Het Noorderplantsoen

Dit is het hart van de stad, zie ik,
een herstellingsoord, een pad
waarlangs menig dichter zat.
Toch mist er iets,
maar ik weet niet wat.
Geef me een helpende hand.

Dichtbij, stil is het er alleen ‘s nachts.
En ik zit er graag, wanneer
ik denk, of als ik probeer
niet te denken.
Een reiger strijkt neer,
maar op het asfalt groeit niets meer.

De winter komt terug, Mannetje
merkt niets, junks zijn er altijd.
Strandt, de afhankelijkheid
wordt eens haar dood.
Maar niemand heeft echt spijt.
Ze neemt elke dag afscheid.

Dit is het hart van de stad.
Oneindig lang, zachtjes vertrapt.
We dragen haar naar het graf.
Er mist iets, maar
mijn aandacht verslapt.
Te weinig zetten zich schrap.

noorderplantsoen groningen park

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 97