zonder aarzelen of dralen
zachtjes naar de aarde glijdt
om te spelen in de bomen
te ravotten in het veld…
vlinderbloemenblad
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 471 ik ben een heel klein blaadje
tuimel langs tranen
naar de grond
blijf hangen bij de lente
in de stilte van de velden
aan de haren van een kind
ik ben een krokus vlinder
dwarrel met de wind
op broos geloof
in een zomer vol frambozen
waarin ik stop met zwerven
op de wangen van een kind
ik ben een rozenknopje
geur…
Nachtgedicht
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 861 Als dit gedicht een schilderij was
zag je bloemen bloeien in een veld,
en dit schilderij zou zeggen:
alleen ware liefde die telt.
Het zijn gewoon geschreven letters
en het is geen schilderij
het zijn de simpelste woorden,
nachtoverpeinzingen...van mij.…
houvast
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 510 Met de vingertoppen van mijn geest
Tast ik de wereld af:
Een blinde zonder hond
Tikt met zijn lange witte staf
Verbaasd schuifel ik verder
Onbewust van gapende kraters en kloven
Steeds verder door de vreemde velden
Anderen roepen woorden die ik moet geloven
Als een ziend geboren blinde:
Kwijn ik van verlangen te zien
Toevallig grijp…
Onvoorwaardelijke liefde
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 885 In het mysterieuze veld
van diepe zieleroerselen
maak ik een vrije val
omgeven door duister
Waar niemand komen kan
en woorden weinig zeggen
waar langzaam het licht
door liefde wordt ontstoken
Diepe emoties vullen mij
in ongesproken zinnen
waar lief met leed samenvalt
in het ogenblik van weten
Dat pijn zo zacht kan zijn
en vreugde…
geloofsworsteling
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 1.565 bomen verdwijnen
in decemberglorie
waar liefde niet groot
of groter gedijt
in moeders schoot
de hemel onthecht zich
uit een knellende voet
wanneer wortels hol reiken
naar uitziende ogen
takken treuren,
zorgvuldig gekozen;
de wind waait immers
uit een verkeerde hoek
steeds minder
in het veld van vreugde
deelt het leven
de oude…
Winterspelen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 439 toeten,
die geslepen strijden,
met de messen onder schoenenvoeten
‘Dolce vita’ achter,
zwarte zonneglazen,
schansgespring vanaf een,
hoogte voor de dwazen
Op latten rechtdoor, slalom en diversen,
snelle bobs die zich op de roetsjbaan doen gelden,
Winterspelen, het spel gespeeld in koude,
één winnaar is de nieuwe Gerard van Velde…
elf mei meisje
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 236 nog even te mogen springen
in het veld, aan moeders hand
weten hoe gewenst je bent
en kleine bloemen in je haar
naar waar de wind komt zoeken
om dan de man te ontmoeten
die je leven komt te stelen
je jonge hart doet verstommen
tot een gebarsten klok zonder klepel
niet zeker meer van de toekomst
je wordt herinnerd en herdacht
te jong om…
TRANEN
poëzie
3.0 met 18 stemmen 4.131 ’t Is nevelkoud,
en, ’s halfvoornoens, nog
duister in de lanen;
de bomen, die ‘k
nog nauwlijks zien kan,
wenen dikke tranen.
’t En regent niet,
maar ’t zevert… van die
fijngezichte, natte
schiervatbaarheid,
die stof gelijkt, en
wolke en wulle en watte.
’t Is asgrauw al,
beneên, omhoog, in
‘t veld en langs de lanen:
de bomen, die…
Krachtig
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 347 Blijven dansen,
in weerwil van het gedrocht,
wat het spel je ook bedeelt,
blijven sjansen
Waar opent de hemelpoort
als zegel op de keuze,
blijf buigzaam,
rekbaar en lief
Sterk als water
op het veld van tegenstellingen;
verwerf de aarde,
en neem wat toeval je toont,
hoe het onpersoonlijke je hoont,
hoe het je loont…
In de geur van Goedelieve
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 588 witte snaren
het schitterde zeldzaam
helder licht op die dag
waar een wijle de zon meende
te heersen en ik haar gratie
in volheid mocht aanschouwen
die mij optilde in hemels
riekende geuren waar
heur grote ogen diep baadden
in jeugdig lentevocht
maar haar glimlach
reeds leek te rijpen
in zomerse bloesem
op glooiende velden…
de verzorger
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 795 daar ligt hij kermend op het veld
het zal beslist niet lang meer duren
dit zijn de laatste levensuren
van eens een trotse voetbalheld
hij wordt door helse pijn gekweld
hem trof de zwaarste der kwetsuren
men vreest een aantal botfracturen
het slachtoffer is uitgeteld
dan rent een schim en niet veel later
beschouwt een oog de breuk of wond…
Anderland
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.091 hartlam uit een erfenis
en ik dacht terug aan affodil
aan rookmis en die akkedis
die appelkoos en kanniedood
die wildebees -de wildernis
Mijn Boesmanland werd Anderland
mijn thuisland weer een overkant
ik droom van tokkelossie dan
als zon voorgoed verdwenen is
ik mis het huilen van de nacht
die bokmakierie - sporenjacht
die baie braai - de velden…
Nevelig herfstmorgen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 230 Nader kwam je over velden als
witte sluier verhullend wat deze dag
weer brengen zou in frêle gedaante
gerezen uit het water als schone nimf.
Gouden glans schijnt over je
golvende haren die strelen wuivend
vlaktes en vallen als serpentines
in lokken door lommerrijk blad.…