Alle inzendingen over Vlinder OR Herinnering

Prachtige vlinders zie je gelukkig steeds meer. Waardeer de dag met woorden en liefde. Deze zonovergoten dag zal zeker een mooie herinnering blijven.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Zouden vlinders dan zo kwetsbaar zijn omwille van het ongelooflijk mooie dat hun vleugels in zich dragen zij hebben hun geheim weten te verstoppen en spreken toch uitbundig over hun verandering zich tot vlinder te ontpoppen tijdens het geduldig wachten en intussen trachten krachten te reserveren voor de metamorfose hoe de natuur ons…

Je zit in elke vezel van mijn lijf En ik weet niet hoe ik je weg moet krijgen Hoe laat men mooie blauwe vlinders zwijgen Waar laat men grote tranenkralen rijgen Tot kettingen een metertje of vijf Mijn dromen stop ik ver onder de grond De tijd is daar elkaar nu los te laten Om te voorkomen dat wij ons gaan haten Dat valt niet recht en…

Krachtig en zacht vlinder jij uit. Ik zou je willen cocoonen, in mijn hart in mijn herinneringen. Maar schat je vlindert zo mooi uit.…

ik grasduinde in groen met paardenbloem en madelief zag hemel waarin wolkjes warmte schreven wat vlinders in loom fladderen alsof de vleugels kleefden een herinnering aan zomers die ik ooit binnenging onveranderd alleen het gras was korter of ben ik zelf nu anders…

Appelbloesem van het rivierenland dromen van een lente aan het water een frêle vlinder in een kinderhand met in het hart een wens voor later ach waarom lees ik nooit iets in de krant in de eenzaamheid waaruit ik groei over de bloesem van ons kikkerland herinneringen staan opnieuw in bloei.…

Herinneringen zien diepzinnig afscheid, de dagen fladderen, een aantal spectaculaire vragen ademen als winterrozen, door een zachte sluier van gemis.…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

Vlinder vliegt even niet. Merlijn tovert even niet. De kleine blonde, is dood. bloemen zullen zich mettertijd, weer ontbloten aan de zon, harten worden weer verwarmd, door herinneringen los van de tijd. de vlinder zal weer vliegen. de tovenaar zal weer toveren.…

Lopend langs het strand voetstappen achterlatend in het zilte zand luisterend naar het ritme van de golven aan zee zweven herinneringen als vlinders met me mee onder een wolkenloze lucht zo blauw genietend maar zonder jou lopend langs het strand in gedachten hand in hand…

Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt Van zeverende lippen Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet Door doodgemoedereerd hanteren van een zin Die wederhelft haar droog de mond in zet Het steevast "stop er een jippel in" Gnuivend van pret O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert Naar drassige duinpannen en het Oerd Zie mijn herinnering…

Ik herinner mij nog goed de dag dat ik een vlinder was. Een eendagsvlinder op een witte roos. Ogen op de zon gericht was ik verblind en zag de dood niet komen. Ontstegen aan mijn lichaam nog even een vluchtige mensenhand, die mij het leven had ontnomen. Toen ik terug mocht komen koos ik de kracht van zijn zoon.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Hoe kan afscheid zeer doen Als iemand nooit bestaan heeft De warmte die je voelde Slechts je eigen verlangen Bevroren in de kou Van de zwarte nacht Hoe kan er verdriet zijn Om iets dat nooit geweest is Slechts dromen die echt leken Net zo snel verdwenen Bij het ontwaken Uit de zwarte nacht Waarom treuren Om een fata morgana…

Ik kijk even naar mijn handen En ik schrik Wat zijn ze oud Craquelé gebroken marmer Met vijf smalle staafjes hout Het verval is reeds begonnen In de herfst De winter wacht Als ik die ooit mag bereiken ’t Is een koude lange nacht Maar dan denk ik aan mijn moeder Die ’s de winter bijna door Nog zo stralend levenslustig Nou…

we ons voorbereiden, onwetend waarop, behalve dan op dat nietszeggende doodgaan alsof dat ons doel is of de uitkomst van ons leven alsof de dieren en de planten die leven om te leven en anders niet zouden bestaan, er niet toe doen Het houdt een keer op, blijkbaar is er geen begin zonder einde en fladderen we voorbestemd voort als vlinderende…

Dag tienerjaren, dag vlinder van mijn dromen – wat leef je toch kort.…

Ik heb een boek, daar staan alleen maar mooie vlinders in geweven. Maar in latijn, dat ken ik niet. Ik noem hem maar ‘ citroentje.’ En hij zegt: ‘Dag, ’t was aangenaam. Dag mevrouw. Ik groet je.’ Ik dank je wel, kom gauw terug. Gegroet mijn lief citroentje.…

Ik weet: noch van jouw leven noch ook later van je dood blijft er een stoffig huis achter in de herinnering die dan door de hemel waait. Nee, hoe ook de seizoenen over elkaar uitgebuiteld zullen zijn, en de jaren voor altijd zwijgen, alles zal buiten zijn van zon en liefdestuin een nooit verdwijnen van vlinders in struiken.…

Herfst komt weer naderbij wij denken nog aan ons en wij Als ik dan afstand genomen heb kom je dichterbij en jij roept zoals gewoon herinneringen op een kus, een blik, niet wetend of ik hou van de schaduw van een droom Een vlinder op het raam warmt zich droogt haar vleugels van de dauw…

Gezichten vervagen als een levende herinnering Stemmen verstommen tot er enkel een stil gefluister te horen is de gevoelens van het moment worden steeds intenser aanrakingen telkens weer herbeleefd de vlinders zijn in zwermen aanwezig laat mij nu maar gewoon genieten en uitkijken naar later ik mis je nu al maar ik ben op weg naar later…

mijn terugreis draagt dromen en fantasieën wanneer het leven moeilijk is in je ogen dan denk ik aan vlinders je ziet ze in gedachten fladderen en dansen boven een grasveld vol madeliefjes die betovering dat houdt mij wakker rondom een geborduurd bed met zachte kussens herinner ik mij dat tere als vanouds……

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

Kleine mooie dingen maken de herinneringen prachtig waarachtig Ik wil ze koesteren Nooit meer loslaten Ik wil dromen, blijven dromen over vlinders vreemde landen en kleurige bomen Ik wil rusten en berusten in de gedachte van mijn gedachte Ik wil elk moment beleven liefde krijgen en geven En dat voor altijd!…

in iedere vlinder zie jij haar elke wolk is een teken dat zij bij jou is ik weet hoeveel je mist en zoekt tussen dagelijkse dingen naar even weer die blik of geur herinneringen ik herken haar soms in jou die lach de kleuren van jouw ogen en leun op de herkenning van toen zij jonger was…

Iets met vlinders en een rimpel om je mond, dat herinner ik me vaag, het cirkelt maar rond. Net als vlinders en een blauwe maan, waar komt het toch in godsnaam vandaan. Waar gaat het toch in godsnaam naar toe, ik kan niet meer klimmen, ben te moe.…

- voor lydia (lepidoptera) de vlinder zich ontpoppend in ultieme pracht uit haar broos brekend huis is er het weten onvermijdelijk - maar te vroeg toch - gekomen is zij de tijd van gaan ons latend een bloemenlezing van herinnering de energie tot voortgaand leven geworteld in jouw stralende blijdschap jouw vlindereigen fladderende onrust…