Alle inzendingen over aanhoren

Vergeet maar dat ik heb bestaan En laat me verder gewoon met rust Mijn leven zal alleen maar beter gaan Daarvan ben ik me volledig bewust Laat me los, ik wil niet meer Ik wil niet meer op mijn tenen lopen Schenk je geslijm maar aan een ander Mij zal je niet meer slopen Ik kan jouw woorden niet meer aanhoren Ze zijn nietszeggend en zo leeg…

Een nieuw scheppingswerk is geboren Niemand wil Of kan De waarheid Aanhoren Strooi wat gif hier en daar Het is niet normaal Nee Het is raar De nieuwe zijn er al lang Ben jij al bang?…

Een ontzagwekkende lawine van werkelijkheden Meanderend door lichaam en ziel Brengt mij in vervoering In beroering Vijf vingers aan elke hand Waarmee ik kan voelen Gewaarworden Ontdekken Proeven Twee welgevormde oorschelpen Waarmee ik mijn levenslied in agitato aanhoor Een paar ogen Aanschouwt de onmiddellijke omgeving Merkt op Onderscheidt…

wil God mijn Bede aanhoren ? kom jij toch weer terug bij mij ? ik weet het niet....... voel allen maar intens verdriet ach, nee...... t'is maar een droom... steeds weer het idee.......... dat je plots weer voor me staat....... en me nooit meer verlaat.. maar ach........ t'is maar het idee....…

is er doorgaans nooit een gesprek geweest wezenlijk gesproken open en respectvol echt gepraat dan priet- of prots-praat Geen dialoog geweest wel zenden maar niet ontvangen Dan wordt het op enig moment de hoogste tijd die radio-zender de deur uit te doen Als je niet meer wilt luisteren of niet meer kunt luisteren het niet meer kan aanhoren…

Zelfhulp Groep Je hebt ze gelukkig bijna overal voor te veel om te noemen Genieten van het alleen al je aanhoren zo heb je ook een groep die zielig blijken te zijn Die mankeren iets, wie niet, maar dan mag niks meer ze gunnen een ander niet, dat die nog kunnen lachen Humor is uit den boze want ze verstikken in hun zielig zijn die groep, de Beerput…

Leuk hoor om te horen dat je een ongelukje was dat je niet de bedoeling was 2 baby’s was voldoende je was een ongelukje, niet gepland en wie dat veroorzaakt heeft? ‘t is de de zaadgever, de man de vader die op zondag het vlees snijdt zij wast doorgaans haar handen in onschuld ongelukje, vergissinkje, vergeten, stom en de vrucht…

de dovenetel luistert niet de ogentroost biedt geen soelaas voor mijn verdriet het ochtendgloren wou mij ook al niet aanhoren zelfs het viooltje streek niet over haar hart en liet mij achter – totaal verward vanochtend liet de ochtenddauw mij ook al alleen staan in de kou en toen ik de vroegste vogel mijn probleem had voorgelegd…

Zo welkom als de bie, die, aan 't ronken, wijl de last wast, terug met heuren buit uit de velden rijk beblomd komt, zo welkom zijt ge mij, gij, wanneer ge mij verzet met hetgeen uw zwervend vlerk- werk, al vliegen achter 't land, vand: mijn hoppelend herte klopt op 't aanhoren en 't verstaan, aan het ruisen van zijn stem…

De beiaardier kent de kunst, om de zuiverheid te aanhoren en alle oneffenheden in de kiem te smoren. Hij speelt de noten zonder na te denken, of aandacht aan de omgeving te schenken.…

Aanhoor 't geluid van vissen en garnalen De sonore sound die uit de boxen klinkt De vissen volgen blindelings hun instinct, gaan weer blij uit hun kieuwen ademhalen Het dood gewaande rif herrijst uit haar as En alles wordt weer zoals het vroeger was…

Onvoorbereid begonnen deze verborgen littekens in mijn huid te boren, ik kon mijn eigen pijnen niet meer aanhoren. Ik probeerde in geschreeuwde nachten zinloos te schuilen, maar diep kinderverdriet bleef even eenzaam als voordien in een fantasiewereld huilen.…

troost rijdt op het oude paard van tijd ze komt stapvoets voorzichtig soms een stukje in galop zo verwerk je verdriet tijd en oude paarden kun je moeilijk dwingen om snel te komen het is jouw tijd van rouw die moet verstrijken ik kan je slechts omarmen zwijgend je ziel verwarmen de tijd misschien iets sneller laten rijpen je aanhoren…

Al een half jaar Zijn mijn vriend en ik gelukkig bij elkaar Hij geeft mij de liefde die ik nodig heb En hij moet het aanhoren, al mijn geklep Alles was zo veilig en zo zacht Niks veranderde in onze aantrekkingskracht We besloten met elkaar naar bed te gaan Maar niet om een kindje te laten bestaan Met alle veiligheid hebben we het gedaan En…

worden Want we zien elkaar doodgraag Al gaat het beter worden zo traag Ik wil jouw rots zijn in de branding Met mijn dikke buik als zachte landing Als het moet dan ga ik naar de maan Met jouw liefde kan ik alles aan Dus laat het verleden Weer het heden worden Als een bloeiende orchidee Stromend en krachtig als een golvende zee En aanhoor…

Hoor aanhoor de kraaien zei hij, dat is het geluid van Amsterdam. Met mijn dichters pen zal ik zwaaien, de wind heeft me erheen verbazend doen verwaaien. Met oog voor de vink, dit pen gekletter in zang van twiet, twietde wiet, de hoop dat hij zijn weg nu ziet en vind. De vraag: Wanneer wilde u naar huis gaan?…

Natuurlijk, na het aanhoren van al die gesprekken van cliënten, merkte ik ook aan jou, dat ik teveel teveel zei en je eigen verzinsels onder vogelgefluit dreigden te vervliegen.... Sorry zeg ik dan, snap ik…

God, onze Heer, wil 't jong geslacht aanhoren; red Vlaanderen uit zijn diepe val! Zegen de eed door allen trouw gezworen; Vlaanderen, Vlaanderen boven al! ---------------------------------- loecht: verleden tijd van lachen…

Samen met jou, plots een nachtegaal aanhoren, die eerst zacht, maar dan luid en fel, zijn lied aanheft om zijn liefje te bekoren. De Heilige Stilte stolt in 100 decibel.…

Ik kijk naar m'n oren, die zoveel troostende woorden hebben moeten aanhoren. Ik kijk naar mezelf en zie mij zonder masker mét een litteken in m'n hart.…

kraaide nimmer zijn GEMAK noch zijn ONVERMOGEN wel eigen wisselwoorden die hij niet verstond stappen, fietsen, autorijden vreemde talen die hij sprak of liever: schreeuwde tot het kristallen lexicon van mijn kinderliefde brak deelden wij geen idioom waarop we samen konden bogen nu het zijne is vergeeld de harde kaft heeft losgelaten aanhoren…

zwaaien deed ik nog toen zij de bocht al waren gepasseerd de straat ondanks menig autoblik werd stiller keer op keer en ik alleen de rode lampen naar mijn herinnering serveer of ook de idee dat hen een lange weg wachte zouden zij enkel de tom tom aanhoren en in eigen stilte het afscheid van ons willen verzachten ik ging maar weer…

Je was nu bijna bij me geweest Ik had je over een maandje in mijn armen kunnen sluiten Je mooie ogen kunnen bekijken Je gebrabbel en gehuil aanhoren Je overladen met kussen Je trots laten zien aan iedereen Kijk, dit is nou mijn kleine Ik had je moeten houden Je gewoon laten doorgroeien in mijn buik Tot een grote meid of jongen Ik had het…

plaatsen waar ik hoor breng mij in contact met waardevolle mensen breng mij de gedachten, die mijn leven bouwen zo vraag ik zo smeek ik zo filosofeer ik zo bid ik alleen zal ik het niet redden alleen kan ik de levensladder niet bestijgen alleen ben ik te klein voor de zware taak alleen in eenzaamheid zal ik nooit gedijen dank voor het aanhoren…

Blijf me tenminste aanhoren: de Belofte is komende! Het verleden voltooit. Het heden ontknoopt -- Volhard Waarom het allemaal is begonnen.…

Die als geen ander haar geschiedenis kent Poneert omstandig als een schrandere vent Dat Oekraïners Russen zijn van de rand En verband leggend tussen de zijden Van ons in tweeën gespleten brein Waaraan wij als wereld lijken te lijden Zit hij transatlantisch uit te wijden En hekelt dat wij geestelijk verdeeld zijn Het oude zeer moeten we aanhoren…

… Zij huiverden bij het aanhoren Van die wederzijdse nood, En zaten een ogenblik zwijgend, En peinzend op de goot. ‘O, beter nog te vluchten,’ Zei de zwaluw, ’naar verre strand!’ - ‘Ach, liever nog te lijden,’ sprak de mus, ’in ’t vaderland!’…

De diepte en het duister Aanhoren mijn lied; Maar zij, voor wie ik zing, Zij luistert toch niet. Daar klimt uit de diepte een geheimvol gefluister: ‘Wat baat u het leven? Kom, rust in mijn schoot. En zij die gevoelloos uw jeugd zag verkwijnen, Zoekt morgen met angst en beweent uw dood.’…

Wat behelst een ander spreken opzoeken aanhoren en van de leefwijze getuige zijn of leren naar eigen keus. Welke deuren open jij naar het redenerende of de tuinen. Mijn hart stemt me zwijgend kent een rustige hartslag fluistert over elke dag over een objectieve benadering.…

hart zich zo gebroken nu ik mijn geliefde plots’ling heb verloren hoe kan ik dan nog verder in mijn leven na alle toevlucht die hij mij had gegeven hoe kan ik mijn toekomst verder bouwen als mijn hart dag en nacht gaat rouwen waar haal ik dan die sterke kracht vandaan om op mijn levensweg zinvol door te gaan Zou God mijn weeklacht kunnen aanhoren…