151 resultaten.
Vetrouw op mij
hartenkreet
1.0 met 13 stemmen 2.464 Leg je hand maar in de mijne
En wees niet bevreesd
Voor wat zal gebeuren
Of wat is geweest
Ik schenk je het licht
Van de zon en de maan
Van duizenden sterren
In goudgeel saffraan
Ik schenk je de geest
En de ziel van de aarde
Die schoonheid en gratie
Met wijsheid vergaarde
Ik schenk je hun kracht
Die je hart zal verwarmen
En al wat…
Nacht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.044 Dwalend in dit belegen bed
waar wij elkaar hebben bemind
Bang dat ik het ditmaal niet red
Bevreesd dat ik geen rust meer vind.
Honderd schapen en toch, te gauw
hangt daar opeens het ochtendlicht
van februari bleek en flauw
en in mijn hoofd een droef gedicht.…
Waterkrachten
netgedicht
4.0 met 39 stemmen 994 Bezweken aan omfloerste stemmen
graven wij sloten in gedachten
bevreesd voor voetangels en klemmen
op wallenkant van waterkrachten
verleid door half geloken ogen
in visioen van ijzervlechters
verglijden wij langs erebogen
in maalstromen van trage trechters
bevrijd van valse spiegelbeelden
aan hete hangmatten verklonken
zijn wij, armlastige…
de scheve schaatser
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 101 te schenken
en te ontwaken in een vreemd bed
spijtgevoelens kwamen dra
zijn gedachten aan het dwalen,
wakker worden met een kater,
zijn stommiteiten achterhalen
struikelend over woorden…
wegdraaiende ogen…
in een hoekje gekropen…
bang van wat moet komen…
de waarheid te omzeilen
met allerhande alibi’s
zit hij daar nu te kwijlen
bevreesd…
Een kussen van vrijheid
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 654 een geboeide geest
een mond wordt gesnoerd
vrijheid
een menswaardig bestaan
een zoeken naar
bevreesd, gebonden
beroving
schrijnende angsten
een mild vorderen
vrijheid
een opperste strijd
morele verantwoordelijkheid
een individu
beroving
beklemmende stilte
onvertogen woorden
broos en breekbaar
vrijheid
een roerloos zoeken…
In iemand anders
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 130 Kan ik nog de sterren raken, het hart
te groot, zodat ik mijzelf er buiten sloot,
verloren in een wijde atmosfeer, aan de
overzijde lonkt de altijd groene weide,
beweeg ik het aangeboren lot heen en
weer, zwijgzaam roepend en bevreesd
dat iemand mij stem zou horen, als
ik in iemand anders zou zijn geboren.…
Zwaartekracht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 323 Kan ik nog de sterren raken,
het hart te groot, totdat ik
mijzelf er buiten sloot,verloren
in de ruimte van de atmosfeer,
aan de gene zijde lonkt de
bloeiende heide in kansen op
het ritme van de genen heen
en weer, zwijgzaam roepend,
bevreesd dat iemand mijn
stemgeluid zou horen, als ik
in iemand anders was geboren.…
Het meisje dat Nolens las
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 617 Ze diende niemand van repliek
al dreven ze de spot met haar
dan nog, geen woord in ‘t openbaar
bevreesd voor dat vilein publiek
zocht zij beschutting in de kerk
want daar, bij haar geliefd triptiek
van moeder, kind - het scheppingswerk –
was zij gelijk ’t perfecte naakt
en pas misvormd in haar kroniek
normaal geboren, gek gemaakt.…
een zwaan floreert de nacht
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 122 schemering daalt over een vijverpark
alleen de stilte overheerst
alles kleurt nu stilaan donker
vogels fluisteren er nog bevreesd
de maan weerspiegelt op het water
verlicht het midden van de vijver
waar een witte zwaan cirkelt en
rondjes draait met heel veel ijver
ze keek me aan, alsof ze me wilde zeggen:
"ik ben hier nog hoor en ik hou…
Welles nietes
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 355 In onze adem woont Gods Geest
Het is een ramp voor het verstand
Het is in een spagaat beland
Het voelt zich eenzaam en verweesd
Het wordt wanhopig en bevreesd
Negeert een uitgestoken Hand
In onze adem woont Gods Geest
Het brein zegt die tijd is geweest
Het hart zegt dat klopt van geen kant
Ik voel mijn hersens aan de tand
Die fluisteren daarop…
Waarom, waarom, waarom ...
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 669 't Licht is uit m'n ogen
't onbereikbare verlangen
duister sluipt nabij
in geest en lichaam gevangen
Geen emotie meer te zien
zelfs geen gevoel in mijn hart
't starre en koude in mij
maakt me onzeker, verward
De pijn keer op keer
't diepe verdriet
verstikt mijn geest
maakt bang en bevreesd
Ik wil dit écht niet
het gaat buiten…
Herinnering
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 1.386 Ik denk terug aan de tijd,
dat ik jonger was dan heden
een vlotte, aardige meid,
kritisch, ontevreden
Vanuit een duidelijk gevoel
soms ietwat overdreven
overtuigd van mijn doel
bereid alles te beleven
Liep ik over het Stratumsend
en ging ietwat bevreesd
binnen in een soort ‘tent’
waar ik niet eerder was geweest
Met een drive als nooit…
Fantasia.
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 228 de sterren zijn mijn gidsen
door een donker zwart heelal,
zij zullen eeuwig voor jou stralen
omdat ik als eeuwig licht voor jou
diezelfde sterren plukken zal
dus wees niet bevreesd
het licht van de zon blijft je
verwarmen,
de sterren blijven stralen
zodat ik met veel liefde
de zon eens
naar beneden zal
halen…
STEVE BIKO
netgedicht
5.0 met 7 stemmen 63 je stierf door wrede rassenhaat
hun angst verwerd tot doden
biddend en wel tot Gode
bevreesd voor zwarten, roden
we weten toch hoe dat gaat
je stierf door wrede rassenhaat
apartheid vroeg om doden
geweld was in de mode
en wet in de apartheidsstaat
je stierf door wrede rassenhaat
vermenging was verboden
verzet de enig juiste daad
bevrijding…
Weergaloos
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 313 kofschip
onder ezelsbruggetje naar zee
van lieverlee langs kusten
(alsof het beter was
dan zielenrust)
met het Spaanse graan
de orkaan lijkt te doorstaan
zo zet ik de wereld aan
uit blauwe hardsteen
een handzame god bikken
eentje die nooit sterft
een blijvertje als het ware
met de laatste hand
aan nobele achterkant
zijn bevreesd…
Welvaart
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 594 mijn geleide dag zweeft
door de verstarde geest
en weet dan ook doorgaans niet
waar hij is of is geweest
misloopt tevens het gevoel
van een dragende aarde
doch wees niet bevreesd
sist mijn streber stoer en koel
ik ben als de doorsnee mens:
een alom verspillende beest
met een slijtende waarde
mijn hart en hoofd steunen
immer meer op…
Aan mijn hof
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 404 als ik jou of jou zie
zoals ik denk die je bent
je toelach
en spreek over
je mooie zijden
bedreig ik je dan
of vertel ik dat
wat je hart verwent
voel je dan wel
dat ik slechts aardig wil zijn
maar enig bezit wil vermijden
als ik jou of jou even
op een troon zet aan mijn hof
wees dan niet bevreesd
ik bewierook je ziel
soms gewoon…
Jozefien
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 292 Wees niet bevreesd, oh lieve Jozefien voor liefdestaal in braille.
Mijn mond verkent toch blind jouw zoete huid en mijn handen,
zij zullen dwalen van jouw borsten naar je taille
en verder
Mag ik hopen Jozefien?…
Het zieke meisje
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.589 - Toen zij haar ogen eind'lijk opende
Waren er stemmen en zij zocht bevreesd
De zachte streling van een teed're hand.
Zij glimlachte, maar sprak niet van het land
Waarin zij diep verloren was geweest,
Want zij bevond zich weder hopende.…
Ook deze herfst ...
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 147 God behoede- dat geen kerstgolf zal ontstaan
daarvoor zijn onze virologen bevreesd
dat kwade virus die onze longen doorzeeft-
en ons gemaskerd doet door het leven gaan.
en ook deze herfst zal voorbijgaan...…
tijdloos moment
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 509 wordt licht
als enige straal
glansrijk verlicht
zonder
een letter van taal
in het tegenlicht
van engelengeduld
gebundeld,
wel duizendmaal
het voelt voor mij
als wezenlijk
bovennatuurlijk
het draagt in mij
onschatbare gebaren
ik ervaar datgene
dat ik als mens wil
vasthouden, bewaren
nu telt, zegt morgen
tegen mij
wees niet bevreesd…
Nostalgie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 105 De kolenboer verkocht nog antraciet
Ik moest een zak gaan halen met mijn step
En die verdween dan in de zware klep
Van onze zwarte kachel in Hoogvliet
We woonden in een industriegebied
Met Sjors en Sjimmie, Donald Duck en Pep
De kolenboer verkocht nog antraciet
Ik moest een zak gaan halen met mijn step
We waren nog bevreesd voor Sint en Piet…
hoogtij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 407 in dat geval strekt het u tot eer
zulk een asemend lijf
in uw blik te vangen
of nog beter,
ik bloei in hogere sferen
en u tracht mijn warme zucht
op uw edele huid te eren
met sprakeloze gezangen
wees niet bevreesd
ook mijn genegenheid
is aan u besteed
zie met open ogen
dat mijn ziel
in vreugde
ten bate van allen,
wordt mee gezogen…
Nu ligt mijn leven als een stille plas
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.419 Mijn willen en mijn wensen stierf in mij,
En wat bevreesd en wat onrustig was,
Ging met mijn laatste diepe smart voorbij,
Waarvan ik kalm en oud en wijs genas.
Mijn ziel ligt als het vlakke water stil,
Dat zelf niets zijn en niets bereiken wil,
Maar, wat het ziet, eenvoudig wedergeven.
Ook ik wil niets in eigen ogen zijn.…
lichaamstaal
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.270 pof
de rechtervuist is handig met verlof
het warme hart schoorvoetend uit de gratie
de middelvinger zorgt voor consternatie
een gladde tong is dubbellang van stof
geheugen wordt geplaagd door Korsakov
de huid heeft zelden last van transpiratie
wat klieren bekken onbehoorlijk grof
een ruggengraat bezweek door de inflatie
de ballen zijn bevreesd…
geen slaap liedje
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 720 overkapt
en van slapen bewust
verdwalen de woorden
en laten geen rust
ontsnappen de zinnen
doorlopend de deur
naar donkere kamers
vol zwartwitte kleur
de bladzij die gister
of ooit is geweest
ligt letterlijk open
voor ’t oog van mijn geest
wil amper geloven
in klok en in tijd
zo onderste boven
wat wakend verglijdt
ik ben niet bevreesd…
Saya anak Indonesia
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 655 slechts één ervan blijft ongemoeid
en staat steeds helder voor de geest
maar is toch voor de tijd bevreesd
waarin mijn laatste adem vloeit
och sayang, mijn wens verdwaalt
in nevelsluiers van de nacht
zoekend naar een stille kracht
die hem uit zijn begeerte haalt
ja sayang, ik droom erbarmen
van alle voorouders en goden
dat mij een rustplaats…
Nooit meer alleen...
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 2.903 wees nimmer meer
bevreesd
weet, dat ik er altijd
voor je ben,
je bent eigenlijk nooit
alleen geweest...
zonder dat je 't hoeft te zeggen,
voel ik je liefde...
Voel je de mijne ook...?…
Pijnbomen*
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.229 Met het gevelde hakhout aan de kant
blijf ik ondanks doorbrekend licht bevreesd.
Het continent dat mij wijs de les leest,
zet mij op voorsprong en op achterstand.
De tuin weerspiegelt helder in mijn geest
hoe ver ik eigenlijk ben weg geweest.…
Kind
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 727 Wat is het heerlijk als poëet te weten
dat ergens iemand je gedichten leest
een je gedachten sympathieke geest
vooral als die je dat ook nog laat weten
Je geeft je ziel bloot, opent je geweten
al ben je in je hart ietwat bevreesd
wat er gebeurt met 't kind dat je verweest
-of 't, eenmaal vrij, nog iets van je wil weten-
Het is door jou op…