inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.192):

Spijt

Je was nu bijna bij me geweest
Ik had je over een maandje in mijn armen kunnen sluiten
Je mooie ogen kunnen bekijken
Je gebrabbel en gehuil aanhoren
Je overladen met kussen
Je trots laten zien aan iedereen
Kijk, dit is nou mijn kleine

Ik had je moeten houden
Je gewoon laten doorgroeien in mijn buik
Tot een grote meid of jongen
Ik had het vast kunnen redden
Met of zonder jouw pappa
En ook zonder mijn pappa
Opa was vast trots op ons geweest
Met of zonder veel geld of spullen

Nog steeds zegt mijn verstand: het is beter zo
Maar het is niet beter zo
Ik had je zo graag willen leren kennen
Was zo nieuwsgierig naar jou
Iemand waar mijn bloed, het bloed van mijn vader en moeder, doorheen vloeit

Je was vast schitterend geweest
Puur, perfect, bijzonder
Ik hoop dat als je nog ergens bent, je me ooit nog 's opzoekt
Dat je opnieuw in mijn buik wilt zijn

Ik zal op je wachten...

Schrijver: Barbara, 27 juni 2008


Geplaatst in de categorie: spijt

3.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 1.607

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
tine
Datum:
8 november 2008
Jouw gedicht heeft me diep geraakt.
Ik wens je vooral mensen toe die van je houden;
die naar je luisteren en die begrijpen dat ook dit kindje altijd deel zal uitmaken van jouw leven, op één of andere manier.
Geef al je gevoelens rustig de plaats die ze verdienen.
Naam:
annabel
Datum:
28 juni 2008
Email:
justformeplanet.nl
Je moet misschien eerst door het verdriet heen, om later toch te kunnen zeggen, dat het goed geweest is.
Dat wens ik je toe.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)