Alle inzendingen over Vertrapt hart

gelokt naar het licht dat ogen verblindt geest bedwelmt met een valse belofte maar tot zwijgen gebracht in dit eeuwig lijkend paradijs verandert de droom in een nachtmerrie in een gevangenis die lijkt op de wereld die ook geselt en vertrapt…

Ooit goudgeel wuivend korenveld verminkt door woeste voren de golven wreed onderbroken ...de harmonie verloren Ondoordacht vertrapte toekomst bedekt met stervende aren vertwijfeld brodeloos zijn ...het niet kunnen verklaren…

Vertrapte stengels onder gillende kindervoetjes ontkreuken krom. Nodigen uit tot bloot spelen, een aards verlangen in een prille lentezon.…

en mijn hart is vertrapt door zijn woorden! alvorens gesmoord en gekookt in verlangens! Ja! dat is zo. denk ik. Zoals het ogenschijnlijk verborgen onuitgesproken ondoordringbare ontastbare ongrijpbare. Je bent bij deze verlicht.…

Stomverbaasd zit ik te luisteren, elf jaar lang misbruikt, nooit iets duven zeggen, niemand die iets merkte, maar dan denk ik, hoe zeg je, hoe verwoord je in vredesnaam, dat een ander met jouw complete inhoud, hart, ziel en gevoel is vertrokken, heeft vertrapt, nietsontziend!…

Dit is het hart van de stad. Oneindig lang, zachtjes vertrapt. We dragen haar naar het graf. Er mist iets, maar mijn aandacht verslapt. Te weinig zetten zich schrap.…

In de werkplaats van mijn gedachten veeg ik de woorden in een hoek die her en der liggen te wachten op verschijning in een boek ze sterven als vertrapte wezen zo ongewenst, geknakt en bloot nooit meer te horen, noch te lezen hopend op leven na deze dood.…

De mensen worden net als mieren vertrapt. In oorlog in opstand worden onschuldigen vertrapt als mieren. Ze kunnen geen kant op en worden doodgetrapt. Laten we de vrijheid niet te snel voorbij zwieren?…

de bomen groeiden tot in de hemel mensen zagen niet dat het bonenstaken waren gretige Japies klommen graaiden naar blauwe lucht met groot gekraak knapten stengels, braken illusies krioelende massa op de grond werd vertrapt zonder pardon…

Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter in de beslotenheid van zijn of haar cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar doordrongen is, als ware taalopzichter is dat de stroom van zijn of haar gedachten gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten…

Nee mam Ik ga niet Slaan maar steken De vierkanten Bovenop Scherp haaks afsnijden Kantelen Pappen en nathouden De gracht Diep uitgraven Zorgen Voor genoeg water En om die rotjongen Van de overkant Die al zo vaak Mijn droomkasteel Vertrapte…

Niet meer het weten herkennen in het doel van het streven van wat het leven ook mag bieden Stilstaan en de dromen vereeuwigen in het gruis van vertrapte idealen Spoken jagen achter het toneel op het ritme van de akoestiek Het applaus ontwijken om geen gezichten te herkennen die ik niet kan onthouden…

geen geweten heeft de duivel mijn ziel die keer op keer vertrapt is de strakke weg die ik bereed maar sinds lange tijd verslapt is geen poging die ik ooit gedaan had geen moeite raakte roos weet niet waarom zij dit gedaan heeft…

wolken schrompelden in razende vaart ineen vielen als stenen naar beneden wrede razernij wiste haar naam begroef wie ze was een korst van vervreemding de vertrapte jeugd tekenden het meisjesgezicht met krimpend hart in stakerige armen hield ze een uitgemergeld kindje vast het geraas in de boomtakken de wind die overal sporen…

Het hart lijdt, tergt, slaat, vertrapt, grenst af, stelt teleur, keer op keer. Niet verwerkt, het verlies van dierbaren. Afgewezen door het zijn, de persoonlijkheid. Open vlees bedekken afgebeten nagels. Diepe snijwonden kerven beide armen. Frustraties gevangen, bedekt in een net van grenzen, op het bleke, tere lichaam.…

terwijl de dauwdruppels zijn vertrapt onder laarzen van vervlogen uren branden er tranen in oogkassen van de morgenstond in dit aardse dal zal na overloop van tijd het water tot de lippen stijgen maar vooralsnog blaffen wij quasie opgeruimd tegen het alledaagse leven en juichen uit volle borst 'lang leve het bestaan'…

Soms voel ik mij als verwaaid blad Door wind en regen vertrapt doornat Koud kleurloos broos en zo zwak Nerven gescheurd los van mijn tak Liggend op aarde nevelig vol vocht Nergens beschutting tegen kou en tocht Dan is het wachten tot ik zal vergaan Verzwolgen verteerd niet meer zal bestaan…

De stad een zakdoek vertrapt bevuild duiven vreten bomen vluchten trams haken luidruchtig in de groeven van de stad in de supermarkt de hoeren op halfverminkte pumps ochtendmannen verramsjen de ochtend kinderen stuiteren weg de stad een zakdoek niet opgeraapt de stad ------------------------ uit: 'Glazen Jas', 2007.…

zij joeg vogels op om stilte te vermijden vertrapte takken in het bos om rust te bestrijden was met storm en onweer in haar element chaos heeft zij steeds gekend nooit nam zij de kans om in balans te raken meer van haarzelf te maken zelfs in haar laatste rust heeft zij nog een keer gekucht het leven heeft haar altijd dwars gezeten…

Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen, fontein die zindert in de zonne van de smart, - gij die het martlen kent van 't dorre mededogen en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart; Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen, - o vleiën om het vlees dat als een beek vervliedt; o reiken van 't gebed dat slechts…

Wie in de straten van Rome of Londen enkel nog dwazen en spraakmakers vindt, wacht op het Hart dat, met doornen omwonden, vlammend de dwazen en spraakmakers mint.…

Wat moet ik nou, vraagt hij zij zegt: volg je hart. Is dat niet hard vraagt hij? nee, antwoord zij. Wanneer je 't hart laat spreken kan 't nooit verkeerd zijn. En als je niemand benadeelt moet 't wel de juiste keuze zijn.…

mijn hart vertrapt en deed zo zeer. Wanneer ik je riep, hoorde ik jou roepen; boven mijn eigen stem uit. Telkens wanneer ik je riep overstemde je mij met jouw eigen eindelose verdriet. En ik, ...je zag en hoorde me niet.…

“Men laat slechts uit het hart lezen als de ander zich daar in laat kennen “…

Wie goed doet die goed ontmoet Al wordt het vertrouwen vaak vertrapt Er zijn ook nog mensen met een goed hart Al kan je niet iedereen vertrouwen Op sommige mensen kan je wel bouwen Je wordt niet gelukkig als je iedereen zal wantrouwen Vertrouwen moet je verdienen Respect moet je houden Wie goed doet die goed ontmoet Het leven is geven,…

Ik zie zwanen in de eerste versnelling en mensen met energiedrankjes languit achterover in het vertrapte gras. Mijn droomogen schieten op onzekere, parelmoeren kleiduiven.…

stap naast vertrapte paden met voeten in zompige aarde proef naakt het malse gras snuif de geur van ziltzoete liefde in een zwoel ontsluierde nacht raap kiezelstenen zuiver wit gepolijst door bruisend water laat ze glijden door je hand en voel de stroom van eigen zijn…

met lege handen graaf ik kuilen in mijn achterland tracht mij bloot te leggen waar ik ben gestrand een vrouw met eigen denken innerlijke kracht die zichzelf verpandde met alles in haar macht gedreven door hormonen en wat er werd verwacht wroet met gezouten vingers in haar vertrapte hoop vergleden zandkastelen waaruit mijn ik weg…

Nu, rest een lege huls weggegooid, vertrapt. Stil, en ongezien drupt je laatste traan uit de wond die eens haar lippen kuste.…

handen strooiden bloemen op de paden die we zijn gegaan onze voeten knakten stelen vertrapten vorm en hun bestaan wij wilden voorspoed en het geluk dat ons voor ogen stond gingen stuk aan niet vervulde wensen liefde kwam niet van de grond vloog weg als een vogel in de lucht een droom die van ons is gevlucht…