Alle inzendingen over achterland

En wij, wij staan ademloos te kijken In dit achterland, de achterkant van het gelijk, En voeren naderhand met boer, vrouw en kind een gesprek Met niet meer dan tien Spaanse woorden in gedachten.…

Serieus verliefd op het achterland dromend over een vreemd soort geluk alleen de maan boven de velden aan de binnenkant papieren uit verleden krijgt het winderige eindelijk bestemming gelukkig dat vlinders geen dromen hebben.…

Men zag eens een dichtertje dwalen, op sokken, in wandelsandalen. Geen Gids op zijn pad verhinderde dat hij inktzwarte voetjes ging halen.…

brand geschilderde vogels landen op het zwarte meer takken breken in het achterland niets zal blijven schrijft de gifgedoopte ganzenveer…

bij de baard van de profeet, verscheurd een meiske van negen jaren duurt het al te lang en dan ploft een vergeten bom aan de rand van de samenleving het gebeurt, zomaar binnen de dijken en duinen staat men elkaar naar het leven sluipend stijgt het water naar de lippen ik had ooit een droom zittend op het hoogste duin zag ik mijn achterland…

eeuwig staan zondags de wagens uit de voorbij nacht gestold en stil staan ze in de stille knoop van stille straten en zwijgend gaan de straten daar, waar evenmin nog woorden wordt gewisseld en gaan langs de vele wagens heen en kijk in de spiegelgladde portieren liggen oude gevels gekerkerd maar niemand vraagt waarom niemand waagt het dat te…

een groene dijk beklommen door een hek en zijn schaduw, scheve schapen de zee waar schepen elkaar lijken te ontmoeten het vlakke achterland met hier en daar een torenspits en een verstrooide molen de sloot zoekt een beetje warmte in het riet…

In verwilderd achterland plukte hij ooit voor haar de allermooiste kleuren vandaag plant hij zwart zaad met een duistere blik gedreven door intense haat ruikt hij alleen nog de geur van vers bloed het boeket is hij allang vergeten…

Een heel gehucht in ‘t achterland van God Te koop voor slechts een prikkie ’t is een wonder Want prikkies daar kunnen ze heel goed zonder In die contreien - doet u maar een bod Maak wel wat haast - verzoek nu niet de goden Er hebben er al meer dan tien geboden…

We noemen het scheepVAART maar de vaart is er wel uit te lage waterstanden doen de binnenvaart stranden Vloed is niet in zicht eb zet voet aan de grond Dan nu maar eens eindelijk die goederenBETUWElijn intensiveren en vooral laten doorstromen ons Duitse-Europese achterland in!…

het uitzicht tuurt in de verte wolken drijven langzaam over tot het pad wegebt in vergetelheid vreemde vogel vliegt geruisloos op de tonen van de wind atmosfeer gelaten de openstaande deur geeft doorkijk naar 'n sereen achterland dat er teruggetrokken bij ligt…

in de lente van het achterland rijpen nog steeds zoete druiven al dragen ze een gerimpeld vlies en lijken stram om in wind te wuiven ze kennen nog vaak twinkelende ogen en hun harten worden soms goudgerand omdat ondanks ongrijpbaar verlies tedere mildheid groeit in dragend mededogen…

Het achterland van herinnering vernevelt op gedempte toon in de zoom van lengte van dagen.…

Je hebt haar een reisbiljet gegeven tot helse hemel ben je gevaren, de omstanders bleven stil naar kijkend schijngeluk in achterland van harten, zij waren geliefd omdat zij heerlijk speelden. Met duivelspassen kwam de haat het biljetje werd toch niet vermaakt retour werd nooit gegeven.…

met lege handen graaf ik kuilen in mijn achterland tracht mij bloot te leggen waar ik ben gestrand een vrouw met eigen denken innerlijke kracht die zichzelf verpandde met alles in haar macht gedreven door hormonen en wat er werd verwacht wroet met gezouten vingers in haar vertrapte hoop vergleden zandkastelen waaruit mijn ik weg…

Wat dan gezegd over je achterlanden die gaaf en ongerept om tuchtiging schreeuwen. Je warme ademt zuivert mijn wonden, als balsem, als wierook.. Ook vanavond zal ik niet vergaan.…

Ik wil met jou op de hoogste kruin van het achterland de dag bloedend zien sterven in de zee. De natuur verstillend, verkillend, ons deert het niet. Ik wil met jou een bloeiende tuin en in elk kwadrant leven voedend, zo tevree verwerven. In het vuur van hartstocht gewrocht zing ik mijn lied.…

op het wad komen woorden samen van anderstaligen deinend dobberend in golven van hoog hoogtelijnen scheren door ons achterland uit de fles wordt geschonken berenburg of hooghoud woorden in half vergane taal bekoren ons op bogen van wilgenhout krassen wij onze gedichten eb drijft letters uiteen wat blijft zijn de pieren die…

zwerf door diepe, donkere bossen aan de rand van mijn achterland zwijg mensenluw mijn vergeten naam proef bloed, aarde en zand adem is hier vleeslegerig met een ijdele hang naar gevallen blad   de schemer zalft, verder gaat dit niet deze aarde is nu plat de horizon is ondergegaan bomen hebben hun bladeren afgelegd een stilte is verzwegen…

die dag lag helder op de kim het water rimpelloos in hemelsblauw aan het zwerk was het ademstil op het strand een scheepje aan het getouw uit een diepe slaap ontwaakte het achterland alles kwam tot leven onder het morgenrood ook de garnalenvisser met zijn rietenmand die een slokje nam uit de klappernoot hij was uitgevaren voor zijn…

Turend naar de vloedlijn zie ik brede golven voor eeuwig op dit land kapot slaan en de frisse wind ongrijpbaar licht als lucht door de haren gaan In de verte ver verwijderd van het achterland glijden schepen met verzonken patrijspoorten geduldig naar de overkant In het kielzog slechts het wassende water dat stroomt als nooit te…

wordt binnenkort verbouwd in de kamer staan geraniums met eraan een kaartje ik hou van jou verzorg ze maar goed de grond moet vruchtbaarder zijn dan het stof waar mijn vriend in bijt ik ga naar pa buiten het dorp die met het voorjaar stoeit er al weken in verblijft hij lachte een beetje om mij toen ik hem sprak en zei alleen het achterland…

Draai rond, draai rond, mooi meisje uit fraai achterland. Draai je volle heupen hoog. Wij willen je rond zien gaan als gretige vlammen in droog hooi. Draai rond mooi meisje. Je navel is een lonkend oog. Jouw lichaam een gespannen boog. Draai rond, draai rond, ontspan, rond je mond is alles mooi.…

hoe staat gij, schaars gekleed te wapperen op d'n krinkeldijk leunend op de straffe wind uw dijen omhelsd met flarden er keren groepen zwanen terug van de grote kreek nabij zij buigen in hun verenpak gracieus valt wit op grijs mijn achterland verpietert sterft in lagen blad en loof ik wuif u toe mee mijn klak gij blijft in mijn winterkloof…

door de regen gaat een arm om zichzelf slaat en tussen de gevreesden als een stenen boom versterft Er is geen ruimte voor de loze die zijn luiken heeft verstaald gebukt zoekt naar de sporen die anderen toebehoren en tenslotte als een broze in niemandsland verdwaalt Er is geen plaats meer voor papavers die met kronen in de wind hun achterland…

Mistig, stil en uitgestrekt leunt de stad tegen de duinen Duwend tegen het natte, groene achterland ontdoet ze zich van haar nachtelijk vocht. Slechts een bleke zon komt op Het mag nog geen dag heten Gedempt licht verdringt de grijze schemer en doet de nacht vergeten.…

Hoe is het gesteld met de toon der dingen hoe lelijk mooi kan worden omdat het aan de ribben kletst of schots en scheef een tong draait met de waarheid Hoe jij de sluimering onder je fiere borstkas lispelt met wat samengeraapte gebaren en elk verzet uit mijn gezicht valt Hoe wij het noodzakelijke spreken in het ongezegde alles wat ons…

hoe staat gij, schaars gekleed te wapperen op den krinkeldijk leunend op een straffe wind u dijen omhelst door het gelijk er keren groepen zwanen terug van de grote kreek hier nabij zij buigen in hun verenpak gracieus valt wit op grijs en zij mijn achterland verpieterd snel sterft in lagen blad en loof ik wuif u toe mee mijnen klak dag…

er dwarrelt iets dat blinkt met de getijdenstromen mee een parel die in het donker zinkt naar de bodem van een gretige zee het patroon van geheugen is fijnmazig tot aan de zandige oevers van gemis dan blijkt het achterland wazig verdwijnt het tastbare in ongewis ik zag een gezicht voor het jouwe aan voelde weer de hemelstormen over onze…

ik heb mijn droomvleugels afgelegd de fantasie stopgezet en ben geland in vette klei was meteen weer helemaal bij toen een vreemde aan kwam hollen en ik hem niet kon scrollen het achterland gaf geen verband wel de boerderij dichtbij met koeien in de wei die naderbij kwamen ze loeiden hun namen droegen overvloedig hun nog geuierde…