Alle inzendingen over bevlogen

een dichter die met vakantie gaat en smart aan anderen over laat een bevlogen kamerlid die even niet met uw problemen zit vrijheid verkozen gewillig vrijwillig niet gedacht aan werklozen het leven is grillig oprechter dan recht echter dan slecht eerlijk gezegd wat is echt ? onwetend het gemis wat verbondenheid is.…

Lawines van de wolken, slagbomen van de horizon houden dromen niet tegen in de opwaartse beweging van een luchtballon, verwarmde woorden in nieuw gedicht, naar de oorsprong van het onbekende in een vlucht van akkoorden om het inzicht te verspreiden van herinneringen, te kiemen tot waar de stilte is geland, een bevlogen ruimte te vullen…

Haar hals draait zich zo dat zij soepel het water tussen diep en ondiep kan aanschouwen een plaats waar bevlogen uitrust en twijgjes het zwijgen verdiepen bijt hij zijn tanden bloot het klappen geeft lentegeluid maar eenzaam waakt zij naast de nekslag verloren, eer nieuw leven ontwaakte…

Konden we maar terug naar een tijd toen we nog verdwaalden in beider ogen en de kansen raapten, bevlogen geloftes naar onszelf in onschuld, daar daarin lag ook een overmogen, een hoop die niet gekruisigd werd in spijt stromen tranen nooit bedoeld om op te drogen, oprechtheid proeft geen verwijt maar toch pijnlijk wordt gevoeld…

een zoektocht werd het naar duizend woorden die niet komen wilden naar wat ik zeggen wou ieder woord bleef stokken opgesloten in mijn hoofd verwerden geen gedichten noch wat uitte mijn gevoel nu de levenstijd verwijlde mijn zoektocht ook teneinde bracht mij terug de woorden waarmee ik eerstens was bevlogen ‘ik hou van jou’…

En de dagen gingen niet zomaar, wat in zichzelf gekeerd, zagen zij 'het' op afstand aan de achtergebleven horizon waar de maan bevlogen, fluisterend stil met bekoring de zon in het oog sprong en de tijd haar ondankbaar scheen, niet langer vanzelfsprekend, maar vol van gloed niet zomaar..…

Het ritme van stampende voeten, gitaren en knippende vingers, het stemt haar bevlogen -een vurig verlangen in vlammende ogen- te dansen, gracieus met verfijnde gebaren in opzwepend tempo op felheid van snaren. Ze denkt niet aan morgen, de heersende hand die haar naar zijn pijpen laat dansen, verbant gedachtes aan hem om zichzelf te bewaren.…

De seringenstruik die naast jouw grafsteen bloeit in lila kleuren laat geuren los die dromen beloven er is niets anders in deze wereld dat mij meer kan bekoren dan het bevlogen geluid van gevleugelde vrienden waar het kerkhof zwijgt over diepte van jouw graf en stilte van jouw dood fluiten vogels kleine liederen.…

rotterdam fluit bruid vier november bloemt bruiloft flipse in vleuten op monmartre wordt een schildersezel portretschilder afgekeurd voor vlieger een trouwe broer in new york vliegveld eindhoven aids bevlogen longontsteking na berlijn dublin weerloos dubbele boedel bij loenersloot kruist de angstel met twee maten…

(Geschreven n.a.v. het laatste bezoek van de thuiszorg) Gehaast zag ik ze gaan bij dag en nacht, bevlogen, zelfs bij spiegelgladde wegen. Geen code rood, geen Covid hield hen tegen. Loeidruk want Mark(t)werking is aan de macht. Lang heeft regering thuiszorg uitgekleed, hoog tijd dat zulk beleid wordt omgesmeed –…

Zacht om me heen Ik kruip bij je weg Nooit meer alleen Het zijn je woorden Zo lief en oprecht Jouw hart is open Jij bent wat je zegt Het zijn momenten Van jou en van mij Ook als je weg bent Ben je nog dichtbij Het is die glimlach Hoe je naar me kijkt Sprankelend teder Mijn gevoel verijkt Het is een streling Van meer dan geluk Bevlogen…

Gedreven en bevlogen Welbespraakt, nog ongerept Met vele snelwegen aangelegd Waar passie in overvloed Enkel soms de rem wordt opgelegd Tot daar al dat bloed Wollige mist en stromende regen Als een hert die in je koplamp kijkt Waar grenzen om de hoek liggen En met de accu halfleeg De omweg pas begint Oh Dit mooie brein van mij…

wuivende wind zoemzindert traag trillend de tropische trance terug meeuwen miauwen als kirrende kauwen bevlogen hun vloeiende vlucht bijen die brommen met fris gesis en slurpen de bloeiende blommen kakelend kwakende kikkers bekijven, beklijven, als bronstige schapen bulderend donderen de bolders rotsig ribbelend bergaf…

vuilnisophaal, de kolossale afvalcontainervrachtwagen voor plastic, de vrachtwagens met rolkarretjes om de supermarkt te bevoorraden, denkt op een vrije dag meestal ergens een buur wel: wat is het stil laat ik eens wat van me laten horen met de grasmaaier een zaag, een boor, een afstandsbedienend autootje Oja..de vliegtuigjes willen ook bevlogen…

een groot dichterlijk gevoelen bevloog hem bij de ping pong match tegen holendrech' citaten strofen vlogen over tafel zijn fantasie sloeg toe z’n poëtische bal raakte kant noch wal de coach adviseerde au revoir voor imagination à son pouvoir gestopt z'n rijmelarij en ja hij won de partij…

een groot dichterlijk gevoelen bevloog mij bij de ping pong match tegen holendrech' citaten strofen vlogen over tafel mijn fantasie sloeg toe helaas de poëzie in de bal raakte kant noch wal m’n coach adviseerde au revoir voor mon imagination au pouvoir ik deed wat hij zei en won m’n partij…

och keek ik met vogelogen en had ik vogelstem had ik licht het zwerk bevlogen zong ik slechts voor hem vloog ik om de traliekooi lijmstok en het net mijn lied klonk meer dan wondermooi een gedicht op toon gezet hij zou het moeten horen mijn lied hem gewijd mijn wieken in het gloren voor ik vaag word door de tijd wat weet hij ook…

voor een dwarsliggend mensenkind in de wieg gelegd om aan rust en roest te knagen is de krib al gauw te krap enfant terrible dat in beweging groeit als de verst afdwalende tak van een stam de dwarsdenker doet de wereld kantelen scheurt zich los van alles wat altijd al zo was een bevlogen rebel overstijgt de kasseien ontregeld…

Zachte ogen kijken me aan oud en fragiel maar nog steeds teder bijna een moeder was jij daar waar ik leefde Geluiden van weleer dwarrelen neer prompt verloren ooit bevlogen woorden nu slechts bestemd voor dovemansoren En straten lijken kleiner alsof alles terugdeinst voor zoveel verleden mijn ouderlijk huis nu gesloten als een winkel…

je eens dacht Als je eens wilde De wilskracht mist Onwetendheid door macht De "wijzen" die jouw gedachten stilden De energie in mij gaat verloren In wanhoop vindt dat zijn kracht Mijn laatste hoop gezonken Enige redding is het gevoel te smoren Ook al wordt de pijn niet verzacht Bitterzoet is wat wordt gedronken Mijn verstand bevlogen…

Door jouw stralende gezicht en glinstering in jouw ogen stuurde ik jou mijn woorden Digitaal verpakt door internet beschreef ik mijn bevlogenheid wel zo breekbaar als porselein. De uitnodigende zin op mijn reactie bleek een zin uit duizend en één nacht nu je mij weer bedwelmd Jasmijn.…

Gecreëerde kansen Vanuit doorploeging Van opgebouwde kennis Bevlogen en gepassioneerd Maar ook Bescheiden en gereserveerd Lange adem Overvloedig zitvlees Doch niet op lauweren gerust Een silhouet Op het netvlies van de beweging Materialen tot elkaar gebracht Als overspanningen Mooie verhalen bij mooie beelden Een weinig goed was niet goed…

Als je eens dacht Als je eens wilde De wilskracht mist Onwetendheid door macht De "wijzen" die jouw gedachten stilde De energie in mij gaat verloren In wanhoop vindt dat zijn kracht Mijn laatste hoop gezonken Enige redding is het gevoel te smoren Ookal wordt de pijn niet verzacht Bitterzoet is wat wordt gedronken Mijn verstand bevlogen…

moge iedereen ontwaken uit sneeuwbedekt slapen ongerept heeft geen kennis ongeschreven wetten alleen wit, zo wit dat zwart voor ogensneeuw bevlogen taal zoals woorden sporen in maagdelijk van letters geen weten taal maar niet woordelijk verblindende factoren vlieg je aan als jij alleen, onbeschermd op overzeese tochten van smeltend…

Zo vrij als een vogel is in de lucht Zo woordeloos bevlogen van de pracht, Van het hemelgewelf, Dat zij nooit meer daalt op de grond waar het Begin van haar vlucht was gelegen toen Zij de modder ontsteeg Dus bind ons met touw, maar daar Waar huid brandt, vezel te diep, Te hevig, zijn weg, door ons…

Leugen als middel Barbaren die slaken De waarheid omzeild 't Hart geraakt Schijn van waarheid Valse kreten Noodgedwongen Strijd gestaakt Dwazen zijn zij die met Leugens regeren Nog dwazer zijn zij die Zich neerleggen dan Bevlogen Genaaid Monddood Helaas.…

er zit geen rust in je handen zij cirkelen bogen vingers wijzen bevlogen naar een mooi perspectief zij schaduwen woorden benadrukken klanken die anders niet of veel minder lang blijven hangen zij dragen de taal die in je blik staat geschreven accentueren het belang van intensief leven vinden ontspanning in het strelen en helen…

ze had hem graag een klap bedeeld ooit was zij wel zozeer bevlogen nu leeft ze dankzij mededogen terwijl ze zich hier dood verveelt maar doodgaan kan soms heel lang duren ze kijkt naar beelden op TV het moet haar wat verstrooiing geven een beetje meer toch dan de muren de dokter neemt haar klachten mee hij heeft ze op een blad geschreven…

je vertraagd op te zware vleugels gaat en elke slag in alle vezels raakt pijnbewust en moeizaam bewogen behoedzaam alsof je gewaagd een verkeerde weg inslaat en elke stap zes prenten achterlaat doelgericht en beraamd gelogen ongeremd alsof je behaagd het hart zijn slagen laat uit elke zin de eigen vlammen praat aangezet en verrukt bevlogen…

Zonder enig inleiding met bevlogen woorden eindig je met een pleidooi. Geen enkele nuance in je gekozen woorden is je gesloten boek voltooid.…