Alle inzendingen over blikveld

naar hier vragen in golvende regels dwarrelen pen en schrift uit elkaar vogeltaal stap voor stap in korrelig zand geschreven opgetild uit de leigrijze zee schillen krijsende meeuwen appels met elkaar niemand kan aan zijn lot ontkomen de zee golft sist valt aan gaat terug taal bouwt op breekt af verhult verleidt vang het leven in het blikveld…

" Ogen zoeken dwalend de vlugge rakker die dribbelend uit het blikveld verdween in sjaals van mist die alles omweven klittend mijn wereld in komen zweven besef knijpt de maag genadeloos ineen drijvend in herinnering word ik wakker!…

Ze kantelen over het randje van mijn blikveld in het draaikolkend keelgat van een zandloper misschien. Wie zal het zeggen. -------------------------------------------------------------------- In opdracht gemaakt voor Oud Kerkhof in Hasselt, opgenomen in de bundel 'Pritt.stift.lippe', 2004.…

waren te kort of het klapraam zat te hoog in ieder geval moest er een krukje komen dat echter wegschoof zodra ik erop ging staan waardoor mijn lichaam tegen de glazen pui viel dat door de zwakke sponningslatten mee gaf en samen met mij dertien hoog naar beneden kwam dit moet stoppen ik ben superman niet, bedenk ik mij tien hoog in het blikveld…

zal onze passie vroeg of laat neigen naar huisgenoot, gaat kindertijd verloren in een gewichtige positie, zal de bakker onbelegd brood aansmeren, gaan klinkers in de straat wijken voor betreden paden, is er geen weg terug geen ogenblik meer om onbehouwen emmers met een onschuldige blik te versjouwen, de vlekken op een muur rond blikvelden…

Opeens is jouw leven veranderd van de ene op de andere dag Opeens zijn interesses en blikvelden een stuk minder breed Opeens is het schateren omgetoverd in een cynische lach Opeens bewegingsloos terwijl je voorheen altijd alles zelf deed Opeens word je met medicijnen en slangen bestookt Opeens doe je niets meer terwijl je dat vroeger wel…

het veld der ogen vlechten een rank lied de melodie wordt gedragen in helende liefde van ‘t seizoen iedere dag, het licht vleit vlijt zich een eigen weg schuwt niet de zwoele ballade van de natuur terwijl de avondzon zijn rode tintgloed sleet over witte dampsluiers op het vlakke groene grasland het natuurlied gaat gewoon door in je blikveld…

langzaam door tot verleden is vergeten al starend naar oneindig hangt een meeuw zwevend voor het einde van de horizon daar is de zon die schijnt lijkt alles lichter in het nu de dunne draad aan de buitenrand biedt wankel een vervolg op de onzekere tocht waarvan het einde gehuld in ongewis de stilte voorlopig nog bewaart maar in het blikveld…

Speel de lachjes om mijn lippen zoet en vrolijk kijk ik uit naar een glimp van jouw verlichte blikveld die mij immer liever zag krul jouw vingers door mijn haren rood of blauw en zeg mij snel wil jij mij in ‘t hart bewaren of denk jij ik weet het wel….…

bekomen gekreukte vleugels ingeklapt hoort zij uit nevelige verte spijtig verlangend lied de zoete lokroep van het beest het woeste - lieve- zachte- onberekenbare beest dat haar opnieuw lijkt te verleiden kom buiten spelen - klinkt het lied ik ken een spel om angsten te bevechten om pijlers te bouwen- om bruggen te verbreden en ook het blikveld…

tranen menige dood overwogen Geboren door geschater jij eigen lichaamhater, gekerfd haat in jou, brandend achter elke mouw Zij weten je te vinden en jij moet het horen, verminkend woord uit hoongelach geboren Sta niet toe, dat zij je wereldbeeld vervormen, hun oordeel gemuteerd door onjuiste normen Unieke mensen zoals jij stralen in m'n blikveld…

Mijn blikveld is slecht Maar de afstand is te groot Om te horen wat je zegt…

Ben in mijn eigen herinneringen binnengedrongen forceerde alle sloten en verbrak de spinraggen ineens kwam er duidelijkheid in mijn leven ik leefde eindelijk het leven, dat ik wilde leven deze transformatie gaf geestvernieuwing zeg maar rustig een enorme verruiming blikvelden werden geopend, die ik niet kende dit alles kwam door lang terug…

Hij spreekt zijn blikveld uit: Kijk, aan elkaar de kleuren achterna en daar een tingeling! Ik stel mij op zijn grote kijken in. Dit wil ik ook: van kijken het begin tegen een al lang volwassen weten in.…

’t Is mistig in mijn blikveld Wolken in mijn hoofd, stoffige bovendien Sluiers dwalen langs, kun jij ze ook al zien? Ze dwalen net als ik.…

Jij bent mijn zonsopkomst het brein van mijn intieme gewoonte boven diepe wateren met vrije vogels op de golven van het meer waar ons zomerkamp, zonder droomverlies daar bij het bospad, droomvrijheid achter een horizon plaatst ons liefhebben is nu samen geworteld jouw seizoenen zijn eilanden rond dromen de oeverlanden zijn het blikveld het…

zonsopkomst mijn boek in de branding het brein van mijn intieme gewoonte boven diepe wateren met vrije vogels vlieg jij hoger riviervogel boven het stromend water naar mijn dromen … Ik kijk uit over de rivier maar ik denk aan de zee, ons liefhebben is nu samen geworteld jouw seizoenen zijn eilanden rond dromen oeverlanden zijn het blikveld…

end gekomen Je zal het altijd zien Rest een brugje te dromen Van verder moeten of misschien Daar kom ik drie dames tegen Leeftijd en herders aangelijnd Die mij in hun oogwenk wegen Geen interesse naar het schijnt Zij horen slechts en spreken De ander genaamd zo nabij Eind december dwingt als teken En zingt ieder praatje vrij Het blikveld…

blaakt op haar hoogtepunt Die bloost in haar gebogen val Brandt in mijn rug Aan de slotgracht staat een schilder Wijdbeens maar wankel Aan een burcht, een torenwal Hij zoekt de stoere lijn Hij wordt door verwachtingen gewurgd De boa die de greep verstrakt Een sluimerend venijn dat zich vertakt Tot in de dunste vezels Zo zet hij het blikveld…

Glimmende billen in shiny shorts in het natte zand in mijn blikveld vol verleiding In haar hand houdt ze mijn hand In haar ogen houdt ze mijn fantasieën Mijn hand glijdt langzaam langs haar navel naar beneden achter het zachte witte nylon zoekt met vingertoppen strelend de weg verder naar het eindstation Ze sluit haar ogen in extase…

' en wijs naar het plein Hij stopt Zijn gang en wijst - mijn versteende blik sturend - naar een sober, doch levensgroot ruwhouten kruis op een lege en vergrendelde kerk aan het eind van mijn blikveld dan stapt Hij zwijgend verder over betraande kasseien op weg naar een volgend wit laken op een ander plein.…

neem me mee - smeekte ze - neem me mee terwijl vanuit de verre lucht eerst van opzij dan weer omhoog hij opzettelijk in haar blikveld vloog zo dicht bij haar en bij de zee ving zij de vogel in zijn vlucht ik wil met jou - sprak ze toen weer de vissen en de bomen de mensen en hun kerken niets zal ons meer beperken zelfs niet een spookbeeld…

De eerste waarin hij verscheen Was die van een God hoogverheven Het kind leerde met Hem te leven Tot Hij uit haar blikveld verdween De tweede was minder sereen Gebruind en sportief en bedreven In liefde en het zich begeven Op weg naar zijn doel; nummer een De derde was die van poëet Die zij lange tijd adoreerde De vierde persoon, vagebond…

Ik zag je aankomen Iedere dag Op straat Liep je met een heimelijke glimlach Je moest nergens echt heen Zat op een bankje Totdat je weer Uit mijn blikveld verdween We zeiden goedendag Naar elkaar Glimlachten Als een gebaar Van elkaar zien Elkaar Mogen Onze hoofden die even naar elkaar bogen De blik in jou ogen deden mij iets Het was…

verre velden Steeds weer wisselende natuurgedichten Die me van rust en stilte en zo vertellen Reizend met de trein naar het volgend oord Wisselt het raam in een lijst vol nieuw geluk Echter, vaak wordt mijn ogenblik ruw verstoord En mijn waasdromig denken slaat schervend stuk Zwarte dingen die mijn beeld doet wenen Die niet in het schone blikveld…

omvangrijk het lavendel rond dat na de overdaad aan licht als nabeeld in blikveld verschijnt belemmert het zicht op gewicht- loze lichamen zwevend in de lege regels van een geschilderd gedicht een korte rustpoos op een bankje onder de schaduwen werpende eik vergroot waar ik een wildweg loop de kans om een doel te bereiken even de spreeuw…

In een wenk was de vloek voltooid Je zag rode bosmieren over het parket kruipen In een steile mars over de schoorsteenmantel Naar het gebinte dat knarst tot we sluipen -Onder de gedempte hamerslagen van wind- Naar het tuinpad van snijdend grind Je verroerde geen vin Alhoewel de buurvrouw lijkbleek In een hoek van jouw blikveld De straat…

kamt mijn verwarde haar nog twee nachten slapen ik rij nog drie maal langs de plek van onze ontmoeting is het te druk of toch te stil ik weet het niet meer er is geen zon en geen wolk geen geluid en geen stilte mijn zijn zit geheel op slot ik zoek naar die ene sleutel naar die ene zalvende stem die mijn angsten laat varen die mijn blikveld…

zij sloop uit het blikveld een gebochelde nimf waggelend op naaldhakken kraaknet in haar witte kiel de verf bladderde van haar wangen ze keek scheel door bokalen gevangen in een hoornen montuur alles wat zij verzweeg was een gerucht van klanten als een mug die gonst tussen de schappen van een supermarkt met schel licht het gaat over…

En de zoetgevooisde heren Die in het fruit en veetelende Blokker Na een urenlang schwärmend anticiperen Overrompelend van leer trokken Brachten hun hartveroverende muziek Op een bühne in de veilinghal ten gehore En toen dromde het betoverde publiek Idolaat en bloc naar voren Waar zij die vet hadden neergeteld Zich dikmaakten om hun blikveld…