Alle inzendingen over Verf

Versluierd zet hij zich in de verf. Kunst is zijn enig bindmiddel met geluk.…

je was mijn clown deed mijn ogen glimmen gaf mijn leven zin nu verf je nog steeds je gezicht maar kleurloos van mij mag je afschminken want ik zie de lol er niet meer van in…

Het ideale gedicht: een met overleg gemorste groene plas verf Een gedicht ligt bij voorkeur in een drukke winkelstraat De een loopt hierheen de ander loopt daarheen en iedereen maakt groene voetstappen ----------------------------------------------------------------- Uit: 'Sorry dat ik het paard en de hond heb doodgeschoten'(2002…

Geef mijn naam het onbetwiste En schaakmat mij zodat de tochten die we ondernamen de hoofdrollen zijn de we zochten nog droom ik mij in gisteren en laaf aan de herinnering die we samen deelden, al had de kleur voor ons ieder een andere vorm iets ongrijpbaars, doch visueel vermogend dagvaardde mij om de gelogen tijden te verlaten en het…

na penseelstreken kwam je kleurrijk tevoorschijn onuitwisbaar mooi…

het lied bruist van passie vuur op haar podium viert kunst hoogtij mensen zijn blij op een plein ondersteboven in de verf vaart een schip voorbij de rivier blaast zijn stoom af…

er zijn schilders en zij die schilderen en natuurlijk indianen en excentriekelingen die steevast zichzelf beschilderen hoewel er een gelijkenis bestaat zit het verschil hem toch vooral in het gebruik van kleur...…

Het duurde al met al nog ietsje langer, Maar toen stond iedereen weer in de rij, De connaisseurs en leken, allebei; Een hoogtepunt voor de museumganger. En weet je wat men nog het mooiste vond? Die nieuwe muurkleur op de achtergrond.…

Die mezelf was Kwijtgeraakt, Zelf niet meer Wist wie ik was En waar ik Vandaan kwam Laat staan dat Ik wist waarnaar Ik op weg was, Breng met dikke Verf op dit doek De pijn van mijn Leven aan - Elke klodder die Zichtbaar achterblijft Is uiting van een Traan die onzichtbaar In mij achter bleef Maar nu voelbaar Langs…

Probeer me een beeld Van jou te vormen, Nu ik je al zo lang Niet meer gezien heb, Ga in mijn hoofd Terug naar vroeger, Naar herinneringen, Bewegingen, het ritme Van onze muziek, En wil je van daaruit Opnieuw construeren, Neem dan mijn toevlucht Tot de verf die mij nog Nooit heeft teleurgesteld: Laag over laag breng ik…

Hij is vakkundig in de verf gezet, de zwaar geretoucheerde minnaar en roze etalagepop, liggend op je tv. Het leven stijgt elke avond in hem op. In dit gebouw zijn honderd vrouwen die slapen bij hun warme man. ----------------------------------------- uit: 'Slapen bij een warme man', 2008.…

er staat een paashaas voor het raam ik voel een raakvlak met warrige geesten misschien dat mijn verstandelijke vermogens afgenomen zijn met de voortgang van tijd verf belooft liefde tijdens het hele seizoen en een liefdevolle echo in de seizoenen daarna de kwast in mijn hand bezweert een drama.…

nieuwe natte lagen zware contouren boomranden verdrinken in weids groen grasland luchten vormen kastelen in vlugge windgebaren liefde blijft stromen kleuren spiegelen water natte verft neemt de blonde hand mee naar lustig warme stranden schade en schande verrijken zich ervaren handen nemen het ongeschreven boek naar zee, natte verf…

voor een witgekalkte muur het vogeltje van verf een kettinkje aan zijn pootje de witte muur leidt onze ogen naar het puttertje vogeltje op de voorgrond distelvinkje in losse zichtbare penseelstreken vastgelegd vogeltje met een verhaal het put zowat zijn eigen water bijna kwetterend tinkelend ook in vlucht…

kon dichten ze vond het leuk en vroeg met wat voor verf doe jij dat dan wanneer ik dicht dan doe ik dat met stopverf zei de man…

Verder dan de verf ben ik niet geraakt. De verf is haar vlees geworden. Haar vlees was moeilijk zoals alle gras. Ik wilde dat het zienderogen zong. Ieder treurlied dat het aanhief kreeg mijn kleur. In mijn duizend kleuren heb ik hetzelfde gezocht.…

vogels vliegen m’ n hoofd af en aan met berichten dood en verderf in volle pracht als ze gaan maar rood van bloed terug door menselijke verf…

met onverzonnen kleuren verf ik de dagen anders dan waar ik om gevraagd heb sombere wolken proberen gedachtes te overschaduwen, toch ontspring ik die dans ternauwernood er gloort iets aan de horizon…

de tubes liggen half leeg geknepen naast schroefdopjes deze verf heeft vele kanten ze dekt het wit of laat zich doorzien in dunne, gladde lagen een mengsel van poeder en olie dat in droogte vergeelt…

een rij toegedekt door stof en vergane tijd deze schuur leeft in alles wat ooit was en nooit meer proef ik zo puur de betekenis die kleeft aan het gemis van hout, smeerolie en verf…

als ik in eigen woorden een schilderij moet maken dan kies ik het zelfportret van het palet van mijn gemoed gebruik ik uitsluitend de tedere tinten omdat ik toch (O...ijdelheid) een beetje voordelig uit de verf wil komen…

meer dan vierduizend jaar in duisternis fier in de houding voor qin shi huangdi ik en mijn achtduizend manschappen onder doodse stilte en in eeuwige rust de goddelijke dode keizer dienend we zijn gedolven uit ’t midden der aarde bevrijd uit zand en dikke lagen verf sta ik hier onaantastbaar en verheven boven een dagelijks schimmenleger…

loosdrechtse plassen 2008 Het was nu voor de laatste keer Heerlijk zeilen op onze rustige plassen Ottenhome is niet meer Wij zullen ons moeten aanpassen 65 jaar zeilen naar hartenlust schippersdag in loosdrecht is niet meer zeilers liggen nu aan de kust het doet ons zeer wie zal het roer gaan overnemen waar is zo’n unieke gelegenheid…

De wereld brandt slechts van ver- langen Met een hang naar waarde zonder lichtjes, maar mét likken verf…

Je was even in het waarom nadenkend op schilderspapier waren schimmen mensenzielen kwamen streken in vorm alsof de horizon weer hoopvol was met zijn bomenrijen aan de einder bij iedere golf een riviertje verf en onder de zon een beekje.…

Noch min dan verf, een damp, een mist. 1664…

Zo doet uw schone verf de roos en lelie duiken, En maakt dat in uw hof, uit hartzeer en verdriet, De bloemen altemaal verdorren op hun struiken, Omdat men schoonder bloem op uwe kaken ziet.…

Je zwaaide toen ik nader kwam langs de contouren van beschaving in de berusting van voorgevoelens als een kleine god sprak je me toe nabij de grenzen van bezinning door de gevoelens diep in mijn hart en ik aarzelde tussen schaduwen en rondingen de ruwe kwast met donkere verf in mijn hand jij was mijn land mijn schilderij…

Ze viel op z'n erf in de vijver met verf en ze bleek na geborrel verzopen. De kunstenaar voelt zich genomen: eens was ze de vrouw van z'n dromen. Nu heeft-ie berouw, daar het lijf van de vrouw niet zo goed uit de verf is gekomen.…

Maar de tand des tijds knaagt aan tere binten doet verf bladderen en deur piepen en weer langzaam sluit een gordijn.…