Verloren...
Ik vroeg je niets meer...
mijn hart vertrapt en deed zo zeer.
Wanneer ik je riep,
hoorde ik jou roepen; boven mijn eigen stem uit.
Telkens wanneer ik je riep
overstemde je mij met jouw eigen eindelose verdriet.
En ik, ...je zag en hoorde me niet.
Hoe ik mijn best nog deed
ondanks mijn eigen leed
liet ik mijn opgeheven handen uiteindelijk verslapt landen
en liet daarbij de hoop op wederzijdse liefde, stranden.
Beseffend, je zal er nooit voor mij kunnen zijn.
Heb deze liefde begraven ondanks het gemis en pijn.
Maar vanuit iedere schaduw zal ik je blijven omringen..
en in mindere tijden, liefdevol voor je blijven zingen.....
Ook al ben ik niet meer in je leven
ik zal altijd, inmens veel om jou blijven geven.
Geplaatst in de categorie: liefde