Alle inzendingen over aangeslagen

nat sloop tussen vochtig, aangeslagen misschien nevelig in, tussen kieren door beslagen zicht herkende ze vergeten spaanders, niet meer nat was het onze tijd, wasemend gedruppeld nu in nerven van een vroegere inhoud, prikkend vocht vermengd droog…

heden ten dage met name in de huidige gedachte heerst de stilte achter aangeslagen ramen diepte beheert de tijd die duurt of lijkt verten te hebben ingehuurd met een woord dat toekomst heden en verleden vult en als het waren mijn zinnen levenslang omhult…

Inslag weert aangeslagen Rood, blauw en geel, Breit zich grijsreeks Een kleurloze trui.…

je lijstte donker in een schilderij aangeslagen door de jaren het licht wit kon niet jouw helderheid bewaren de schaduwen kozen partij ik heb je opgelicht nee niet in retoucheren alleen de aanslag weggewist je leeft weer en uit lijst en schilderij herboren straal je nog intenser dichtbij…

Nou, niet zo opgewekt, 't is dat jullie het vragen maar mijn cliënt is toch behoorlijk aangeslagen hij heeft hier jaren voor gewerkt, besef dat wel onroerend goed, z'n geld, juwelen, auto's, boten Mijn mening is ; De Neus wordt veel te hard gesnoten…

Amper drie tot de derde, maar machteloos als troosteloos en aangeslagen als de honden die met scherpe tanden het blauwgeslagen vlees van botten trekt. Zij doken in haar boezem. Met stenen die nog over water stuiteren, van her en hot tot aan de horizon. Hij wou dat hij haar zoenen kon.…

het marmer is versleten door zondaars en gebeden pilaren aangeslagen met roet van duizend kaarsen vroomheid vibreert in tal van devote blikken aflaten tellen als de mens meer heeft te schikken maar als het orgel hemel speelt de mens het aardse vergeet dan leven de heilige beelden is god weer terug in het heden…

Accijns omhoog, belasting niet verlagen, Straks zijn wij weer behoorlijk aangeslagen.…

Onbedoeld had jij die eerste noot in weemoed aangeslagen en God - aangeslagen was je door haar weggerukt bestaan ze was een uitgespeelde vrouw die door jouw heimwee werd gedragen op die uitgeholde dagen die je liever niet wou gaan En je zag weer haar piano waar zij ooit voor had gestaan Want zij speelde alle dagen hier het kon je nooit…

ik gooi de ramen van m’n hart wijd open sleep afgunst wraak en haat en al het slechte naar buiten ontsmet de be- en aangeslagen ruiten en richt m’n huis opnieuw weer in en iedereen die meehelpt met alles weer opbouwen die mag er straks zomaar in zij zijn het die ik voortaan weet te vertrouwen die ik in mijn hart toelaat…

Was heel even aangeslagen, zat er eventjes doorheen, blijk jij mijn hoop in bange dagen, laat me daarom nooit, nooit meer alleen...…

Dit is wat de matten der aarde voelen in koelen bloede van het weer: de eenzaamheid der kristallen, die als een vacht aan de grond vastgroeit de sneeuwschuivers der viervoetigen, de snuiten, de poten, de staarten de aangeslagenheid van het klimaat, haar vallen, de put in haar ogen de angst der binnenblijvers en het glijden der gelukuitbuiters…

Grillig tekent de regen onduidelijke contouren op de aangeslagen ruiten. Nergens is te vinden, een terugdraai klok! De adem van brak geworden woorden zweeft verder door de mistige verloren illusie! heimwee... Blijft…

Het “aangeschoten hands” kent men er niet, Bij hockey heet dat “aangeslagen feet”.…

aangeslagen sleep ik mij met traangelaat over straat schamper dan hoe trouw de verschutte vrouw opgaat in geweer tegen een muur eenmaal ontdaan van al dat zwart blikkert er heus wel weer wat prima facie grapte jij nog terwijl je vertrok ik poets nu vlot je stalen plaat voorgoed uit mijn gewreven zicht kets jij je haan maar…

de aangeslagen snaren verdwijnen in de stilte het ingesneeuwde leven onvindbaar blijft de voorjaarswind het prille niet wiegen kan de camera de dief is die de zielen steelt het vloeibare voorgoed overgaat in het vaststaande de ondoorzichtige vensters niet open gaan het huis geen pad heeft om naar toe te lopen de tak afbreekt…

Dat Willem mij graag hield, zegt toch wel iets Laten we wel zijn, het is echt heel helder Dat hij een beter mens is dan Jort Kelder Aldus een aangeslagen Moszkowicz Maar als men mijn cliënt niet wil vertrouwen Zal men dat vroeg of laat beslist berouwen -------------------------------------------------------- ...Bram Moszkowicz beëindigt…

ik haal de kasten leeg en schouw naar binnen ik wieg met het ritme van zachte woorden en zing me terug in de tijd ik schakel tussen slapend verlangen en verbeeldende dwaalsporen ik breng mijn lofzang op het leven en de licht aangeslagen toets ik pluk blauw-warme watten en schuif de wolken weg ik loop hand in hand met onwetendheid…

hortende tonnen grijs, slenterend op trompetgeschal slepen hun aangeslagen tanden naar een nakend einde toe de Alpen rijzen – sneeuwig nog, sereen – en bergen hun stijgende lijnen in dalen, weidse valleien; hopen op het ijs en steen een bevroren vloed van weggeëbde dieptes blauw als de blakende einder het gekrompen harnas kraakwit;…

ik vlucht mee met witte zwanen over wel zeven heuveltoppen naar het vergelegen zilveren meer alwaar ze op het water glijdend stoppen kennelijk niet voor de eerste keer gevangen in een sluier van regen drijf ik langzaam met hen voort zij bepalen voortaan mijn wegen hartentranen hebben mij verstoord zij vloeien door een diepe ader van aangeslagen…

De woorden wonnen het van het penseel De ganzenveer heeft het palet verslagen Het dichtpaard wist de ezel te verjagen De schrijver vloog de schilder naar de keel Het werd de beide kunstenaars teveel En beiden zijn behoorlijk aangeslagen De woorden wonnen het van het penseel De tubes ergeren zich groen en geel Het blanco linnen eist nieuwe verdragen…

Ogen, zo open en zo oprecht Ogen, zo blauw, waar ik zo aan ben gehecht Ogen,die zoveel zeggen Ogen, die mij doorboren en waar ik het tegen af moet leggen Ogen, die vragen Ogen, die spreken waardoor ik ben aangeslagen Ogen,die me nooit bedrogen Ogen, die nooit hebben gelogen en die me hebben meegezogen...…

hortende tonnen grijs, slenterend op trompetgeschal slepen hun aangeslagen tanden naar een nakend einde toe de Alpen rijzen – sneeuwig nog, sereen – en bergen hun stijgende lijnen in dalen, weidse valleien; hopen op het ijs en steen een bevroren vloed van weggeëbde dieptes blauw als de blakende einder het gekrompen harnas kraakwit;…

Met hoeveel gemak je keer op keer vastberaden op de verkeerde plek staat te wachten aangeslagen de weg niet meer weet te laat op komt dagen alweer je sleutels vergeet hoe door de was op 60 graden oen ik te strak ondergoed moet dragen hoe je op je allerbest de helft vergeet bij boodschappen doen verzonken in gedachten het eten verpest…

Aangeslagen scheen jij het in het raam te willen schrijven. ------------------------------------- uit: 'De adem van de zaal', 1997.…

Toen Mexico eraan zat te komen paste ik even niet zo op de kleintjes en kocht bij AH natuurlijke guacamole Zeg maar in 'un momento dado' Na rust met 1 - 0 achter kwam ik aangeslagen in een dip maar wat ik ook proefde en rook niks geen avocado Standaard toch hoofd ingrediënt maar AH gaat voor 't recht met 0,7 procent groene teelbal…

bomen staren in de mist huilen druppels op de straten het geluid vermindert zicht de stilte voelt verlaten gevangen in het grijs dat kilte is gaan dragen bekleed met witte rijp als de vorst is aangeslagen takken wijzen troosteloos verloren naar de hemel aarde lijkt wel bodemloos in licht dat uren schemert stappen dempen in het…

bomen staren in de mist huilen druppels op de straten het geluid vermindert zicht stilte voelt verlaten gevangen in het grijs dat kilte is gaan dragen omklemmend soms met ijs als de vorst is aangeslagen takken wijzen troosteloos verloren naar de hemel aarde lijkt wel bodemloos in licht dat uren schemert stappen dempen in het gaan…

En toen begon ik maar met drummen 'k Ga wat tikken in de tijd Dromen, tja, dat kon ik al maar mijn ritme bleek ik kwijt Uren, dagen aangeslagen Zenuw, zweet en angst verjagen Ben van die man gaan houden die weg doet al het oude Genadeloos, hij die kijkt en door mijn schaamte mij de handen reikt Tel seconde na seconde Ik dwing me in…

meer ze maken het toch niet mee Beroerd helemaal terug op je eigen niet uit te leggen niet te vinden dus ook niet te dreigen Zo onbegrepen op dit ogenblik wat zal dit zijn waar zal het tot doen leiden het lijkt wel of ik stik De aanval gaat voorbij als sneeuw voor de zon wie wil begrijpen wie kan weten hoe dit allemaal begon Aangeslagen…