Alle inzendingen over blauw

Zelfs voor niet één rijksovervalmethode, Zoals die blauwe envelop in maart (Een muisje met een hele dure staart) Zijn Overweg excuses aangeboden. Laat staan – wat al zijn klachten overkoepelt – Dat er bij Overweg iets wordt versoepeld.…

onder slapeloze wolken kermen de takken van twee oude eiken over blauwe velden roept een bange vogel ik denk aan de zachte sporen van woorden die jij naliet in het landschap van mijn hart…

De zon en de zee springen bliksemend open: waaiers van vuur en zij; langs blauwe bergen van de morgen scheert de wind als een antilope voorbij.…

Zweven op een roze wolk geeft geen onweer in gedachten grijs en grauw als regendruppels schrijf jij letters in blauw glas van een geel getinte toekomst mistig, wazig en onbeschadigd zul jij nooit échte liefde proeven als zilver goud wordt en ik jou lees voelt mijn lichaam de ijzige kou van een beschadigd hart waar rood door blauwe…

dag komen En het nu Wat maakt het de mensen uit Ze gaan toch altijd kletsen Blijf deze minuut vullen Met redenen om te ademen Doe me geen pleziertje en ontken het niet Praat niet om te praten Ik vraag je niet Of je een blauwe ster voor mij pakt Ik vraag je alleen Of je mijn ruimte wilt vullen met jouw licht…

in mijn ogen, ze dwalen naar ver daarachter waar 't vuur ontstond dat ik zelf ontstak met een droge tak van mijn levensblad die ik offerde voor de tijd totdat met jouw zucht de verlichting euvel brak in het blauw van jouw ogen, mijn ogenwachter.…

, maar het laken dat in de hoeken op en neer bewoog was mijn vergissing van het oog de scherpe schelpen deden mij ontwaken ik mat de blauwe diepte met mijn tenen en wies mijn voeten, elke nieuwe golf was even hoog, geen zevende bedolf mij en de oever, speelde met de stenen…

tal van andere woorden bomen ritselen nieuwe ruis kleur en geur belanden in totaal verschillende handen hun vreemdheid schrikt mij af maar geruststellend blijft je lach tot aan de open plek waar de intens blauwe lucht zich weer als hemel presenteert…

Ach rode geranium wel-vertrouwd, Ach lieve lobelia blauw De zon is verdonkerd, de lucht is vergrauwd De nachtwind wordt kil en de wereld oud En de herfst komt zo gauw, zo gauw.…

De blauwe helderheid weerspiegelt de regendruppels in mijn ogen. De druppels om mij heen, komend uit de mooie heldere lucht.. De lucht, mijn lucht, onze lucht ...…

zie de heldere stromen polaire lucht vol wit, opbollend en scherp katoen, en Freia biedt, door haar zuivere adem, de koude, blauwe, modder van dit land een krachtig licht, om te ontwaken licht kleurt het oosten, door pastel naar zachtblauw tot rose, bleekgoud doet de vroege zon het ijszilver langzaam smelten, zacht tinkelend breekt dit blauwe…

Groene kamers van verdriet het eindeloze wachten in angst en onzekerheid leven, hangt daar aan draden het eentonig piepen machines met lichten blauw, rood waar pijn in kreunen de werkelijkheid benaderen bleke gezichten, blauwe lippen weg van licht in nachtelijke schijn gedempte stemmen vol van rust waar tijd en plaats niets…

Als een fontein van vuur, Kleuren, geel, blauw en rood, Kwam heel je natuur, In mijn ontwikkeling bloot. En, voort gaat je bloei, Je kleurenzee, In onstuitbare groei, Neemt heel mijn leven mee.…

je voelde weer iets in je stromen een klein blauw water stroompje -waar overheen een antieke brug- je was toen even intens gelukkig, greep zelfs even naar het geheim, dat van het leven voordat je weer onderuit zakte in je zwarte stoel..…

Herinnering aan een autorit, voortglijdend over asfaltdek, scharnier moet ingevet, dubbele deining, ergens nog blauw licht komt aangezwaaid, schemert weg. -------------------------- uit: 'Blauwe rijst', 2006.…

laat vliegen, laat haar vliegen de witte sluier met blauwe kraaltjes naar het luchtruim van mijn geliefde Anatolië laat gaan, laat zweven naar verre landen met brandend verlangen de geur van tijm, de geur van mint de wilde rozen van het Taurus-gebergte omhul mijn witte sluier met blauwe kraaltjes met de sfeer die je meebrengt uit Ephese…

als je nog niet eerder zag je zoveel rood voor ogen als de dag dat ik je die papavers bracht van de heuvels uit het verre land wit is als jouw ziel oprecht en blauw de hemel die jij mij liet zien en rood het bloed in mijn handen van duizend keren plukken van bloemen voor jou…

Groene weiden, gouden velden en blauwe luchten ziet men zelden zo groen en goud en blauw als in het kleurrijke Haspengouw. Kapelletjes, hoeven en kastelen, het landschap gaat nooit vervelen. Ik ben zo fier als een pauw op de gulle en contente mensen die elkaar al het goede wensen.…

groen staat voor haat en nijd rood de kleur van woede is en blauw staat voor de kilte van ijs geel voor gal en afgunst paars betekent egoïsme en verval bruin is de kleur van onverschilligheid de kleuren in mijn leven zeggen echter dat… groen voor mij de kleur van je ogen is en… rood zijn jouw lippen zinnelijk en wulps blauw zijn je aaien…

De lucht was blauw geverfd. Ik zag het tikken Van iemand vinger, zonder één geluid. Er waren sterretjes, als speldenprikken. Toen werd ik wakker. Languit in het gras Zag ik de blauwe hemelkoepel trillen, De sterretjes nog steeds oneindig klein. Een wind stak op. Het gras begon te rillen.…

En in het zachte en volkomen blauw Is de Zon een Man met een gouden regen En de Aarde een wijde groene Vrouw, Genietend 't stille geluk van die zegen. Zon, Aarde en Heelal zijn één lach Rondom de Mensheid heen. Dit is haar Dag.…

twee blauwe houten klapstoelen achtergelaten op de vlonder de boot in dezelfde kleur ligt op zijn kop ernaast ook op het droge getrokken. gereed om ze op te bergen voor een volgend seizoen een nieuwe zomer….…

Elfjes dansen simultaan, als de zeven blauwe waterlelies opengaan. De schoonheid van de sterren, betoverd door het jaloerse heksen kwaad, dansend op het water als de Afrikaanse beat Keampferts muzikale maten slaat.…

De lucht was blauw geverfd. Ik zag het tikken Van iemands vinger, zonder één geluid. Er waren sterretjes als speldenprikken. Toen werd ik wakker. Languit in het gras Zag ik de blauwe hemelkoepel trillen. De sterretjes nog steeds oneindig klein. Een wind stak op. Het gras begon te rillen.…

Ik ben gestemd om een sonnet te maken, Teer-blauw als mij Japanse verzen lijken, Zo vlak als water, dat geen rimpels strijken Tot vloeiend matglas, waar zij de' oever raken.…

de laatste plaag een dode sintel die zijn dagen draait geen hand die nu nog graait naar voedsel tussen de ruïnes ijle lucht een streepje blauw terwijl de temperatuur het absolute nulpunt nadert is dit de hemel nou…

witte vegen in het blauw vlekken groen rode stippen en wat geel aan de onderkant Jeroen het is met schilderen net als dichten je vindt het mooi of niet maar wat de maker ook bedoelde het is vaak iets anders dan wat jij ziet…

Wil je met me zwemmen in de blauwe zee ? samen zandkastelen bouwen wie wil met me mee ? Wil je met me praten zomaar over iets ? samen lekker kletsen eigenlijk over niets !…

Nu de zon niet meer opkomt En de stemmen kijken weg Zo mooi als alles toen begon Op die grote blauwe berg Toen waren we vrienden Zwart, wit, paars en rood Dit is wat we verdienden Nu zijn we allemaal dood…

eindelijk woon ik op een woonwagenkamp slechts om de belasting te ontduiken met drie procent leek alles in kruiken maar door kamervragen is het echt een ramp woon asociaal en betaal me straks blauw door armoede ook nog gedumpt door mijn vrouw…