101 resultaten.
Het gedaagdenveld
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 244 wolken
het lijkt wel of de zomer verlegen is
we kijken schichtig naar de vogels
verzoenen ons niet langer met hartstocht
die we eens voelden in bijzonder verlangen
nooit zonder elkaar door het leven te gaan
we drinken niet langer uit dezelfde bron
die ons ooit voorzag van genegenheden
we waren te lang eenzaam in het verleden
we dromen afzonderlijk…
Het gedaagdenveld
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 113 zomer verlegen is
we kijken schichtig naar de vogels
verzoenen ons niet langer met hartstocht
die we eens voelden in bijzonder verlangen
nooit zonder elkaar door het leven te gaan
we drinken niet langer uit dezelfde bron
die ons ooit voorzag van genegenheden
we waren te lang eenzaam in het verleden
we dromen afzonderlijk…
Remedia Amores
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 657 Raad mogen verordeningen geven
maar uw remedia staat hulpeloos
Sedert het beschrevene mij verkoos
word ik in afzondering verdreven
Zelfs zonlicht heeft verlaten dit gelaat
verloren heeft elke uitweg mijn pijn
Zoekend naar wat zand in deze woestijn
betreur ik alleen mijn verbannen staat
Verhoor mijn woordenloze gebeden
haar bijzijn doet…
De tijd opgeheven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 314 opgeblazen carnavalsballonnen, prikkeldraad,
onder de ijzeren wals gillen de eenzame, ineengedoken
lieveheersbeestjes om de genade die uitblijft
en er zijn graankorrels die met handen en voeten
het overgewicht van de destructie uitschakelen,
waar windmolens exploderen, baraka de ruimte neemt,
nooit kan Lucifer onze engelen en elfen bestelen, afzonderen…
Het Spinozahuis
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 137 nog steeds
zonder autoriteit
wijst een weg naar
kennis en geluk
zo veelkleurig en
seculier als we nu zijn
komen we in bloei
in denken voelen
handelen spiegelen we
mens als uitdrukkingvorm
van god en zien
de werkelijkheid
van onszelf
weten dat er niets
zijn kan zonder de
eigenschappen van god
ziel en lichaam
in wisselwerking
afzonderlijk…
Briljant geslepen
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 52 we hebben
ze gedolven
geroofd uit
de aarde
gekloofd en
briljant geslepen
zodat wij
kunnen
schitteren
met hun kleur
pas later uit
hebzucht geëigend
in stilte en
afzondering
is kunst schaars
gemaakt en
weggehouden
van het publiek
later weer
tentoongesteld
ten faveure van
de eigenaar om
geld en macht te
verwerven
met…
ik ben ik
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 335 afzonderlijk
of uitzonderlijk.
gedwee meelopertje
of bewust,gedurfde pottenbreker.
dat hangt allemaal af
van alle anderen buiten mezelf.,
die een goed of slecht beeld hebben
over mij.
zeker weten zij nog
niet wie ik echt ben,
ook ik probeer dat nog iedere dag opnieuw
stap voor stap te ontdekken.....…
PARS PRO TOTO
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 583 Elk deel heeft weliswaar zijn eigen taken,
maar delen die gezamenlijk geheel,
als som van onderdelen, vervolmaken,
zijn niet geheel afzonderlijke zaken,
maar één èn al en niet alleen het deel.
Je kan door delen tot de kern geraken.…
Weidevogels
gedicht
3.0 met 40 stemmen 17.889 Afzonderlijk en los en in een nieuw verband -
een donker dienblad is het land waarin
de scherven zijn verborgen.
Hun roep, niet uit het veld te slaan,
klinkt uit het nachtelijke gras
dat nog niet toe aan groeien is,
hoog en verfijnd.…
- De koren zingen -
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 361 Twaalf koren van onder baldakijnen
snijden de afzonderlijke partijen
in mooiste momenten, ten bate,
driestemmig en verscheiden.
Zaterdagavond een repertoire ten gehore,
een prachtig benefietconcert,
professioneel en georganiseerd.…
Open plek ?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 173 De kleuren veranderen door de richting van het gevoel,
elke tak afzonderlijk, benadrukt het doel naar lucht, zodat er
niets verloren gaat in fragmenten van het licht en geen verschil
ontstaat tussen de hemel en een open plek in een gedicht.…
We bestaan
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 129 Ieder afzonderlijk individu. Een individuele
regenparaplu voor de grilligheden van het
levensklimaat. Een opmaat van de stuntelaar
die weldra voor zijn mensdom staat.
Een vrouwtje of een mannetje onderweg
tijdens zijn bestaan. Somtijds regen na
de zonneschijn, maar zo nu en dan een
duikelaar na een verwoestende orkaan.…
CIRCULATIE
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 784 stromend door verwarmingsbuizen
en binnen horen ze het ijle suizen
van wind, die je wel hoort, maar nergens ziet
dankzij de bomen zingt zij zacht haar lied
verwaait de wolken stof over plavuizen
dan fluit er iemand iets, wàt weet hij niet
het komt omhoog, geschut door sluizen
een kringloop van geslotenheid, verdriet
want ieder draagt afzonderlijk…
" Tot een schim versleten "
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 230 Het verhaal is tot
de draad versleten,
ik stop mijn ogen
dicht en schrei, diep
in dromen gezeten
zonder eb of vloed,
in dood tij en
broos duet in
afzondering gezongen
ultiem lied, baden
in weelderig blond
tot menige daden
te zijn gedwongen,
moeilijk te ervaren
wat me werkelijk
heeft verwond.…
Fingerspitzen
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 459 zij vinden afzonderlijk
dan wel te samen hun weg
over met ivoor beklede
naast elkaar gelegen
zwarte of witte toetsen
die buigend bewegen
voor mijn tien vingers in gelid
doch vaker in een sprekende
verhouding uitgespreid
de klavieren poetsen
op weg naar een kleurige klank
om de verwachting na te bootsen
die in een ritmiek van noten…
Sculpturen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 221 Elke distel, helm of doorn, elke
zandkorrel met een afzonderlijke klank,
het verschil ligt in de teerste tinten
tegen de eenzaamheid bestand.
Luide stemmen van de meeuwen,
wat stilte uit de lome tonen wekt,
de siddering van hun kelen alle
elementen van de dagen dekt.…
Weerribben
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 68 Elke distel, helm of doorn, elke
korrel zand met een afzonderlijke klank,
het verschil ligt in de teerste tinten
hun verhaal tegen de eenzaamheid bestand.
Luide stemmen van de meeuwen,
wat stilte uit de lome tonen wekt,
de siddering van hun kelen en alle
cimbalen van de dagen worden opgerekt.…
Er zijn zoveel religies; er zijn zoveel Goden
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 58 Waarom zijn er niet meer aarden op
welke een afzonderlijke religieuze
apartheid kan bestaan; op welke een
eigen waarheid in rituelen niet naast
die van anderen behoeven te bestaan?…
De doods-gedachte
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.814 De doods-gedachte is een bitter kruid
dat in elks leven wast
en in de afzondering wordt geplukt.
De mens steekt het in een knoopsgat van zijn jas.
Of hij rechtop gaat of zijn hoofd bukt
steeds stijgt de wrange geur
en hangt altijd in de aandachtige neus.…
gaan en komen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 119 een icoon
uit de oudheid zich verlaten voelen
zoals een dal eenzaam ligt te
smachten naar het kristal onder de zoden
toch heeft kennis het volle begrip
naar het weten en smacht mijn adem
naar de boezem van de regenboog, de stilte
die ik zoog was als melk voor deze vondeling
ik zou mij willen gehuchten naar de plek
waar beweging in een afzonderlijk…
Een waterval van liefde
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 80 haar huid
Genietend van een paradijsvogel die naar haar fluit
Kabbelend blijft het water stromen
Liefde in een mens gekomen
Libellen die vrolijk om haar dansen
Natuur schept een wereld van romance
Laat waterstralen maar dalen
Waar het leven in liefde mag verdwalen
De wereld vol liefdevolle bewondering
Als ze samen vrijen in natuurlijke afzondering…
Stille lenteavond
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 136 In de verte slaat een toren acht slagen
de zon zakt westelijk naar de horizon
kleurt de kim met rood zoals de dag begon
in schone licht van voorjaarstint gedragen
zachte bries die ’t water licht doet rimpelen
strijkt over de wuivende halmen van ’t riet
en wiegt zacht het nestje van een karekiet
aan overzij zie ik lammeren dartelen
uren zit…
als zou ik het niet weten
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 832 zo zijn wij ooit gegaan:
jij voorop in ‘t land dat helemaal jou was
ik als verzamelaar van al jouw stappen
elk afzonderlijk uit afgevallen lover oprapend
en jaloers de vogels wegjagend
die in jouw schreden pikten
niet altijd was het herfst
maar altijd wel een stroom
waarlangs wij met of tegen ’t water spraken
en als wij zaten en ik mijn…
Vroege Voorjaarsavond
gedicht
3.0 met 50 stemmen 17.010 Er was een waas van het aanvanklijk lover
Om het afzonderlijke, zwarte hout,
En iets als zoelte zweemde de avond over,
Maar waar de wind zijn vleugel sloeg was 't koud.…
Woorden, verweven samen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 119 Een nieuwe weg, onbewust en schier eindeloos,
die elk afzonderlijk samen koos.
De verrassende afslag vanuit passie en lach,
wandelden zij samen, dag na dag.
Waarbij zij elkaar het intiemste schonken,
hun kruispunt gekruist, in warmte beklonken.
Elkaars uniek gelukmakende gelovige lach,
onderweg naar een nieuwe, stralende dag.…
transformatie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 80 binnenkort vertraag ik de tijd
en daal neer ver ten zuiden van hier,
in afzondering, zogezeid
daar spreekt men een andere taal
en dirigeert de koebel nog met enige zwier
het lied van verlichte stilte en donkere nacht
alwaar ik opzoek ga naar mijn verhaal
immers in de schreeuwende verlatenheid
ontmoet de mens zichzelf
ontdoet zich van gelatenheid…
Een steen uit het paradijs
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33 Ik ben net zo'n steen, gepolijst
door het leven en in de toekomst
uiteenvallend tot stof, ach wij
stenen uit het paradijs
aan deze kant van de muur
waar de vorsten in afzondering lijden
aan verveling en de zorg
om dat zo te houden…
ook ziek van verkoudheid?
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.231 dan namelijk herkent u
de besmettingscombine
meld u terstond aan
voor quarantaine
laat de combine
gekwalificeerd als haard
door te bevoegen instanties
oppakken en betraliën
ook bij afzonderlijk vaststellen
van aanwezigheid van een dezer
voornoemde suspensiënten
bij schijnbaar anders
ingerichte combines
is koppeling aan het waarschuwingsbeeld…
- Roze wilgenroosje -
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 182 groene sprietjes nieuwsgierig
op braakliggende velden
nauwelijks waard, hier te vermelden,
dat ik de schoonheid van de bloemen zag
langzaamaan kleurt mijn blik dwalend
hartstochtelijk gouden lentetint
een groep wilgenroosjes,
aanvankelijk onverbiddelijk,
dat hier blijkbaar aarde vindt
over de berm links van mij,
bekijken de afzonderlijke…
Complete stilte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 Het huwelijkssprookje is een illusie en zit
alleen in mijn verbeeldingskracht, al voelt
het net zo echt als de warmte van mijn bloed,
kan het ook over een eerdere incarnatie gaan
of een volgende, zo je wilt, maar nu is mijn
lichaam in een volstrekt eenzame afzondering,
is de fata morgana kapotgeklapt en glijden
de tranen als bittere lavastromen…