Glansgraad
er dwarrelt iets dat blinkt
met de getijdenstromen mee
een parel die in het donker zinkt
naar de bodem van een gretige zee
het patroon van geheugen is fijnmazig
tot aan de zandige oevers van gemis
dan blijkt het achterland wazig
verdwijnt het tastbare in ongewis
ik zag een gezicht voor het jouwe aan
voelde weer de hemelstormen
over onze wangen, traan voor traan
ik dacht even dat ik mezelf zag staan
maar het waren grillige vormen
van wolken die voorbij gaan
Geplaatst in de categorie: afscheid
Er DWARrelt IETS dat LICHTjes BLINKT
met DE geTIJDenSTROmen MEE
een PArel DIE in 't DONker ZINKT
verZWOLgen DOOR een HOLle ZEE